Ο Στέφανος Αντιμάντο, ταξιδιωτικός φωτογράφος του οποίου η δουλειά κάνει θραύση στο instagram (βλ. Stef Greece), ανέλαβε να συνθέσει έναν υπέροχο οδηγό με 100 αριστουργήματα της ελληνικής ακτογραμμής. Εδώ, αναλύει την φιλοσοφία του.
Πότε ξεκινήσατε να φωτογραφίζετε ταξιδεύοντας την Ελλάδα;
Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία ξεκίνησε πριν 12 χρόνια τυχαία, αφού ο αδελφός μου μου έδωσε μια παλιά κάμερα πριν το οικογενειακό ταξίδι μας στο Καρπενήσι και μου είπε «να, πάρε αυτήν την κάμερα να φωτογραφίζεις».
Έκτοτε η φωτογραφική μηχανή έγινε προέκταση του χεριού μου, η φωτογραφία εξελίχθηκε από απλή ενασχόληση σε πάθος και αυτό συνδυάστηκε τόσο με τα ταξίδια που ξεκίνησα να κάνω συστηματικά μες στην Ελλάδα προσπαθώντας να την ανακαλύψω, όσο και με την επαφή μου με τα social media, τα οποία από νωρίς ξεκίνησα να αξιοποιώ ως «όχημα» για να μοιράζομαι και να επικοινωνώ τις εμπειρίες μου.
Αυτό που αποτελεί το μεγαλύτερό μου κίνητρο για να εξασκώ και να υπηρετώ την ταξιδιωτική φωτογραφία είναι το γεγονός ότι μπορώ με μια εικόνα να δημιουργήσω πληθώρα συναισθημάτων και να μεταφέρω αυτά που εγώ ο ίδιος έζησα τη στιγμή της φωτογράφισης. Κάτι τέτοιο ήρθε και «έδεσε» με την ολοένα αυξανόμενη δύναμη της εικόνας μέσω των social media. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη συγγραφή κειμένου αποτελούν ένα πανίσχυρο «οπλοστάσιο» μέσω του οποίου επικοινωνείται ολοκληρωμένα μια εμπειρία, ένας ταξιδιωτικός προορισμός, ακόμα και μια ξεχωριστή στιγμή.
Ποιές ήταν οι δυσκολίες στην φωτογράφισή τους; Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό;
Οι δυσκολίες στη ταξιδιωτική φωτογραφία είναι αρκετές, σπάνια όμως θα ακούσει κανείς γι’αυτές, διότι εμείς οι ίδιοι οι φωτογράφοι θα αναφερθούμε σπάνια σε αυτές.
Κάθε φωτογράφος θα έχει μια ιστορία να διηγηθεί η οποία θα περιλαμβάνει από πολύ πρωινό ξύπνημα, δύσκολες καιρικές συνθήκες, χαμένες πτήσεις, χαμηλή μπαταρία στη φωτογραφική μηχανή, έλλειψη μνήμης στις κάρτες μνήμης, απώλεια ή καταστροφή εξοπλισμού, κλπ.
Στη θεα ωστόσο ενός φανταστικού «κάδρου», μιας ξεχωριστής, αληθινής στιγμής ενός ανθρώπου μπροστά μας ή ενός πιάτου φαγητού που θα φωτογραφίσουμε, όλα ξεχνιούνται. Όλα ξαφνικά φτιάχνουν, όλα ηρεμούν αφού μόλις ζήσαμε μια ξεχωριστή στιγμή και την απαθανατίσαμε, σώζοντάς την για πάντα.
Έτσι, άλλωστε, ξαναφέρνουμε στο μυαλό μας όλες τις αναμνήσεις εκείνου του ταξιδιού: βλέποντας και σταχυολογώντας ξανά και ξανά, μια προς μια τις φωτογραφίες, έχοντας όχι μόνο την οπτική διάσταση στο θυμικό μας, αλλά και τις μυρωδιές, τους ήχους, ακόμα και το πόσο καυτός ήταν ο ήλιος που μας έλουζε εκείνη τη μέρα.
Ένα περιστατικό που μου έχει αναμφίβολα μείνει αφορά τη γνωριμία και το πορτραίτο της ηρωικής Κας Αρχοντούλας στην Κάρπαθο, μιας 85χρονης γυναίκας που ζει ολομόναχη πάνω στο βουνό, μακριά από τον πολιτισμό. Ένας άνθρωπος που φαντάζει δύστροπος εκ πρώτης όψεως, σαν ανοιχτεί όμως έχει μια καρδιά ζεστή, ολάνθιστη. Σε κοιτάζει μες στην ψυχή σου και διαβάζει την αμηχανία σου καθώς προσπαθείς να προσδιορίσεις εάν είσαι ευπρόσδεκτος στο αυτοσχέδιο σπιτικό της ή όχι. Καθόλη τη διάρκεια της συζήτησής μας με τον κολλητό μου και συνταξιδιώτη Ηλία και την Κα Αρχοντούλα σκεφτόμουν το πόσο ήθελα να απαθανατίσω το πορτραίτο της, ντρεπόμουν ωστόσο να της το ζητήσω, σεβόμενος την αξιοπρέπειά της. Εν τέλει βρήκα το θάρρος (ή και θράσος) να της το ζητήσω και τότε ήταν η μόνη στιγμή που την είδα να χαμογελάει ντροπαλά και να μου γνέφει καταφατικά.
