Το Airbnb είναι ένας βασικός λόγος που αποθέωσε το Παγκράτι, τη θέση του στον αθηναϊκό χάρτη, την κουλτούρα και την ιστορία του. Οι αιτίες, όμως, είναι πιο σύνθετες, όπως εξηγεί ο Παγκρατιώτης Θανάσης Διαμαντόπουλος.
To Παγκράτι συνδυάζει αυτό που έλεγε ένα διαφημιστικό σλόγκαν από τη δεκαετία του ’90: το κύρος του κλασικού με τη γοητεία του καινούργιου. Eχει από τη μία την αίγλη της παλιάς αστικής Αθήνας που αποδίδουν με καλαίσθητο τρόπο κτίρια σαν το νεοκλασσικό που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Εμπεδοκλέους και Αρχιμήδους και από την άλλη τη μοντέρνα αρχιτεκτονική έργων όπως η design πολυκατοικία Urban Cubes που χτίστηκε σε μια περιοχή που σώζονται πολλές τριώροφες κατασκευές και συνήθως κατοικούνται από μία ή δύο οικογένειες.
Οπως ισχυρίζεται η ομάδα του αρχιτεκτονικού γραφείου KLab που ανέλαβε το σχεδιασμό της Urban Cubes, η σημερινή αστικότητα έχει διαφορετικές ανάγκες από αυτές που καλύπτουν τα σπίτια περασμένων δεκαετιών. Το συγκεκριμένο έργο ήταν το αποτέλεσμα της αναζήτησης μιας νέας τυπολογία που θα παρέπεμπε στις νέες αξίες, στις ανάγκες του βιοτικού επιπέδου της εποχής μας και σε διαφορετικά σενάρια ζωής: όχι μόνο οικογένειες, αλλά και φοιτητές, καλλιτέχνες, μονογονεϊκές οικογένειες”, υποστηρίζει ο ιδρυτής και επικεφαλής του γραφείου Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος.
Aλλο δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής στο Παγκράτι είναι η πολυκατοικία “Athens Blue Building” των αρχιτεκτόνων Δημήτρη Ησαΐα – Τάση Παπαϊωάννου στην οδό Ευφράνορος, κοντά στην πλατεία Πλαστήρα. Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική περιγραφή του, “το οικόπεδο της οδού Ευφράνορος, εμβαδού μόλις 119τ.μ. και σχεδόν τριγωνικού σχήματος, ήταν ό,τι είχε απομείνει από το κατεδαφισμένο τριώροφο προπολεμικό κτίριο, ίχνη του οποίου παρέμεναν αποτυπωμένα πάνω στις μεσοτοιχίες των δύο όμορων πολυκατοικιών”.
Αν το οικόπεδο ήταν, όπως φαίνεται, ασύμφορο για τον τυπικό εργολάβο, από την άλλη αποτελούσε μια πρόκληση για τον σχεδιασμό ενός νέου κτιρίου μικρών κατοικιών που θα αναπτύσσονταν καθ’ ύψος”. Αλλά ας ταξινομήσουμε αριθμητικά τους λόγους για τους οποίους το Παγκράτι είναι μια από τις πιο “Hip” γειτονιές της Αθήνας.
Μουσείο Γουλανδρή
Τον Οκτώβριο του 2019, πρώτο μήνα της λειτουργίας του, το Μουσείο Γουλανδρή είχε 25 χιλιάδες επισκέπτες, 50 ξεναγήσεις, 400 άτομα στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Ο επικεφαλής αρχιτέκτονας του έργου Αλέξης Βικέλας ήξερε πως σε κάθε επιτυχία, κρύβεται πίσω της ένα «βουνό» προσπάθειες. Πολλές φορές διακρίνουμε την κορυφή του «βουνού» που είναι το αποτέλεσμα ενός πετυχημένου project και δε βλέπουμε τον υπόλοιπο τεράστιο όγκο του που είναι οι προσπάθειες αλλά και οι αμφισβητήσεις που οδήγησαν σε αυτό. Κλασσικό και πλέον επίκαιρο παράδειγμα αυτής της προσπάθειας είναι το Μουσείο Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην οδό Ερατοσθένους. Για να υλοποιηθεί χρειάστηκαν συνολικά προσπάθειες που κράτησαν τριάντα χρόνια, ενώ από τη στιγμή που έγινε η επιλογή της οριστικής τοποθεσίας του.
