Τα ροζέ κρασιά αποτελούν εδώ και αρκετά χρόνια την πιο καυτή κατηγορία παγκοσμίως,.
Είναι ελάχιστοι οι εκπρόσωποι της κατηγορίας των ροζέ που τολμούν να θέσουν εαυτόν στο Πάνθεον των μυθικών κρασιών του κόσμου. Ανάμεσα τους, ξεχωριστή είναι η περίπτωση του Garrus, του επικού ροζέ που παράγει το περίφημο Chateau d’ Esclans του Sacha Lichine.
Όταν ο ρωσικής καταγωγής γιoς του Alexis Lichine απαρνήθηκε την Μπορντολέζικη “σιγουριά” της οικογενειακής ενασχόλησης με την παραγωγή και εμπορία κρασιών -πουλώντας μάλιστα τον Cru Classe πύργο Chateau Prieure Lichine!- για να τα παίξει όλα για όλα ποντάροντας το 2005 σε ένα παρακμασμένο κτήμα της Προβηγκίας, κάθε σύμβουλος επιχειρήσεων θα έπρεπε να οδηγηθεί σε χαρακίρι. Την στιγμή μάλιστα που το Chateau d’ Esclans αποτελούνταν από ένα οινοποιείο-ρημαδιό και ένα αμπελώνα 65 εκταρίων, του οποίου τα περισσότερα σταφύλια κατέληγαν να πουληθούν μπιτ-παρά σε γειτονικά οινοποιεία.
Όμως ο δαιμόνιος οινάνθρωπος είχε δει κάτι που άλλοι είχαν προσπεράσει: τα σχεδόν αιωνόβια αμπέλια στο υψηλότερο σημείο του κτήματος, το οποίο στα λατινικά αποκαλείτο Garrus. Αυτό βέβαια μην σας κάνει εντύπωση, αφού το Chateau d’ Esclans είναι μια ιδιοκτησία η ιστορία της οποίας χάνεται στα βάθη των αιώνων, με τον πύργο του μάλιστα -από τον οποίο σήμερα σώζεται μόνο το κελάρι- να χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ο Sacha Lichine και ο -γνωστός από την θητεία του στο ύψιστο Chateau Mouton Rothschild οινοποιός του- Patrick Leon κατάφεραν να “αναστηλώσουν” το κτήμα που βρίσκεται στο χωριό Var, να αλλάξουν με το Whispering Angel την ιστορία των ροζέ, να κάνουν την Προβηγκία τον απόλυτο τόπο για αυτό το στυλ κρασιού και να δημιουργήσουν την πρώτη ροζέ ετικέτα-μύθο. Με μια μικρή δόση υπερβολής θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενώ σε όλο τον άλλο κόσμο ότι δεν είναι αρκετά καλό για ερυθρό γίνεται ροζέ, στην Προβηγκία ότι δεν είναι αρκετά καλό για ροζέ γίνεται ερυθρό! Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύει -αφού το Esclans παράγει μόνο ροζέ- ωστόσο είναι ενδεικτικό της ροζέ σημασίας που δίνεται σε αυτήν την κοσμοπολίτικη περιοχή της Γαλλίας.
Βέβαια στην περίπτωση του Garrus τα πράγματα πάνε πολλά βήματα παρακάτω. Γιατί δεν είναι μόνο το ευλογημένο terroir στο μικρό αυτό αμπελοτόπι των 40 στρεμμάτων από το οποίο προέρχεται, ούτε η μεγάλη ηλικία των κλιμάτων που δίνουν λιλιπούτειες αποδόσεις -ανάλογες των μεγαλύτερων ερυθρών- που κάνουν την διαφορά. Είναι και η μεγάλη αναλογία (20-25%) της λευκής τοπικής Rolle που έρχεται να σταθεί πλάι στο μοναδικό Grenache Rouge, η τριπλή διαλογή που υφίσταται η πρώτη ύλη όσο και η οινοποίηση αποκλειστικά σε βαρέλια των 600lt στα οποία το κρασί παραμένει για σχεδόν 1 χρόνο.
