«Ο Τραμπ έθεσε τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία ως προτεραιότητα στην προεκλογική εκστρατεία. Αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις προτεραιότητές του όταν επιστρέψει στην εξουσία, υποψιαζόμαστε ότι ο πρωταρχικός του στόχος θα είναι να μειώσει το επίπεδο της αμερικανικής υποστήριξης προς την Ουκρανία (και όχι να τερματίσει την ίδια τη σύγκρουση). Αυτό θα σήμαινε ότι είναι δυνατή μια σειρά από αποτελέσματα», επισημαίνει ο οίκος.
Ο Τραμπ θα μπορούσε να περιορίσει τη ροή βοήθειας και όπλων προς την Ουκρανία για να ασκήσει πίεση στον πρόεδρο Ζελένσκι να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός και να επιδιώξει μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία, η οποία πιθανόν να περιλαμβάνει την παραχώρηση κάποιου εδάφους – τουλάχιστον de facto, αν όχι de jure. Αλλά δεν είναι σαφές αν η Ουκρανία – ή οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της – θα ήταν πρόθυμοι να συμφωνήσουν με αυτό. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα ανησυχούσαν αναμφίβολα αν η σφαίρα επιρροής της Ρωσίας πλησίαζε στα σύνορα του ΝΑΤΟ.
Η Ουκρανία θα μπορούσε να προσπαθήσει να συνεχίσει να πολεμά ίσως με αυξημένη ευρωπαϊκή υποστήριξη. Το consensus φαίνεται να είναι ότι, χωρίς την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη, η Ρωσία θα κέρδιζε και τελικά θα ανάγκαζε την Ουκρανία να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αλλά η Ουκρανία θα μπορούσε ακόμα να παρατείνει τη σύγκρουση, ίσως για ένα χρόνο περίπου. Είναι επίσης πιθανό ότι, εάν ο Τραμπ κατάφερνε να πείσει επιτυχώς τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού βάρους, δεν θα πίεζε έντονα για τον πρόωρο τερματισμό της σύγκρουσης.
Υπάρχει τεράστια αβεβαιότητα σε όλα αυτά, αλλά ίσως το βασικότερο σημείο είναι ότι, ενώ η πιθανότητα τερματισμού της σύγκρουσης έχει αυξηθεί, η κατάπαυση του πυρός μπορεί να αργήσει περισσότερο απ’ ότι πολλοί ελπίζουν σήμερα.
Θα μπορούσε ο Τραμπ να επιχειρήσει έναν “αντίστροφο Νίξον”
Μια ιδέα που κάνει τον γύρο του κόσμου είναι ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να προσπαθήσει να διασπάσει τη κινεζορωσική συμμαχία, επιδιώκοντας την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία (ενώ ο Νίξον το έκανε με το άνοιγμα προς την Κίνα). Μια ειρηνευτική συμφωνία με την Ουκρανία θα αποτελούσε μέρος αυτού. Μπορούμε να δούμε το κίνητρο για τον Τραμπ να το επιδιώξει αυτό, δεδομένης της στρατηγικής αντιπαλότητας των ΗΠΑ με την Κίνα.
«Αλλά ένας τέτοιος γεωπολιτικός αναπροσανατολισμός είναι απίθανο να συμβεί. Ακόμη και αν υπάρξει κατάπαυση του πυρός, ο οίκος αμφιβάλλει ότι τα ευρωπαϊκά έθνη (εκτός από μερικά όπως η Ουγγαρία) θα καλωσορίσουν πίσω τη Ρωσία. Εξίσου σημαντικό είναι ότι μάλλον δεν είναι προς το συμφέρον του Πούτιν: το αντιδυτικό συναίσθημα είναι βαθιά ριζωμένο στη Ρωσία και, σε κάθε περίπτωση, ο Πούτιν πιθανότατα γνωρίζει ότι η πολιτική των ΗΠΑ μπορεί να αλλάξει δραματικά σε τέσσερα χρόνια.
Αντί να προκύψει μέρισμα ειρήνης για τις ευρωπαϊκές χώρες, οποιαδήποτε συμφωνία για τον τερματισμό των εχθροπραξιών θα οδηγήσει πιθανότατα την Ευρώπη σε αύξηση των αμυντικών της δαπανών. Ο πόλεμος έχει αναδείξει την απειλή που συνιστά η Ρωσία για την Ευρώπη, γεγονός που θα ενθαρρύνει τις ευρωπαϊκές χώρες να διατηρήσουν υψηλότερες αμυντικές δαπάνες σε σχέση με τις τελευταίες δύο δεκαετίες και να γίνουν πιο αυτοδύναμες για την άμυνα και την εξωτερική πολιτική. Τέλος, ο Τραμπ είναι πιθανό, τουλάχιστον, να διατηρήσει τη θέση της προηγούμενης κυβέρνησης ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει τουλάχιστον να εκπληρώνουν τον στόχο για αμυντικές δαπάνες που αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 2% του ΑΕΠ. Αυτό θα μειώσει περαιτέρω την πιθανότητα ενός μερίσματος ειρήνης.