Σε συνέντευξη που είχα μαζί του όταν ξεκίνησε το μουσείο, ο Αλέξης Βικέλας εξήγησε την επιτυχία του λέγοντας τα παρακάτω: “Εκτός από τη σημαντική αποδοχή που του έτυχε για την οποία το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το φέρει η πολύ σπάνια συλλογή του, έχει συμπέσει και με την έλλειψη άλλων παρόμοιων μουσείων που υπάρχει αφού δεν έχει ξεκινήσει η Εθνική Πινακοθήκη ούτε το ΕΜΣΤ. Είναι μια πολύ σπάνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο ιδιωτική συλλογή”. Αυτό που την ξεχωρίζει από τις άλλες είναι η ομοιογένεια της. Ηταν σχετικά άγνωστη συλλογή για το ευρύ κοινό. Εγώ είχα την τύχη να τη δω το 1998 και 1999 στο μουσείο Γουλανδρή στην Ανδρο. Τότε είχαν γίνει δύο εκθέσεις που είχαν εκτεθεί κάποια από τα αριστουργήματα της συλλογής. Εκτοτε ξεχάστηκε. Το ενδιαφέρον είναι, ότι βλέπουμε ένα μικρό μέρος της συλλογής. Αυτά που έχουν εκτεθεί είναι λιγότερα από το ¼ της συνολικής συλλογής της οικογένειας Γουλανδρή. Ετσι στο 2ο, 3ο και 4ο όροφο του μουσείου θα εναλλάσσονται τα έργα. Οπότε θα έχει κάποιος τη χαρά, όπως συμβαίνει σε μουσεία σαν το Guggenheim, ακόμα και μετά από 3-4 χρόνια να βλέπει καινούργια έργα ακόμα και στους χώρους που φιλοξενούν τη μόνιμη συλλογή του μουσείου”.
Σπονδή
To Παγκράτι έχει την τύχη να φιλοξενεί τον πρώτο ελληνικό ναό του “fine-dining”. Φέτος, η Σπονδή μπορεί να έχασε ανεξήγητα το ένα από τα δύο αστέρια Michelin, αλλά είναι σίγουρο ότι η εμμονική τελειομανία του ιδιοκτήτη της Απόστολου Τραστέλη θα αποκαταστήσει τα επόμενα χρόνια την τάξη και την λογική. Η Σπονδή ανήκει άλλωστε στις εμπειρίες που όλοι αξίζει να ζήσουν μια φορά στη ζωή, ανήκει στην ελίτ κάστα των μεγάλων τραπεζιών του κόσμου (“grandes tables du monde”) και έχει την πρωτοκαθεδρία στο γαστρονομικό χάρτη της χώρας, γεγονός που δεν συμβάδιζε για χρόνια με την επιλογή της τοποθεσίας της στο Παγκράτι. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό το στοιχείο, η Σπονδή ήταν “μπροστά” αν σκεφτεί κανείς τις μόδες που ακολούθησαν πολλά χρόνια αργότερα στο εξωτερικό με κορυφαία εστιατόρια σε “άσημες” φαινομενικά αστικές περιοχές.
Toν χορό της υψηλής γαστρονομίας στην περιοχή του Παγκρατίου συμπληρώνει πλέον και το σχετικά νέο εστιατόριο Soil στην οδό Φερεκύδου, που κέρδισε επάξια το αστέρι του οδηγού Michelin για το 2022, ενώ φημίζεται για τις οικολογικές και βιώσιμες μεθόδους που εφαρμόζει για τη λειτουργία του.
