Στην περίπτωση της εξοχικής κατοικίας “Ξερολίθι” στη Σέριφο η παρέμβαση στο τοπίο από πλευράς του γραφείου Sinas architects είναι τόσο διακριτική, που νομίζει κάποιος ότι η συγκεκριμένη κατοικία υπήρχε εκεί από πάντα.
Το γραφείο Sinas architects σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Μαρία Μαμούρα σχεδίασε ένα καλοκαιρινό σπίτι στο νησί της Σερίφου αντλώντας έμπνευση από τις “ξερολιθιές”, το τοπικό παραδοσιακό σύστημα κοντών πέτρινων τοίχων αντιστήριξης που δημιουργούνται για σκοπούς καλλιέργειας της γης, δημιουργώντας έτσι ένα κτίριο κατοικίας που δένει με το φυσικό περιβάλλον που το περιβάλλει σε βαθμό που να γίνεται αναπόσπαστο μέρος του.
Το Ξερολίθι θα μπορούσε να είναι υπόσκαφο αλλά δεν είναι. Κι αυτό γιατί υπήρχε έντονη η επιθυμία στο συγκεκριμένο οικόπεδο να “εξαφανιστεί” το έργο ή αν προτιμάτε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο έντονη η παρουσία του. “Γιατί το συγκεκριμένο οικόπεδο και η περιοχή του Παλιού Αμπελιού στη Σέριφο έχει μια γλυκιά ηρεμία και σε ‘υποτάσσει’ το τοπίο σε τέτοιο βαθμό που δεν αισθάνεσαι άνετα να πεις “θα κοτσάρω ένα καινούργιο κτίριο σε αυτήν την ωραία πλαγιά”. Αυτό ήταν μια αφετηρία χωρίς να ξέρουμε πως θα το καταφέρουμε. Αυτό που ξέραμε ήταν ότι είχαμε σίγουρα κορεστεί από πολλά αρχιτεκτονήματα, πολλές κατοικίες που είχαμε ήδη κάνει και είχαν εξαντλήσει το όριο που έβαζε ο νόμος για την οικοδομική δραστηριότητα στα νησιά: μια αυστηρή επανάληψη του απόλυτα παραδοσιακού κτίσματος”, λέει ο ιδρυτής και επικεφαλής του γραφείου Γιώργος Σίνας.
Αυτό ήταν μια ευτυχής συγκυρία γιατί και ο Ελληνας πελάτης τους είχε αισθανθεί το ίδιο πράγμα. Και έτσι τους είχε εμπιστευτεί και δέχτηκε την πρόθεση του αρχιτεκτονικού γραφείου για μια διαφορετική προσέγγιση. “Η λευκή κόλα αγχώνει τον αρχιτέκτονα και για αυτό αναζητήσαμε από κάπου να πιαστούμε, μια αφετηρία που να μην είναι τυχαία. Για αυτό εξετάζοντας το τοπίο αυτό που ξεχώριζε στο μάτι μας ήταν οι υπάρχουσες ξερολιθιές. Οπότε αναρωτηθήκαμε “θα μπορούσε η ξερολιθιά να παράξει κτίριο;” ή “να αποτελέσει την αφετηρία για να φτιάξουμε μια κατοικία;” και τελικά, με τη μεσολάβηση διαφόρων σταδίων, το καταφέραμε” μας είπε ο Γιώργος Σίνας.
Η διαδικασία κατασκευής πήρε 1 1/2 χρόνο, ενώ μια συμβατική κατοικία θα έπαιρνε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο. “Υπήρξαν οι αντιξοότητες και δυσκολίες του νησιού. Μια από τις δυσκολίες ήταν η υλοποίηση της ψαθωτής οροφής και των περγκολών. Οι οποίες είναι φτιαγμένες από μπαμπού και τοποθετημένες με ψαροκόκκαλο, Ο μόνος τρόπος για να γίνουν ήταν να καρφωθεί κάθε καλάμι μόνο του. Ηταν εκεί χιλιάδες κομμάτια καλάμι. Τα οποία ήταν σχεδιασμένα ένα προς ένα γιατί δεν υπήρχε πουθενά παραλληλία και καθετότητα. Επειδή όλο το κτίριο ήταν μια καμπύλη, για αυτό δεν μπορούσαν να μπουν τα καλάμια προκειμένου να στρωθεί μια επιφάνεια γρήγορα κι απλά. Μας οδήγησε το ίδιο το σχέδιο σε αυτήν την πολύ όμορφη ψαθωτή οροφή που κάνει καταπληκτική σκίαση. Γιατί οι υπάθριοι χώροι πρέπει να σε προστατεύουν από τα καιρικά φαινόμενα των Κυκλάδων” συμπληρώνει ο αρχιτέκτονας του έργου.
Η πέτρα παράχθηκε σε μεγάλο βαθμό από την εκσκαφή. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις την έφερναν από την Πάρο. Οι τεχνίτες είναι Βορειοηπειρώτες. “Αυτοί έχουν το όνομα στη χειραγώγηση της λιθοδομής” μας είπε ο άνθρωπος που συνέλαβε τη μορφή του κτιρίου. Ολα τα ξύλα και τα καλάμια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τοπικά υλικά.
“Εχουν περισσότερο ενδιαφέρον τα συναισθήματα που νιώθει ένας αρχιτέκτονας. Τα οποία είναι ένα “emotional roller coaster”. Πας από το απόλυτο high στο ναδίρ απότομα και το ανάποδο. Υπάρχουν στιγμές που λες ότι οι αποφάσεις που έχεις πάρει μέχρι εδώ σχεδιαστικά είναι καταπληκτικές, ανοίγουν νέους δρόμους για το έργο και άλλες που λες “μα τι έχω κάνει εδώ, όλα αυτά οδηγούν σε ένα αδιέξοδο που δεν πρόκειται να αρέσει στον πελάτη ή στις αρμόδιες υπηρεσίες που θα το εγκρίνουν. Δηλαδή μετά από ένα ατέρμονο “μπρος-πίσω” πέφτει πολύ “αίμα, δάκρυα και ιδρώτας””. Παρ’ όλα αυτά, η συγκίνηση που ένιωσε όταν ο πελάτης ενθουσιάστηκε με το έργο αποτέλεσε και την επιβράβευση μιας τολμηρής έμπνευσης που συνεχίζουν να θαυμάζουν media και αρχιτέκτονες.
