Του Δημήτρη Παφίλα
Όποια εμπιστοσύνη χτιζόταν υπομονετικά επί μήνες στις τράπεζες και το χρηματιστήριο, διαλύθηκε μέσα σε έναν μήνα καθώς οι τραπεζικές μετοχές έχασαν το 25% ενώ το χρηματιστήριο έχασε 4,31% μέσα σε τρεις συνεδριάσεις.
«Αιχμή» των ρευστοποιήσεων οι τραπεζικές μετοχές και οι φόβοι των επενδυτών για νέους ελέγχους στις τράπεζες και νέα ανακεφαλαιοποίηση. Η απαίτηση του ΔΝΤ να πραγματοποιηθούν ασκήσεις ποιότητας ενεργητικού (Asset Quality Review) στις τράπεζες – εξέλιξη που εφαρμόζεται μόνο όταν υπογράψει η Ελλάδα το μνημόνιο, είναι για τους επενδυτές δείγμα ότι οι δανειστές «τιμωρούν» πάλι την Ελλάδα, την ίδια ώρα που στις δηλώσεις τους λένε πως έχει σημειωθεί πρόοδος. Όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχει μεγάλο μερίδιο στην πλευρά των ξένων δανειστών (ΔΝΤ) που επιμένουν να τραβούν πίσω τα όποια οφέλη δημιουργήθηκαν με την β’ αξιολόγηση.
Οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στα NPLs (πρέπει να τα μειώσουν στα 40 δισ. ευρώ μέχρι το 2019) αλλά αυτά μειώνονται σε κάθε τρίμηνο και μέχρι τα Xριστούγεννα αναμένονται deals καθώς έχουν δεσμευθεί στον Ευρωπαϊκό Εποπτικό Μηχανισμό (SSM) να τα περιορίσουν.
Οι ξένοι επενδυτές από την άλλη πλευρά δεν έχουν καμία ορατότητα για τίποτα στην Ελλάδα: Από το αν θα επιβληθούν έλεγχοι (άσκηση ποιότητας ενεργητικού – AQRs), μέχρι το αν αποχωρήσει ή όχι το Ταμείο από το ελληνικό πρόγραμμα). Επειδή δε η χρονιά – το κλείσιμο των βιβλίων- τελειώνει τον Νοέμβριο, δεν μπορούν να περιμένουν, γι’ αυτό προχώρησαν σε ρευστοποιήσεις για να κατοχυρώσουν τα όποια κέρδη είχαν από την αρχή του χρόνου.
Σημειώνεται ότι είναι η τέταρτη χρονιά κατά την οποία οι επενδυτές φεύγουν «κουρασμένοι» από την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά η οποία μέχρι πρότινος κατέγραφε άνοδο 30% (Γενικός Δείκτης)
Η βίαια αποχώρηση, όμως, των hedge Funds από το ελληνικό χρηματιστήριο σημαίνει σe απλά λόγια ότι, μας λένε πως θα ασχοληθούν ξανά με την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2018 όταν αποκτήσουν μια ορατότητα προκειμένου να μπει η ελληνική οικονομία σ’ ένα δρόμο ανάπτυξης. Υπό τα σημερινά δεδομένα, όλοι εκείνοι οι καταλύτες που θα επιδρούσαν θετικά, δεν υπάρχουν για τους ξένους επενδυτές. Ούτε μια μεγάλη μείωση στα «κόκκινα» δάνεια, ούτε ιδιωτικοποιήσεις, ούτε ανάπτυξη του ΑΕΠ. Αφού δεν υπάρχουν οι καταλύτες, οι ξένοι επενδυτές φεύγουν για άλλες αγορές που εξασφαλίζουν την ανάπτυξη. Τόσο απλά.