Studio Bonarchi
Πίσω από ένα κορυφαίο συμβουλευτικό γραφείο πάνω στο interior design, στην οδό Βρυάξιδος βρίσκεται το Studio Bonarchi και ο ιδρυτής του, Βαγγέλης Μπόνιος. Ένας άνθρωπος που στην πραγματικότητα η ζωή του κινείται “εμμονοληπτικά” γύρω από το interior. Σήμερα, η δουλειά του είναι αναγνωρισμένη στο εξωτερικό, ενώ η μέθοδός του αποτελεί μια νέα αντίληψη για την άνεση, την αρμονία και την ισορροπία σε μια εποχή που η άνθιση του real estate στη χώρα μας πυροδοτεί την κατασκευή νέων φιλόδοξων κτιρίων και κατοικιών. Όπως το θέτει και ο ίδιος “Το Studio Bonarchi είναι μια συνέχεια όλης αυτής της πορείας και μια στροφή προς τον εσωτερικό μου κόσμο και την μεταφορά των δικών μου αισθητικών ιδεωδών στο κομμάτι της αγοράς”.
Madame Fraise
Το πρώτo ghost ζαχαροπλαστείο της Αθήνας είναι αρκετά εμπνευσμένο και καλαίσθητο για να καταλάβει ότι σε αυτή τη ζωή καλύτερο κι από τη βιτρίνα είναι ένα καλό post στο instagram. Το εργαστήριο του όμως, βρίσκεται επί της οδού Υμητού στο επίπεδο του Αγίου Αρτεμίου. Οπως γράφει ο δημοσιογράφος Κώστας Μπουρούσης στο Gala και το Olive, “η ιστορία της Madame Fraise, του πρώτου ghost ζαχαροπλαστείου των Αθηνών, γέννημα των pastry chefs Γιάννη Κίκιρα και Ευγένιου Βαρδακαστάνη και του μαρκετίστα Γιάννη Γερόπουλου, μπορεί να είναι σύντομη, αφού συστήθηκαν στο καταναλωτικό κοινό μόλις πριν από λίγους μήνες, βρίθει όμως ενδιαφέροντος και της -περιβόητης εσχάτως- επιδραστικότητας”.
Πλατεία Προσκόπων
Αυτή η αγαπημένη πλατεία ενός μεγάλου Παγκρατιώτη, του Μάνου Χατζηδάκη, μου έδινε πάντα την αίσθηση ότι λειτουργούσε σαν μια αστική όαση: εκεί που στρίβεις από τη βοή της Βασιλέως Κωνσταντίνου, στο επίπεδο του αγάλματος Τρούμαν, μπαίνεις μέσα από την οδό Αμύντα σε μια πλατεία όπου ο θόρυβος των αυτοκινήτων αντικαθίσταται από κάτι πιο ευχάριστο όπως είναι αυτός των ανθρώπινων συζητήσεων και των σερβίτσιων που ακουμπούν στα πιάτα. Πρώτο στέκι το καλύτερο κρητικό εστιατόριο στην Αθήνα, ο Κατσούρμπος, που επιμελείται την κουζίνα του η Εύα Λαμπράκη και η κόρη της Δέσποινα. It’s a family fair, θα λέγαμε για ένα εστιατόριο που ακόμα και το λάδι του ντάκου είναι το καλύτερο κρητικό λάδι,τα χειροποίητα πιτάκια με σταμναγκάθι,σπανάκι και μάραθο, τα καλιτσούνια, το καπνιστό χειροποίητο λουκάνικο, η στάκα όλα σε ταξιδεύουν στο νησί που συντέθηκε ο Ερωτόκριτος.
Δίπλα ακούς παρέες που τραγουδούν ήχους της παλιάς Αθήνας που προέρχονται από τον Μαγεμένο Αυλό, το αγαπημένο στέκι του Ελληνα και βραβευμένου με Οσκαρ συνθέτη, Μάνου Χατζηδάκη ενώ λίγο πιο πέρα βρίσκεται το Frater&Soror η μοντέρνα “τζιντονερία” ενώ η κουζίνα, υπό την διεύθυνση του βραβευμένου σεφ Δημοσθένη Μπαλόπουλου, φέρνει ξανά στο προσκήνιο την μοντέρνα γαστρονομία και το φαγητό τύπου μπιστρό. Απέναντι κλασσικό στέκι διανοούμενων, το “Αερόστατο” ενώ πιο πέρα, ξεκινάει η Αρχελάου μια οδός που θα μπορούσε να είναι κάτι μεταξύ Brooklyn και Soho της Αθήνας και η οποία ξεκινάει με το εμβληματικό Ohh Boy! που αποτελεί την μοντέρνα σχεδόν hipster διασκευή του παλιού καφεζαχαροπλαστείου και φτάνει μέχρι το “Τρίγωνο” και το “Music Cafe”.