Η αύξηση των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών θα είναι μία από τις πολλές πιέσεις στους ευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς. Το 2022, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, οι αμυντικές δαπάνες της ΕΕ ανήλθαν κατά μέσο όρο στο 1,3% του ΑΕΠ- οι περισσότερες χώρες έχουν θέσει ως στόχο την αύξησή τους σε τουλάχιστον 2%, αν και το χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη αυτού του στόχου ποικίλλει. Καταρχήν, οι κυβερνήσεις περιορίζονται από τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, οι οποίοι τους επιβάλλουν να μειώσουν τα ελλείμματά τους στο 3% του ΑΕΠ και να θέσουν το χρέος σε πορεία προς το 60% του ΑΕΠ, χωρίς καμία εξαίρεση για τις αμυντικές δαπάνες. Αυτό σημαίνει ότι οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από υψηλότερους φόρους ή από μειωμένες δαπάνες σε άλλους τομείς. Στην πράξη, ωστόσο, οι κυβερνήσεις μπορεί να μην επιτύχουν αυτούς τους στόχους και η ΕΕ μπορεί να είναι επιεικής στην ερμηνεία των κανόνων, εάν αυτό οφείλεται σε υψηλότερες αμυντικές δαπάνες. Επιπλέον, η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας μπορεί να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες το επόμενο έτος, ακόμη και αν αυτό απαιτεί αλλαγή του συνταγματικού “φρένου χρέους”.
Μπορεί να εντείνει η ΕΕ τον κοινό δανεισμό για την άμυνα, ο ρόλος του φυσικού αερίου
Ο πρόεδρος Μακρόν έχει προτείνει ένα νέο πρόγραμμα κοινού δανεισμού, κατά το πρότυπο του προγράμματος ανάκαμψης του Covid “Επόμενη γενιά της ΕΕ”, για τη χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών. «Πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί τελικά να συμφωνηθεί, με τα κεφάλαια να προωθούνται ενδεχομένως στις εθνικές κυβερνήσεις για να χρησιμοποιηθούν στην αμυντική βιομηχανία και την παραγωγή αμυντικού εξοπλισμού και όχι απευθείας στις ένοπλες δυνάμεις. Ωστόσο, προς το παρόν υπάρχει υπερβολική αντίθεση στον κοινό δανεισμό από τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και τις σκανδιναβικές χώρες για να συμφωνηθεί κάτι τέτοιο. Αντ’ αυτού, βραχυπρόθεσμα η ΕΕ είναι πιθανό να ανακατευθύνει ορισμένα υφιστάμενα κονδύλια από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και να κατευθύνει περισσότερα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων προς αμυντικά έργα», εξηγεί η Capital Economics.
Οι ροές ρωσικού φυσικού αερίου από αγωγούς προς την Ευρώπη έχουν πέσει από το 2022 και σήμερα είναι περίπου στο 20% των επιπέδων που ίσχυαν πριν από την εισβολή. Και η ευρωπαϊκή κατανάλωση φυσικού αερίου έχει επίσης μειωθεί σημαντικά, κατά περίπου 15-20% από τα προ της πανδημίας επίπεδα, ως απάντηση στις υψηλές τιμές. Εν τω μεταξύ, αν και η ΕΕ έχει απαγορεύσει τη μεταφόρτωση ρωσικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) μέσω λιμένων της ΕΕ, οι ρωσικές προμήθειες LNG στην ΕΕ είναι τώρα υψηλότερες από ότι ήταν πριν από την έναρξη της σύγκρουσης. Οι ευρωπαϊκές αγορές ρωσικού φυσικού αερίου θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό των εχθροπραξιών, ιδίως στο βαθμό που ο Πούτιν πιέσει για αυτό ως μέρος μιας συμφωνίας και/ή ο Τραμπ ζητήσει από την Ευρώπη να συναινέσει για να προωθήσει μια συμφωνία. Γενικότερα, ορισμένοι πολιτικοί στην Ευρώπη θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την αύξηση των ροών από αγωγούς, όχι μόνο επειδή αυτό θα ήταν μια φθηνότερη επιλογή από την εναλλακτική λύση της εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου. «Σε γενικές γραμμές, αμφιβάλλουμε ότι η ΕΕ θα επέστρεφε στην εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου μέσω αγωγών από τη Ρωσία, δεδομένου ότι θα υπήρχε υψηλός γεωπολιτικός κίνδυνος που συνδέεται με την προμήθεια. Και δεδομένου ότι οι αμερικανικές εταιρείες ορυκτών καυσίμων θα επωφεληθούν από την αύξηση των εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, ο Τραμπ ενδέχεται επίσης να είναι επιφυλακτικός ως προς τον περιορισμό του μεγέθους μιας προσοδοφόρας αγοράς φυσικού αερίου για τους αμερικανούς εξαγωγείς», καταλήγει ο οίκος.
Διαβάστε ακόμη
H ομάδα Τραμπ: Από τον Μασκ έως τον αντιεμβολιαστή Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ
ΔΕΗ: Ταμειακά διαθέσιμα 1 δισ. και μέρισμα 1 ευρώ ανά μετοχή το 2027
Φορτσάρει η ABC, το κοινό σχήμα των ΤΕΜΕΣ – Intracom – Προκοπίου για την Ακτή Β’ Βούλας (pic)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα