Το 2022 έβαλε ξανά στο πρόγραμμα εκθέσεις, γευσιγνωσίες και καλές παρέες. Αλλά και σπουδαία κρασιά, κάποια εκ των οποίων αξέχαστα!
Μετά από καιρό απραξίας το μπλοκάκι μου ξαναγέμισε με σημειώσεις από κρασιά κάθε είδους, χρώματος, προέλευσης και τιμής μιας και η χαλάρωση των Covid περιορισμών έδωσε την ευκαιρία για αμέτρητες δοκιμές σε επαγγελματικά ή φιλικά περιβάλλοντα. Ακόμα και ο εντοπισμός των κρασιών που χτύπησαν ταυτόχρονα τα καμπανάκια του μυαλού και της ψυχής μέσα από ατελείωτες σελίδες γεμάτες με κείμενα που θυμίζουν γραμμική γραφή Β ήταν επίπονος. Πόσο δε μάλλον η επιλογή των πιο ξεχωριστών εξ αυτών, χωρίς τον κίνδυνο να αδικήσω σπουδαίες ετικέτες που βρέθηκαν στο ποτήρι μου το 2022.
Βέβαια η ζωή είναι έτσι και αλλιώς άδικη, όμως κανένα από τα παρακάτω κρασιά δεν βρέθηκε χωρίς λόγο στην παρακάτω λίστα αφού όλα τους αρίστευσαν στην συμπύκνωση, την γευστική διάρκεια και την ευγένεια, αρετές με την μεγαλύτερη βαρύτητα στο δικό μου οινικό σύστημα αξιών. Η παρουσία μόνο εισαγόμενων κρασιών προφανώς και δεν οφείλεται σε αδυναμία των εγχώριων προτάσεων να αποτελέσουν μέρος αυτής της dream team αλλά σε μια προσπάθεια να μην επαναληφθώ αλλά και να μην στερήσω από μελλοντικές Top λίστες τους κορυφαίους εκπροσώπους της χώρας μας!
Δέκα τα κρασιά από τον διεθνή αμπελώνα που ξεχώρισα την χρονιά που πέρασε· κάποια από αυτά πανάκριβα, κάποια σπανιότατα και κάποια άλλα “σχεδόν” προσιτά όλα όμως ικανά να (μου) προκαλέσουν συγκίνηση σε κάθε γουλιά.
Louis Roederer, Champagne Cristal, 2002
Η διάθεση του φίλου μου Κώστα Αλεξόπουλου να μοιραστεί καλό κρασί έφερε στο flute μου μια συγκλονιστική Σαμπάνια. Αυτή η ξακουστή prestige cuvee που παραμένει για 6 χρόνια με τις οινολάσπες σπάει κάθε μετρητή αριστοκρατικότητας, ισορροπίας και γευστικής επιμονής. Ακόμα νέα και σχετικά κλειστή παρά τα 20 χρόνια της, θα παραδίδει μαθήματα τελειότητας τουλάχιστον μέχρι το 2035!
Matias Riccitelli, Vinas Extremas Sauvignon Blanc, 2021
Ένα λευκό από την Αργεντινή ανάμεσα στα θηρία; Ναι, μόνο που η προερχόμενη από το φυτεμένο στα 1700 μέτρα αμπελοτόπια La Carrera δημιουργία του ανατρεπτικού παραγωγού δεν είναι ένα λευκό κρασί αλλά μια ατομική βόμβα που αντί για ουράνιο περιέχει gooseberry και πράσινη πιπεριά. Θα βρείτε καλύτερα και οικονομικότερα Sauvignon Blanc, κανένα όμως δεν θα είναι τόσο άγριο και εκφραστικό όσο αυτό!
Trimbach, Riesling Clos Sainte Hune, 1991
Μόλις 1,67 εκτάρια στην καρδιά του Grand Cru Rosacker δίνουν τον χυμό τους για το πλέον μυθικό Riesling της Αλσατίας και ίσως ολόκληρου του κόσμου! Τι και αν το 1991 ήταν μια δύσκολη χρονιά; Τα 60χρονα αμπέλια όχι μόνο “δεν μασάνε” αλλά επιτρέπουν στους ελάχιστους τυχερούς να μασήσουν την σχεδόν στερεή ελαφράδα του και να δακρύσουν με το ηδονιστικό άρωμα πετρόλ και ζαχαρωμένου λεμονιού!
Domaine Leflaive, Bienvenues Batard Montrachet Grand Cru, 1999
Ύψιστη στιγμή ενός επικού ολοήμερου τραπεζιού, αυτή η τρομακτικής συμπύκνωσης και πολυπλοκότητας Βουργουνδία είναι ίσως το καλύτερο λευκό κρασί που έχω πιεί στην ζωή μου. Η Anne Claude Leflaive μπορεί να έφυγε πρόωρα, πρόλαβε όμως να σμιλεύσει βαρελάτα αριστουργήματα σαν το ΒΒΜ. Εντάξει, η τιμή του είναι “βαριά” 4ψήφια όμως ένας Νταλί, μια Bentley ή ένα Breguet κοστίζουν περισσότερο.
Chateau d’ Esclans, Rock Angel Rose, 2020
Δεν αρκεί ένα ανοιχτό χρώμα για να χαρακτηριστεί ένα ροζέ “σαν μια εξαιρετική Προβηγκία”, αλλά απαιτούνται επίσης γευστικός πλούτος, λιπαρότητα, επίμονο μάκρος και λουλουδάτη ορυκτότητα. Το ωριμασμένο σε βαρέλι Rock Angel του περίφημου Chateau d’ Esclans προσφέρει τόσο overdose των παραπάνω ώστε η επιλογή ακριβότερων ετικετών της γκάμας του ίσως να θεωρηθεί νεοπλουτισμός…
Montes, Alpha Carmenere, 2019
Το να χαρακτηρίσεις αυτό το Χιλιάνικο ερυθρό από την Colchagua ως “απόλυτο best buy” θα ήταν αδικία, μιας και αυτό το εύσημο δίνεται σε …κρασάκια που τα καταφέρνουν εξαιρετικά. Όμως το Alpha Carmenere είναι μια κρασάρα τρομακτικής συμπύκνωσης, ατελείωτου μάκρους και υποδειγματικού “craftsmanship” που με την σχεδόν καθημερινή τιμή του απλά απειλεί να καταστήσει την οινική ζωή μας βαρετή.
Poliziano, Vino Nobile de Montepulciano Asinone, 2016
Δεν ξέρω γιατί ο πλέον εμβληματικός παραγωγός του Montepulciano ονομάζει την κορυφαία του cuvee “Γάιδαρο”, ξέρω όμως ότι κανείς πρέπει να έχει γαϊδουρινή υπομονή προκειμένου να απολαύσει αυτό το υπέρπυκνο αριστούργημα στο απόγειό του. Άγριο, αυστηρό πλην τρομακτικά καλοδομημένο και φίνο, θέτει εαυτόν στο Τοσκανέζικο πάνθεον δίπλα στα ύψιστα Chianti Classico και Brunello di Montalcino.
Chateau Rayas, Chateauneuf du Pape, 1998
Μόλις μια φορά –πριν 15χρόνια!- το είχα ξαναδοκιμάσει, αυτό όμως δεν με εμπόδιζε να προτρέπω τους μαθητές μου “αν αγοράσετε ένα ακριβό ερυθρό αυτό ας είναι το Rayas”. Προσφάτως, το σχεδόν ροζέ χρώμα, η απίστευτη τρυφεράδα και η ασύγκριτη αέρινη πιπεράδα του ΄98 φρέσκαρε την μνήμη και δικαίωσε την προτροπή. Μπορεί και να το μισήσετε το Rayas, αποκλείεται όμως ποτέ να το ξεχάσετε!
Chateau Haut Brion, 2007
Η Κατερινούλα έκλεισε τα 14 και εγώ ως …ανεπίσημος νονός άδραξα της σπάνιας ευκαιρίας να απολαύσω το μυθικό κρασί του Pessac Leognan από της εσοδεία της …σύλληψης της! Αν και μέρα γιορτινή, αυτό το προικισμένο με ιδανικά ωριμασμένο φρούτο, τέλεια δουλεμένες τανίνες και γεμάτο στάχτη χαρακτήρα μεγάλο Μπορντό κατάφερε να με κάνει να μελαγχολήσω με την τελειότητά του…
Pieropan, Recioto di Soave Classico “La Colombare”, 2016
O Leonildo Pieropan οδήγησε την αμπελουργική ζώνη του Soave από την απαξίωση στο μεγαλείο, με την πλέον γλυκιά έκφραση αυτού του αγώνα να ακούει στο όνομα La Colombare. Η 5μηνη αφυδάτωση υπό σκιάν και η ωρίμανση για 24 μήνες σε βαρέλια 2,5 τόνων φυγοκεντρίζουν αυτή την Garganega, δημιουργώντας ένα γλυκόξινο big bang που σκορπίζει παντού αστεράτη σκόνη αρμπαρόριζας και μελιού.