Chelsea
Oταν οι ιδρυτές του Chelsea, Εύα Λύρου και Γιώργος Ταμπαξής έμεναν στο Chelsea hotel στη Νέα Υόρκη εμπνεύστηκαν το όνομα του μαγαζιού που θα έφτιαχναν στο Παγκράτι. Οι προσωπικότητες που πέρασαν από το θρυλικό αμερικάνικο ξενοδοχείο διακοσμούν τους τείχους του παγκρατιώτικου στεκιού. Εκεί που όλοι νιώθουν σαν το σπίτι τους. Η ιστορία τους ξεκινά κάπως έτσι: Είχαν μείνει και οι δύο άνεργοι. Τότε στο Παγκράτι υπήρχε μόνο το Colibri, το καφέ της πλατείας Βαρνάβα, το Τρίγωνο και το Αερόστατο “που ήταν μια κλασσική αξία” συμπληρώνουν οι ίδιοι. “Δηλαδή πηγαίναμε και τρώγαμε στο Colibri burger τότε που δεν υπήρχε άλλο μπεργκεράδικο στην Αθήνα-μετά άνοιξε το Simply Burger-οπότε υπήρχε πολύ μεγάλο hype για το Colibri. Πηγαίναμε λοιπόν στο Colibri και στο Τρίγωνο για κανένα καφέ ή μπύρα” μας είπε ο Γιώργος. Ως άνεργοι έλεγαν πως το Παγκράτι δεν έχει κανένα άλλο ωραίο μαγαζί να πηγαίνεις και σκέφτηκαν να κάνουν ένα μαγαζί στην Αρχιμήδους που ήταν ωραίος δρόμος, ήσυχος, μεγάλος, πίσω από το Καλιμάρμαρο. Μια μέρα που επέστρεφαν από το Colibri είδαν ότι νοικιάζεται μαγαζί στην Αρχιμήδους, στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το “Ελβις”. Aπευθύνθηκαν τότε στο μεσιτικό γραφείο Mobilia τους εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους να βρούν χώρο στην Αρχιμήδους, τους έδειξαν τον χώρο του σημερινού Ελβις αλλά δεν τους φάνηκε αρκετά μεγάλος, ήταν και σκοτεινός…Απογοητεύτηκαν. Περνώντας από το γωνιακό μανάβικο της Αρχιμήδους είπαν “τι μαγαζάρα θα γινόταν αυτό”. “Αλλά δεν πρόκειται να ενοικιαστεί ποτέ” του είπε η Εύα.
Την άλλη μέρα ο Γιώργος Ταμπαξής ήταν κουμπάρος στο γάμο του κολλητού του κι εκεί που δοκιμάζαν το κουστούμι ήλθαν οι ιδιοκτήτες του μεσιτικού γραφείου και τους είπαν “σας ψάχναμε, αλλά δεν είχαμε το τηλέφωνο σας, το μανάβικο ξενοικιάστηκε σήμερα”. Πήγαν να το κοιτάξουν. “Την άλλη μέρα κατεβάσαμε βράδυ τον ιδιοκτήτη με τις πιτζάμες να υπογράψουμε συμβόλαιο. Τότε δεν είχαμε λεφτά, ήταν το 2013 που η κρίση σάρωνε στη χώρα, αλλά ήταν τόσο ωραία η ενέργεια του, και ήταν φωτεινό, οπότε είπαμε να το κλείσουμε”. Και συμπλήρωσε ο Γιώργος “Λεφτά είχαμε από οικονομίες της Ευας που δούλευε Καλοκαίρια στη Μύκονο, πιο πριν εργαζόταν ως αεροσυνοδός και εκείνη την περίοδο είχε μείνει χωρίς δουλειά επειδή έσπασε το χέρι της. Πάμε με πολύ μικρό μπάτζετ, αλλά ήταν ένα μαγαζί που ξέραμε πως θέλαμε να το κάνουμε στο μυαλό μας άλλο που δεν μπορούσαμε να το βγάλουμε το ίδιο παραστατικά με λόγια” μας είπαν ο ένας συμπληρώνοντας τον άλλο. Το Chelsea προκάλεσε αυτό που λέμε στις οικονομικές επιστήμες “εξωτερικές οικονομίες” και ήταν ένας καλός λόγος για να επισκεφτούν το Παγκράτι άνθρωποι από άλλες περιοχές.
