Στην επιλογή του Φάμπιο Πανέτα, μέλους του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για τη θέση του νέου διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας προσανατολίζεται η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι, καθώς ο Ιγκνάσιο Βίσκο θα αποχωρήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Η επιλογή αυτή θα γίνει θετικά αποδεκτή από τις αγορές, καθώς ο κ. Πανέτα είναι ένα γνώριμο και έμπειρο πρόσωπο, όμως θα πυροδοτήσει ταυτόχρονα μια αναγκαστική ανανέωση στον πυρήνα του συμβουλίου της ΕΚΤ.
Όπως αναφέρει το Politico σε ρεπορτάζ του, το πρόβλημα με την αλλαγή αυτή είναι πως θα θέσει σε κίνδυνο την πάγια θέση της Ιταλίας να ελέγχει μια από τις έξι κορυφαίες θέσεις στην Φρανκφούρτη.
Επισήμως οι θέσεις στο συμβούλιο της ΕΚΤ μοιράζονται με αξιοκρατικά κριτήρια, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Όμως, μέχρι τώρα το εξαμελές συμβούλιο είχε μόνιμα εκπροσώπους από τις τέσσερις κορυφαίες οικονομικές δυνάμεις της Ευρωζώνης, ήτοι τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, γεγονός που τους επιτρέπει και να προωθούν τα εθνικά τους συμφέροντα στη διαμόρφωση της πολιτικής της Τράπεζας.
Το πρόβλημα είναι πως από τα υπόλοιπα κράτη μέλη αυξάνονται (και δίκαια) οι διαμαρτυρίες για το ολιγοπώλιο των «4», πόσο μάλλον δεδομένου ότι η ζώνη του ευρώ συνεχίζει να διευρύνεται. Με την ένταξη και της Κροατίας φέτος ο αριθμός των μελών έφτασε αισίως τα 20 από τα 11 που ήταν το 1999.
Με τους τέσσερις μεγάλους «γαντζωμένους» στις θέσεις τους στο συμβούλιο, αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι υπόλοιπες 16 χώρες πρέπει να περιορίζονται στη διεκδίκηση των δύο μόλις θέσεων που απομένουν στο εξαμελές συμβούλιο. Και με την πίεση που υπάρχει, όποια θέση αδειάζει, φέρνει και πάλι στην επικαιρότητα τη συζήτηση για τη δικαιότερη ισορροπία στο συμβούλιο.
Μέσα στα χρόνια η μοναδική φορά που η μονοκρατορία των «4» ανατράπηκε ήταν το 2012, όταν εν μέσω της κρίσης χρέους που κλυδώνιζε την Ευρωζώνη έληξε η θητεία του Ισπανού, Χοσέ Μανουέλ Γκονζάλεζ Παράμο. Τότε, η Γερμανία ανήσυχη για τον κίνδυνο που υπήρχε για το ευρώ, με επίκεντρο βέβαια τις ευάλωτες οικονομίες του νότου, πίεσε ασφυκτικά και πέτυχε την αντικατάσταση του από τον Ιβ Μερς από το Λουξεμβούργο, περιορίζοντας έτσι την επιρροή της Ισπανίας και ευρύτερα του νότου στο συμβούλιο.
Η Ιταλία προφανώς δεν έχει καμία διάθεση να δει το… έργο να επαναλαμβάνεται, οπότε χρειάζεται τόσο τη γαλλογερμανική στήριξη για να διατηρήσει τη θέση της, κάτι που δεν είναι πολύ εύκολο καθώς ο Τζόρτζια Μελόνι δεν έχει χτίσει καλές γέφυρες με Παρίσι και Βερολίνο όσο βέβαια μια δυνατή υποψηφιότητα.
Στο τελευταίο θα βοηθούσε σημαντικά αν έβρισκε μια δυνατή γυναικεία υποψηφιότητα, καθώς η ΕΚΤ επιδιώκει να αυξήσει την παρουσία γυναικών σε θέσεις-κλειδιά, οπότε η κατάθεση από τη Ρώμη μιας γυναικείας πρότασης με προσόντα θα ήταν ισχυρό δέλεαρ.
Η διασφάλιση της γαλλογερμανικής στήριξης πιθανότατα θα εξαρτηθεί από το αν οι δύο χώρες αντιληφθούν το θέμα μέσα από το πρίσμα της διατήρησης του status quo προκειμένου να κρατήσουν και οι ίδιες τις θέσεις τους στο συμβούλιο, ανεξαρτήτως της πιθανώς μικρής διάθεσης τους να βοηθήσουν την Μελόνι.
Διαβάστε ακόμη
Τα «τύμπανα» του νομισματικού πολέμου ξεκινούν – Απειλείται το δολάριο (γράφημα)
Έρχονται επιπλέον δάνεια 5 δισ. και επιδοτήσεις 760 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης
Ντάνιελ Φάμπιαν (Google): «Ψηφιακός εμπρηστής» στον άγνωστο πόλεμο της κυβερνοασφάλειας
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