Τις τελευταίες ημέρες οι συζητήσεις γύρω μας φουντώνουν, με τα αντίστοιχα επιχειρήματα -ή και όχι- για διάφορα θέματα τα οποία βρίσκονται στην επικαιρότητα. Αναφέρω κάποια από αυτά, χωρίς αξιολογική σειρά, ζητήματα τα οποία κι εσύ ίσως έχεις συζητήσει.
Νόμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, τεκνοθεσία με ή χωρίς παρένθετη μητέρα, «μασάζ» ή «φροντιστήριο» σε βουλευτές. Τα δικαιώματα τα παιδιών, ο «φόβος» κάποιων μήπως γίνουν και αυτά γκέι όταν μεγαλώσουν. Όπου η συζήτηση μπορεί να λήξει με μια ερώτηση: «Οι γονείς σου είναι έξυπνοι;», όπου ο άλλος θα απαντήσει «βέβαια». Είδες; Δεν παίζει ρόλο τι είναι οι γονείς…
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεταδίδουν πως «οι επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα θα φέρουν νέο κύμα ακρίβειας σε πάρα πολλά προϊόντα που καταναλώνει και η Ελλάδα». Ενώ μέχρι τώρα δεν υπήρχε αντίστοιχη «δικαιολογία» από τον κορωνοϊό, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον πόλεμο στο Ισραήλ, τον πόλεμο των Άστρων…
Συζητάμε το ότι αλλάζει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ τρεις φορές μέσα σε οκτώ μήνες, ενώ θα έπρεπε να μας αφήνει άφωνους. Οπως και το γεγονός ότι ο κάθε «Ζαμπόν», με αυτή τη γνωστή στις Αρχές παραβατική συμπεριφορά, κυκλοφορεί ελεύθερος, ανάμεσά μας. Μένοντας στο κομμάτι του εγκλήματος, συζητάμε άναυδοι για γυναικοκτονίες, δολοφονίες, greek mafia, βία στα γήπεδα, βία από εφήβους. Βία στα πανεπιστήμια με κουκουλοφόρους, βόμβες μολότοφ, ΜΑΤ, συλλογικότητες και «φοιτητές» που χτίζουν βιβλιοθήκες και τραμπουκίζουν καθηγητές και πρυτάνεις.
Η τεχνητή νοημοσύνη, λέει ο άλλος με το μπεγλέρι στο χέρι, θα μας φάει τις θέσεις εργασίας. Αυτός, όχι μόνο αρνείται να εντρυφήσει σε αυτή και να δει τα οφέλη της, αλλά δεν μπορεί καν να συντονίσει τα κανάλια στον τηλεοπτικό δέκτη του. Πάντως, όταν πρόκειται να δει εκπομπές με ασήμαντα θέματα τα οποία συζητούν ανούσιοι πανελίστες, ξέρει πού θα συντονιστεί, ενώ γνωρίζει όλο το γκόσιπ από αυτό που ονομάζεται «σταρ σύστεμ» στην Ελλάδα.
Τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος κυριαρχούν στις κουβέντες, πακέτο με την ερώτηση «εσείς ποιο διαλέξατε, τελικά;». Οι απαντήσεις κινούνται, εν πολλοίς, στη σφαίρα του χιούμορ, αλλά παρά την πλάκα, όλοι έχουμε την ίδια απορία: «γιατί έπρεπε να αποκτήσουμε άλλον έναν διάολο στις υποχρεώσεις μας;».
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ανταποκριθούν -ή και όχι- στο κάλεσμα του Στέφανου Κασσελάκη και θα μεταβούν στις Σπέτσες για ΠΣΚ και πολιτικό «to know us better». Σε αυτό, έχω ακούσει πολλούς να συμφωνούν πως και στα Γαυγάμηλα να πάνε για weekend, πάλι δεν θα μπορέσουν να λύσουν την πληγή που κουβαλά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή στον Κηφισό εξακολουθεί να έχει φριχτή κίνηση -τα χαιρετίσματά μου στην Περιφέρεια- και δεν θα αργήσει η ώρα κατά την οποία οι Θεσσαλονικείς θα αρχίσουν να κοροϊδεύουν τους… Αθηναίζους που δεν κυκλοφορούν σε fly over. Και δεν το κάνουν ακόμη, επειδή και αυτοί πήζουν μέσα στα αυτοκίνητά τους μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το έργο!
Να πω κι ένα τελευταίο, που έρχεται και κολλάει με την ακρίβεια. Ναι, θα υπήρχε «εξήγηση» εάν οι τιμές στα καύσιμα είχαν πάρει την ανιούσα λόγω των Χούθι και των υπολοίπων πολέμων στη γειτονιά μας. Πλέον, όμως, η σχετική κουβέντα γίνεται για τη μάστιγα από τις «πειραγμένες» αντλίες, για την παραβατικότητα στην αγορά καυσίμων, όπως την κατέγραψε μελέτη του ΕΜΠ. Κι εκεί που βράζεις από οργή για τη γενικευμένη αισχροκέρδεια, έρχεται ο άλλος και σου λέει «εγώ είκοσι ευρώ βενζίνη έβαζα, είκοσι θα συνεχίσω να βάζω» – καμία ελπίδα.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, αλλά ας το σταματήσω εδώ. Το ζήτημα είναι πως όσα και να γράψω θα αφορούν πράγματα και καταστάσεις που θα έπρεπε να τα έχει ήδη λύσει η ίδια η ζωή, η κοινωνία, ο πολιτικός μας πολιτισμός και η κυβέρνηση. Και κάπως έτσι οι περισσότερες συζητήσεις με τα θέματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω ή με άλλα που παρέλειψα, τελειώνουν με την απορία η οποία δεν έχει σχεδόν ποτέ απάντηση: «Ρε, πού πάμε;». Μια ερώτηση η οποία δεν είναι όψιμη, είναι πανάρχαια, και αντανακλά ένα μέρος της Ελλάδας, εδώ και αιώνες. Το βέβαιο είναι κάποιοι τα θεωρούν όλα αυτά δεδομένα για την πατρίδα μας ενώ δεν θα έπρεπε, αφού είναι εντελώς παράλογο να τα κουβαλάμε εν έτει 2024, την ίδια στιγμή που σε κανονικές ευρωπαϊκές χώρες όλα αυτά -κι άλλα τόσα- τα έχουν λύσει.
Η Αφροαμερικανίδα ποιήτρια Μάγια Αγγέλου είχε γράψει «οι ανάγκες της κοινωνίας προσδιορίζουν την ηθική της». Κάποιες φορές και οι συζητήσεις της οριοθετούν το ποιόν της ίδιας της κοινωνίας, ως ένας καθρέπτης που αντανακλά όλη την παθογένεια σε αυτή τη μεριά του κόσμου, η οποία δεν μπορεί να περιγραφεί με λίγα λόγια. Είναι αυτό που είχε πει ο Βρετανός φιλόσοφος και μαθηματικός Άλφρεντ Νορθ Χουάιτχεντ: «Η αλήθεια μιας κοινωνίας είναι αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί». Πόσο μάλλον της ελληνικής κοινωνίας – από πού να αρχίσεις…