Τί είναι αυτό που κάνει τις ελληνικές παραλίες διαφορετικές σε σχέση με άλλες χώρες;
Προσωπικά μου αρέσει να σκέφτομαι την Ελλάδα σαν μια μικρογραφία του πλανήτη. Σαν, δηλαδή, να περιέχει όλα τα πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα, όλα τα κλίματα, σαν το απόσταγμα όλης της ακτογραμμής της γης.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με αμέτρητες παραλίες για όλα τα γούστα, ευρισκόμενες σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Όποιος έχει επισκεφθεί νησιά όπως τη Χίο, την Κρήτη ή την Κάρπαθο, σίγουρα θα έχει παρατηρήσει πόσα διαφορετικά είδη παράλιων μπορεί να βρει. Παραλίες που αποτελούν κατάληξη φαραγγιών, ηφαιστειογενείς με μαύρο βότσαλο, ολόχρυση άμμο, λευκό βότσαλο, σμαραγδένια πράσινα νερά, το μπλε της πισίνας.
Στην Ελλάδα θα τα βρεις όλα, στην πιο όμορφη «έκδοσή» τους.
Πώς έχει γίνει η επιλογή για τις μαγευτικές παραλίες της ειδικής έκδοσης στο Θέμα;
Εξαρχής αντιλήφθηκα ότι η επιλογή των 100 Μαγευτικών Ελληνικών Παραλιών θα αποτελούσε μια τεράστια πρόκληση, με δεδομένο τον τεράστιο αριθμό τρομακτικά ξεχωριστών παραλιών.
Η επιλογή βασίστηκε πρωτίστως σε γεωγραφικά κριτήρια. Στη μακρά αυτή λίστα με στόχο την αποθέωση της ελληνικής ακτογραμμής, θεώρησα οτι απαραίτητη ήταν η συμπερίληψη κάθε γωνιάς της Ελλάδας: από τους Οθωνούς έως το Καστελλόριζο κι από τη Γαύδο έως τη Χίο.
Σε ποιές κατηγορίες θα χωρίζατε τις παραλίες σε όλη την Ελλάδα;
Λόγω της μεγάλης ποικιλότητας στα χαρακτηριστικά των ελληνικών παραλιών έχουμε τη δυνατότητα να τις κατηγοριοποιήσουμε με διάφορους τρόπους.
Θεωρώ ο κυριότερος και ενδεχομένως και πιο οικείος σε όλους μας αφορά το αν η παραλία έχει βότσαλο ή άμμο και αν βρίσκεται σε περιβάλλον με πυκνή βλάστηση ή όχι. Γεωγραφικά αυτό μεταφράζεται σε «παραλία του Ιονίου» ήτοι ακτές κατάφυτες με λευκό βότσαλο και «παραλίες του Αιγαίου», παραλίες σε βραχώδες, άγονο σκηνικό και χρυσή, παχιά άμμος.
Ένας ακόμα ολοένα και περισσότερο ενδιαφέρον διαχωρισμός είναι το αν η παραλία είναι οργανωμένη ή όχι. Κάτι τέτοιο συνήθως παραπέμπει σε «παραλία με πολύ κόσμο και φασαρία» και «παραλία ήσυχη χωρίς πολύ κόσμο». Ενώ αυτό αποτελεί σαφώς έναν δείκτη, δεν είναι πάντα ο κανόνας.
Είναι αλήθεια ότι οι ομορφότερες παραλίες προσεγγίζονται από θαλάσσης;
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά πάνω σε αυτό, ωστόσο πιστεύω ότι η σκέψη μου συνοψίζεται λέγοντας το εξής: στους ανθρώπους μας αρέσει το «ωραίο». Έχουμε την αρχέγονη τάση, ενστικτωδώς, να μας ελκύει το όμορφο, το αισθητικά ευχάριστο και σπάνιο, το δυσεύρετο κι ακριβοθώρητο.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συνήθως βρίσκονται στις παραλίες που προσεγγίζονται αποκλειστικά μέσω θαλάσσης. Νιώθουμε ότι βρισκόμαστε κάπου όπου λίγοι άνθρωποι θα βρεθούν, ότι αντικρίζουμε μια παραλία που λίγοι άνθρωποι θα αντικρίσουν. Ερχόμαστε σε απευθείας επαφή μαζί της αφού την προσεγγίζουμε από το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της, το υγρό στοιχείο.
Επιπλέον, τέτοιες παραλίες πια εκπληρώνουν και μια ανάγκη του ανθρώπου που τα τελευταία χρόνια λόγω του Covid έχει ανέβει όλο και πιο ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων μας: την ανάγκη για απομόνωση, ποιοτικές διακοπές και επαφή με τη Φύση, παρέα μόνο με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Ποιά είναι κατά τη γνώμη σας η κορυφαία ελληνική παραλία, η αγαπημένη σας, που εκφράζει καλύτερα τον χαρακτήρα σας;
Υπάρχουν πολλές παραλίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας που με έχουν αφήσει με το στόμα ανοιχτό, ωστόσο αναμφίβολα υπάρχει μια την οποία μπορώ να ξεχωρίσω, κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, όσο και για την αντικειμενική ομορφιά της: η Ψιλή Άμμος της Σερίφου.
Η παραλία αυτή αποτελεί το «θέατρο» πολλών παιδικών μου αναμνήσεων αλλά ταυτόχρονα και μια αυθεντικά κυκλαδίτικη παραλία, με την ολόχρυση παχιά άμμο της, τα πολλά αρμυρίκια, τα υπέροχα κρυστάλλινα και ρηχά νερά της.
Η ειδική έκδοση 100 Μαγευτικές Ελληνικές Παραλίες κυκλοφορεί την Κυριακή 23 Απριλίου με το Θέμα.