Απέναντι στον θάνατο (των άλλων) η ύβρις έχει πολλές μορφές να εκδηλωθεί, ειδικά σε περιπτώσεις που εμπλέκεται και η πολιτική. Δύο είναι οι συνηθέστερες, η τυμβωρυχία και η αμεριμνησία – η αδιαφορία αποκλείεται εξ ορισμού, διότι δεν μπορεί να δεχθεί κανείς ότι υπάρχουν πολιτικοί που δεν νοιάζονται.
Καμία φορά αυτά που λες είναι χειρότερα από αυτά που κάνεις. Κυρίως αυτά που λες για να δικαιολογήσεις αυτά που κάνεις ή δεν κάνεις.
Το να δώσεις μία μάχη και να μην την κερδίσεις είναι αποδεκτό, κατανοητό και έχει ένα νόημα. Το να μην δώσεις τη μάχη καν, είτε από ανικανότητα, είτε από λανθασμένες πολιτικές επιλογές ή και ιδεοληψίες, είναι ασυγχώρητο. Ιδίως όταν η χαμένη (μη) μάχη κοστίζει ζωές.
Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Σωτήρης Τσιόδρας έδινε τα εύσημα στη Θεσσαλονίκη για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, εκτιμώντας ότι «πήρε το μάθημά της και πάει καλά».
Για μία σοβαρή εθνική στρατηγική
Η Χρυσή Αυγή είναι (ήταν πλέον) εγκληματική οργάνωση. Δολοφόνησε, ξυλοκόπησε, τρομοκράτησε, διέσπειρε το μίσος, έδρασε ως ναζιστικό και φασιστικό κόμμα. Και τώρα οι ένοχοι παίρνουν την άγουσα για τη φυλακή – όπως ακριβώς τους πρέπει.
Πρώτη προϋπόθεση σήμερα για να συνεχίσουμε ως ευνομούμενη Πολιτεία και στοιχειωδώς ευαίσθητη και συνεκτική κοινωνία είναι να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Ακριβώς όπως έδρασε δηλαδή τα χρόνια της αποκρουστικής αναλαμπής της, αν όχι και νωρίτερα βέβαια, έστω και στο κοινωνικό περιθώριο τότε.
Ο Βρετανός διανοούμενος Σάμιουελ Τζόνσον τα έλεγε πριν περίπου εκατό χρόνια, αλλά ελάχιστοι του έδωσαν σημασία την εποχή της Συμφωνίας των Πρεσπών: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων».
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
