Οι πιέσεις που δέχεται το ευρώ έναντι του δολαρίου το τελευταίο διάστημα έγιναν εντονότερες μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές.
Οι προσδοκίες των αγορών είναι ότι οι οικονομικές πολιτικές που έχει εξαγγείλει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, θα ασκήσουν σημαντικές μακροπρόθεσμες πιέσεις στην ισοτιμία ευρώ – δολαρίου.
Οι περισσότερες αναλύσεις συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι τα επιθετικά μέτρα που έχει αναγγείλει ο Τραμπ, με επιβολή δασμών στις εισαγωγές και μείωση των φόρων, θα ενισχύσουν τις οικονομικές επιδόσεις των ΗΠΑ, αλλά θα λειτουργήσουν αρνητικά για την ανάπτυξη στην Ευρώπη.
Το ενδεχόμενο αύξησης του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις αποκλίνουσες νομισματικές πολιτικές μεταξύ της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και της ΕΚΤ, υποδηλώνει ότι το ευρώ μπορεί να αντιμετωπίσει περισσότερη πίεση.
Η ισοτιμία του ένα προς ένα μεταξύ ευρώ και δολαρίου θεωρείται θέμα χρόνου, εάν δεν διαφοροποιηθούν σημαντικά τα δεδομένα, ενώ ορισμένες αναλύσεις «βλέπουν» το ευρώ να υποχωρεί ακόμα χαμηλότερα και δεν αποκλείουν να φτάσει ακόμα και στην ισοτιμία των 0,8 δολαρίων για ένα ευρώ.
Η μακροχρόνια τάση του ευρώ είναι μακροχρόνια πτωτική όπως φαίνεται και στο σχετικό διάγραμμα, το οποίο αποτυπώνει την ανοδικη πορεία που ακολούθησε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα από τη στιγμή της δημιουργίας του μέχρι το 2008, που συνέβη το χρηματοπιστωτικό κραχ.
Το ευρώ δημιουργήθηκε το 1999 και ξεκίνησε να κυκλοφορεί σε φυσική μορφή το 2002, αλλά η δημιουργία του και οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει νωρίτερα. Στα διαγράμματα που παρουσιάζονται τιμές του ευρώ πριν τη δημιουργία του, αυτές υπολογίζονται με στάθμιση των ισοτιμιών των εθνικών νομισμάτων που ενσωματώθηκαν στο εθνικό νόμισμα.
Παρά τις αμφισβητήσεις του εγχειρήματος από αρκετούς οικονομολόγους αλλά και εκπροσώπους του χρηματοπιστωτικού κλάδου, κυρίως από τις ΗΠΑ, το ευρώ ακολούθησε ανοδική πορεία, αν και με μεγάλες διακυμάνσεις και το καλοκαίρι του 2008 ένα ευρώ κόστιζε 1,60 δολάρια.
Στη συνέχεια, μετά το κραχ του 2008, την κατάρρευση της Lehman Brothers και την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, αμφισβητήθηκε και πάλι ανοιχτά η ύπαρξη του ευρώ, το οποίο ακολουθεί πτωτική πορεία με εξίσου μεγάλες διακυμάνσεις.
Μετά την εκλογή Τραμπ το ευρώ υποχώρησε κοντά στα 1,05 δολάρια, ενώ η τεχνική ανάλυση υποδεικνύει ότι μπορεί να φτάσει ακόμα και κοντά στο 0,8 δολάρια.
Η πορεία εξαρτάται βεβαίως από τα όσα θα συμβαίνουν στην αμερικανική και την παγκόσμια οικονομία και επομένως τα «κλειδιά» είναι στα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ.