Ζαχαροπλαστείο “Τούλα”
Η ιστορία του ζαχαροπλαστείου Τούλα ξεκινάει από το 1920 από την Ελληνική συνοικία Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης όπου ο προπάππους τους Νίκος Καραντινάκης είχε ιδρύσει μαζί με τον γιο του Ευστάθιο Καραντινάκη το πρώτο ζαχαροπλαστείο Τούλα. Μετά τον διωγμό το 1964 ήρθε από την πόλη και εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι φέρνοντας μαζί τα πιο ωραία γευστικά και αυθεντικά πολιτικά γλυκά: παγωτά, τσουρέκια, πίτες, τούρτες, πάστες, σιροπιαστά, καζάν ντιμπί, ταούκ κιοκσού, πολίτικο καϊμάκι, μεζεδάκια κ.τ.λ.
Επίσης ήταν το πρώτο ζαχαροπλαστείο που εχει προς πώληση πολιτικά αλμυρά μεζεδάκια από το 1964 έως και σήμερα στην Αθήνα, εκτός όμως από όλα αυτά μπορεί να καμαρώνει για το πλέον πιο πρωτότυπο παγωτό στην Ελλάδα, “το μουστάρδα” για το οποίο βραβεύτηκε και με βραβείο ευρεσιτεχνίας. Εδώ να συμπληρώσουμε ότι το παγωτό “μουστάρδα” έγινε αντικείμενο άρθρου από τους New York Times.
Το Καλιμάρμαρο
Οταν το βλέπεις, ξέρεις ότι μπαίνεις στο Παγκράτι. Ο ορισμός του “τοπόσημου” για την περιοχή. Πρόκειται για ένα χώρο γεμάτο από ιστορία. Ιδεώδης χώρος για την κατασκευή του κρίθηκε η χαράδρα ανάμεσα στον λόφο του Αρδηττού και το απέναντι χαμηλό ύψωμα, έξω από το τείχος της πόλης, σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία στις ήρεμες όχθες του Ιλισσού. Ο τόπος ήταν ιδιωτικός αλλά ο ιδιοκτήτης του Δεινίας τον παρεχώρησε για την πραγματοποίηση της ανέγερσης Σταδίου. Μεγάλα χωματουργικά έργα μεταμόρφωσαν την χαράδρα σε αγωνιστικό χώρο με τα χαρακτηριστικά του ελληνικού Σταδίου: σχήμα παραλληλόγραμμο με είσοδο από τη μία στενή πλευρά και με θέση για τους θεατές στα χωμάτινα πρανή των τριών άλλων πλευρών. Τριγύρω του ο λόφος Αρδηττού, είναι ιδανικός για τρέξιμο ή περπάτημα με θέα τον Παρθενώνα.
Περιοχή προσωπικοτήτων
Ο Χατζηδάκις, ο Βάρναλης, ο Σεφέρης, ο Βρεττάκος, ο Μόραλης, ο Ντέμης Ρούσσος και άλλο έμεναν στο Παγκράτι. Μάλιστα η οδός Κωνσταντίνου Μάνου όπου βρίσκεται το πρώτο σπίτι που διέμεινε ο Χατζηδάκης στο Παγκράτι, πρόσφατα μετονομάστηκε σε οδό Μάνου Χατζιδάκι ενώ τιμητικά και η πλατεία Προσκόπων ανεπίσημα ονομάστηκε πλατεία Μάνου Χατζιδάκι. Στην οδό Άγρας δίπλα στο Στάδιο στο Παγκράτι έζησε και ο νομπελίστας ποιητής Γεώργιος Σεφέρης. Άλλοι γνωστοί λογοτέχνες και συγγραφείς που έζησαν για κάποιο διάστημα στο Παγκράτι ήταν ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Κώστας Βάρναλης, ο Στρατής Δούκας, ο Βασίλης Ρώτας, ο Δημήτρης Ψαθάς και ο Δημήτρης Μαρωνίτης. Ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος κατοικεί στο Παγκράτι από τότε που επέστρεψε από το Παρίσι, στα μέσα της δεκαετίας του 1960 μαζί -όσο ζούσε- με τη δεύτερη σύζυγό του, τη γνωστή ιστορικό και πανεπιστημιακό Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου.