Για τους ανθρώπους του οινοποιείου η θερμοκρασία είναι το Α και το Ω στην παραγωγή ενός κορυφαίου ροζέ και ως εκ τούτου έχουν φροντίσει για την ρύθμιση της όσο το κρασί είναι μέσα στο βαρέλι. Ίσως να μην μπορούμε να καταλάβουμε την συνεισφορά στην ποιότητα όμως σίγουρα μπορούμε να καταλάβουμε την συνεισφορά στον… ισολογισμό, μιας και η όλη εγκατάσταση έχει στοιχίσει, σύμφωνα με τον παραγωγό, 1 εκατομμύριο ευρώ. Ευτυχώς το οινοποιείο έχει και άλλες ευκαιρίες να κάνει απόσβεση, μιας και τα 100% καινούργια βαρέλια στα οποία ωριμάζει το Garrus είναι μόλις 10.
Από την άλλη οι ανά τον κόσμο οινόφιλοι έχουν ελάχιστες ευκαιρίες να φέρουν το Garrus στα ποτήρια τους, όμως οι λίγοι τυχεροί που θα το καταφέρουν θα ξεχάσουν ότι ξέρουν για τα ροζέ κρασιά. Το show του Garrus ξεκινά από ένα λαμπερό χρώμα που θυμίζει κρεμμυδόφλουδα και ένα ιδιαίτερα σύνθετο και φοβερά συμπυκνωμένο άρωμα που φέρνει στο νου μνήμες pot pourri, αγιοκλήματος, ροδάκινου, λιβανιού και ανθών αγγελικής. Ακόμα πιο σοκαριστικά όμως είναι τα πράγματα στο στόμα, μιας και κάθε γουλιά σού δίνει την αίσθηση ότι έχεις φάει μια μερίδα κρέατος.
Δεν είναι όμως μόνο το σώμα και η δύναμη του Garrus που το καθιστούν τόσο ξεχωριστό αλλά και η κρεμώδης στρογγυλάδα που είναι ανάλογη με αυτήν της κρέμας γάλακτος. Κερασάκι στην τούρτα, το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω έρχονται με απίστευτη ευγένεια, σοφιστικέ ορυκτότητα και τρομακτικό μάκρος. Προφανώς το εν λόγω προφίλ δεν καθιστά το Garrus το πλέον κατάλληλο ροζέ για κατανάλωση δίπλα στις πισίνες ή τα decks του St. Tropez -έστω και αν εκεί κυρίως καταλήγει- αλλά μάλλον μια fine wine επιλογή για κάθε σοβαρό τραπέζι ή οινικό event υψίστων απαιτήσεων.
Σχεδόν κανείς δεν έχει ταυτίσει το ροζέ κρασί με την παλαίωση, όμως αυτό το ύψιστο δημιούργημα έχει αποδείξει ότι έχει όλα τα γευστικά εφόδια για να παλαιώσει για τουλάχιστον 3-5 χρόνια. Εντάξει, δεν θα το δούμε συχνά σε δημοπρασίες ωστόσο το Garrus με την τιμή των 150 και βάλε ευρώ κάνει πολλά μεγάλα λευκά ή ερυθρά κρασιά να ζηλεύουν.
Η κορυφαία cuvee του Chateau d’ Esclans έβαλε τα θεμέλια της ultra premium κατηγορίας στην Cote de Provence, μια κατηγορία που πλέον διαθέτει και άλλα μέλη με ανάλογες ή ακόμα και υψηλότερες τιμές. Όμως Garrus είναι το απόλυτο κρασί-ορόσημο, που αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε ροζέ που φιλοδοξεί να λέγεται μεγάλο.
H τιμή της φιάλης στην Ελλάδα ανέρχεται μεταξύ των 160-170 ευρώ.
www.esclans.com