Τα εμπορικά κέντρα, οι δρόμοι και τα αεροδρόμια κατακλύζονται από “καταστήματα” ολίγων ημερών, τα περίφημα pop-up stores. Τουλάχιστον αυτά, έρχονται με προειδοποιητική σήμανση: Προσοχή. Εδώ ακραία απόλαυση περιορισμένης διάρκειας.
Τα pop up stores είναι η αβάσταχτη γοητεία του εφήμερου. Παραμένουν ανοιχτά μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα και παίρνουν το όνομά τους κατ’ αναλογία με τα παράθυρα που εμφανίζονται στις οθόνες των υπολογιστών μας. Η διάρκεια λειτουργίας αυτών των καταστημάτων μπορεί να κυμαίνεται από μερικές ημέρες έως έναν χρόνο. Ξεκινώντας από το Λονδίνο το 1999 με τους Levi’s και Swatch, το pop-up concept δημιουργεί ένα γεγονός, προσελκύει το ενδιαφέρον σύσσωμων των μέσων ενημέρωσης και προκαλεί την περιέργεια των καταναλωτών.
Στις ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Ασία και την Αμερική -προς Θεού όχι στην Αθήνα, εμείς εδώ ακόμα ζούμε στον μεσαίωνα του δειγματισμού σε περιβάλλον κόντρα πλακέ- αυτός ο νέος τύπος καταστημάτων λιανικής ανθίζει και πολυάριθμοι οίκοι πολυτελείας τα περιλαμβάνουν ως προτεραιότητα στο πλάνο στρατηγικής τους. Συχνά θεωρείται ως μια μορφή επικοινωνίας των εμπορικών σημάτων με επίκεντρο τάσεις και επικαιρότητα, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συναισθηματική εμπειρία.
Το «αισθητηριακό», «βιωματικό» μάρκετινγκ έχει οριστεί ως «μάρκετινγκ που εμπλέκει τις αισθήσεις των καταναλωτών και επηρεάζει την αντίληψη, την κρίση και τη συμπεριφορά τους». Βιώνουμε τον κόσμο μέσω των αισθήσεών μας και οι φυσικές μας αισθήσεις έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις αποφάσεις που παίρνουμε πέρα από τη συνείδησή μας. Το διαδραστικό περιβάλλον του «εφήμερου» καταστήματος, ξυπνά γνωστικές και συμπεριφοριστικές αντιδράσεις, πυροδοτεί αναμνήσεις. Καλλιεργεί έτσι, την αιώνια πίστη και αφοσίωση στο brand, τρέφει τον μύθο της μάρκας.
Το φουτουριστικό LED σκηνικό της Adidas που προσομοίαζε περίπτερο μητρόπολης με αφορμή το λανσάρισμα του retro Ozweego έκανε γκρουπς των επισκεπτών να παραληρούν, το Hello Kitty Café Truck έκανε μαμάδες και παιδιά να δακρύζουν, ο οίκος Vetements άνοιξε καθαριστήριο, η Polaroid ένα ριγέ εργαστήριο εκτύπωσης, οι Dolce&Gabbana φόρτωσαν τα high end resort τους σε καραβάνι κι ο Jacquemus, ωω, ο Jacquemus παίζει με τις ευαίσθητες, barbie χορδές του κοινού του που συνωστίζεται στο ροζ σύμπαν του για μια τσάντα Bambino.
Τα pop-up καταστήματα μπορούν να είναι κινητά εκθεσιακά κέντρα, όπως συνέβη με το London Fashion Bus, που περιοδεύει συνεχώς και παρουσιάζει δημιουργίες πάνω από σαράντα σχεδιαστών, σκοτεινά dark rooms που διεγείρουν μόνο τις αισθήσεις της αφής και οσμής ή απλώς μια πανδαισία παγωτών και εργοστάσια σοκολάτας σε σκηνικό που θα ζήλευε και ο Τιμ Μπάρτον.
Οι τοποθεσίες που επιλέγονται για αυτά τα καταστήματα προκαλούν έκπληξη, επειδή συχνά δεν είναι μακριά από το μητρικό σπίτι της μάρκας. Για παράδειγμα, στο Παρίσι, η Guerlain άνοιξε ένα πολυτελές pop κατάστημα κοντά στο κατάστημά της στα Ηλύσια Πεδία και η Hermes επέλεξε να το στήσει απέναντι από το παραδοσιακό του κατάστημα στην rue de Sèvres.
Το καλύτερο; Ο αριθμός των προϊόντων που εκτίθενται είναι αυστηρά επιλεγμένος και περιορισμένος. Δεν υπάρχει τίποτα που να περισσεύει εδώ, καμία υπόνοια μαζικής παραγωγής. Οπως έλεγε και ο διάσημος Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας ΑΑ Gill, πενήντα επιλογές δημητριακών δεν ακονίζουν την επικούρεια τεχνογνωσία. Και η υπερπροσφορά σκοτώνει την όρεξη.