Η εξ αποστάσεως εργασία, όπως και η διαχείρηση των καθημερινών διαδικασιών της λειτουργίας μιας επιχείρησης μπήκαν στη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων και στελεχών ή διοικήσεων από το… 2020 ουσιαστικά, με βίαιο και αναγκαστικό τρόπο, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας.
Οι περισσότεροι ωστόσο συμφώνησαν, ότι όλα αυτά ήταν πράγματα τα οποία θα έπρεπε να έχουν συμβεί ουσιαστικά εδώ και αρκετά χρόνια. Για όσους δεν γνωρίζουν, το remote work, η εξ αποστάσεως εργασία από το σπίτι ή από άλλο χώρο και όχι από ένα γραφείο, είναι μια πρακτική η οποία ξεκίνησε σε μικρή κλίμακα από τη δεκαετία του 1970 και αναπτύχθηκε σταδιακά με βάση την τεχνολογία κάθε εποχής.
Forward στο 2024: Τέσσερα περίπου χρόνια μετά από την εμφάνιση του κορωνοϊού και μετά από το τέλος της πανδημίας πλέον, η υιοθέτηση υβριδικών μοντέλων εργασίας, είτε εξ αποστάσεως είτε με φυσική παρουσία, απέδειξε ότι η αλήθειας βρίσκεται, όπως συνήθως συμβαίνει, στη μέση. Και κυρίως, ότι οι νέες μορφές εργασίας «ήρθαν για να μείνουν». Είναι τα υβριδικά μοντέλα εργασίας το μέλλον; Έως έναν βαθμό, ναι. Σίγουρο είναι ότι το κάθε μοντέλο διαθέτει τα δικά του πλεονεκτήματα και βέβαια δεν «κουμπώνουν» όλα παντού, σε όλους τους κλάδους. Το remote work, για παράδειγμα, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί από ένα εργαζόμενο σε σούπερ μάρκετ ή έναν οδηγό επαγγελματικού οχήματος.
Σαφώς, το αντίθετο ισχύει για μια εταιρεία η οποία βασίζει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή λειτουργία της σε τεχνολογικά εργαλεία. Η ίδια η εταιρεία, συνεπώς, στον ίδιο κλάδο, διαθέτει μια ευρεία κλίμακα επιλογών, για τον συνδυασμό των πλεονεκτημάτων διαφορετικών μοντέλων εργασίας, είτε εξ αποστάσεως είτε δια της φυσικής παρουσίας, ανάλογα και με τη θέση που κατέχει ένας εργαζόμενους, ή τους τομείς τους οποίους διαχειρίζεται.
Ως κανόνας ορίζεται ότι υβριδικό μοντέλο εργασίας είναι ο συνδυασμός της εξ αποστάσεως εργασίας με την εργασία στον φυσικό χώρο μιας επιχείρησης, για συγκεκριμένες μέρες κάθε μήνα. Για μια εταιρεία αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί να αξιολογήσει ποιες υπηρεσίες ή τμήματα μπορούν να λειτουργήσουν ιδανικά κάτω από το υβριδικό μοντέλο.
Το υβριδικό μοντέλο δεν είναι κατάλληλο για κάθε χώρο εργασίας όπως προαναφέρθηκε. Ένα υβριδικό μοντέλο χώρου εργασίας συνδυάζει την εργασία στο γραφείο και την απομακρυσμένη εργασία για να προσφέρει ευελιξία και υποστήριξη στους εργαζομένους.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι σε έναν υβριδικό χώρο εργασίας, οι εργαζόμενοι συνήθως απολαμβάνουν μεγαλύτερη αυτονομία και καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής – και, ως εκ τούτου, έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή. Οι δε εργοδότες επωφελούνται από την οικοδόμηση ενός παραγωγικότερου, υγιούς και σταθερού εργατικού δυναμικού.
Ωστόσο, ο υβριδικός χώρος εργασίας δεν είναι μια απλή φόρμουλα ή μια πανάκεια για όλες τις προκλήσεις του χώρου εργασίας. Ο σημερινός υβριδικός χώρος εργασίας πρέπει να υλοποιηθεί στρατηγικά, αξιοποιώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες HR που δημιουργούν σύνδεση, συνεργασία και δέσμευση υπαλλήλων.
Εν ολίγοις, ούτε στην εργασία, όπως και στη ζωή, δεν είναι τα πάντα «μαύρο ή άσπρο». Υπάρχουν πάντοτε και οι «αποχρώσεις του γκρι». Εκεί, πραγματικά, ο κάθε εργοδότης επιλέγει αυτό το οποίο ταιριάζει στην επιχείρησή του και την κάνει πιο αποδοτική. Οι ειδικότητες των εργαζομένων και οι κλάδοι στους οποίους διατηρούν παρουσία οι επιχειρήσεις, καθορίζουν αυτές τις επιλογές.