Πέρα από τον χώρο των γραμμάτων πολλοί Παγκρατιώτες διακρίθηκαν στο χώρο των τεχνών. Η Αννα Συνοδινού, ο Μίνως Βολανάκης, η Ζωή Λάσκαρη, ο Κώστας Χατζηχρήστος, η Μίνα Αδαμάκη, ο Μανόλης Ρασούλης και ο Νίκος Κούνδουρος μεταξύ αυτών. Στο Παγκράτι έζησε αρκετά χρόνια της ζωής του και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός. Ο ζωγράφος Γιάννης Μόραλης έζησε στο Παγκράτι από το 1927 ως το 1937, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην ΑΣΚΤ πριν από τη μετάβασή του στη Ρώμη και το Παρίσι. Ο εικαστικός Κωνσταντίνος Ξενάκης ξεδίπλωνε τη δημιουργικότητά του μεταξύ των ατελιέ του στο Παρίσι και στο Παγκράτι. Ο μαέστρος, συνθέτης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Θεόδωρος Αντωνίου ήταν γνωστός Παγκρατιώτης και φίλος του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Αλέξανδρος Ξύδης, διπλωμάτης και φίλος του Γιώργου Σεφέρη έζησε στο Παγκράτι στην εμβληματική για την αρχιτεκτονική του μοντέρνου κινήματος μονοκατοικία που σχεδίασε ο γνωστός αρχιτέκτων Άρης Κωνσταντινίδης.
Παγκρατιώτης ήταν και ο σπουδαίος δημοσιογράφος, πατριάρχης της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα Γιάννης Διακογιάννης, ο οποίος υπήρξε και αθλητής στίβου και μπάσκετ του ΑΟ Παγκρατίου ενώ στο Παγκράτι γεννήθηκε και μεγάλωσε η θετή του κόρη, παρουσιάστρια, συγγραφέας και ηθοποιός Ρίκα Βαγιάνη. Παγκρατιώτης είναι και ο επιτυχημένος Ελληνας σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος που υπήρξε και μπασκετμπολίστας του Παγκρατίου, όπως και ο πατέρας του, Αντώνης Λάνθιμος. Στο Παγκράτι έζησε, μεγάλωσε και πέθανε και ο βραβευμένος με Πούλιτζερ φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Reuters Γιάννης Μπεχράκης καθώς και ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Νίκος Αντύπας. Στο Παγκράτι έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος. Κοντά στον θρυλικό κινηματογράφο Πτι Παλαί ζει ο Δημήτρης Παπαιωάννου, ενώ στο Παγκράτι ζει και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Airbnb εξωτισμός
Στο Παγκράτι περπατάς και ακούς πλέον πολλά αγγλικά αλλά και γαλλικά και ισπανικά. Η έκρηξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης βρήκε γόνιμο έδαφος στην περιοχή του Παγκρατίου αφού έχει το προνόμιο να βρίσκεται κοντά στους αρχαιολογικούς χώρους που ενδιαφέρουν τους τουρίστες και ταυτόχρονα μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες εστίασης υψηλού επιπέδου. Ετσι για μια απλή αναζήτηση ενός ατόμου μπορούν να βρεθούν πάνω από χίλια καταλύματα στο Παγκράτι, ενώ ήδη ψιθυρίζεται ότι ο χώρος του πρώην γυμναστηρίου Planet-που έμαθε τη Zumba στους ανυποψίαστους περαστικούς- θα γίνει boutique hotel για να ανταγωνιστεί τα airbnb.