Μία από τις πιο άμεσες συνέπειες της προεδρίας του Τραμπ φαίνεται ότι θα είναι η επιθετική του προσέγγιση στο εμπόριο. Εχει προτείνει σημαντικούς δασμούς κατά 60% στις κινεζικές εισαγωγές και 10-20% στα αγαθά που έρχονται από άλλες χώρες, ανάμεσα σε αυτά και τα ευρωπαϊκά. Κάτι τέτοιο θα πλήξει τον εξαγωγικό τομέα της ευρωζώνης, καθώς οι δασμοί θα αυξήσουν το κόστος των ευρωπαϊκών προϊόντων στην αγορά των ΗΠΑ.Τα ευρωπαϊκά προϊόντα θα γίνουν λιγότερο ανταγωνιστικά, οι εξαγωγές θα μειωθούν και θα φρενάρει η οικονομική ανάπτυξη στην ευρωζώνη.
Ταυτόχρονα, οι υψηλότεροι δασμοί θα συμβάλουν στην αύξηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, καθώς οι τιμές των αγαθών θα αυξηθούν λόγω του υψηλότερου κόστους εισαγωγής.
Στην περίπτωση αυτή, η Fed πιθανότατα θα αντιδράσει υιοθετώντας μια πιο «γερακίσια» στάση νομισματικής πολιτικής, με αύξηση των επιτοκίων, κάτι που θα λειτουργήσει ανοδικά για το δολάριο.
Η μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων στο 15% που έχει υποσχεθεί ο Τραμπ είναι ένας άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να επηρεάσει την ισοτιμία ευρώ-δολαρίου. Μια μείωση της φορολογίας αναμένεται να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ, ενθαρρύνοντας τις εγχώριες επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Εάν η ανάπτυξη των ΗΠΑ επιταχυνθεί, ενώ η ευρωζώνη παλεύει με την ύφεση και την παραγωγική κρίση, τα κεφάλαια θα στραφούν από την Ευρώπη στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ζήτηση για δολάρια και η ισοτιμία του αμερικανικού νομίσματος.
Ένα άλλο σενάριο το οποίο εξετάζουν τώρα οι αναλυτές είναι εκείνο στο οποίο οι αποκλίσεις στην πορεία των δύο οικονομιών θα οδηγήσει και σε διαφορετικές πολιτικές τις δύο κεντρικές τράπεζες, την Federal Reserve και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι οποίες τα τελευταία χρόνια «συντονίζονται» στις κινησεις τους, έστω και με χρονική υστέρηση.
Σε περίπτωση που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ αυξήσει τα επιτόκια ως απάντηση στις πληθωριστικές πιέσεις που θα δημιουργήσουν οι δασμοί στις εισαγωγές, αλλά η ΕΚΤ διατηρεί ή χαλαρώνει τη νομισματική της πολιτική για να στηρίξει την οικονομία της ευρωζώνης που θα δυσκολεύεται, αυτή η απόκλιση θα ενισχύσει πιθανότατα περαιτέρω το δολάριο.
Με τα δεδομένα αυτά και υπό την προϋπόθεση ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει πράξη αυτά που έχει προαναγγείλει, δεν αποκλείεται το ευρώ να υποχωρήσει κατά 10% ή ακόμη και 20% έναντι του δολαρίου, επίπεδα στα οποία βρισκόταν πριν 22 χρόνια, στην αρχή της «καριέρας» του.
Τι μπορούν να κάνουν οι επενδυτές και οι επιχειρηματίες σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Το πρώτο και βασικό, ειδικά για επιχειρήσεις που έχουν συναλλαγές με τις ΗΠΑ ή με άλλες περιοχές. αλλά σε προϊόντα που διακανονίζονται σε δολάρια, θα είναι να δημιουργήσουν θέσεις αντιστάθμισης (hedging). Οι δε, επενδυτές έχουν κάθε λόγο να εφαρμόσουν τον κανόνα διασποράς των χαρτοφυλακίων τους και σε σχέση με τα νομίσματα και το συνάλλαγμα.
Διαβάστε ακόμη
Μεγαλώνει το ενδιαφέρον Αμερικανών επενδυτών για κινεζικές εταιρίες τεχνολογίας
«Στοίχημα η ανάπτυξη των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό»
Σπύρος Θεοδωρόπουλος: Νέο εγχείρημα στα ακίνητα με τη «Bespoke Real Estate»
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα