Από την ίδρυσή της το 1932, η σχολή μόδας Central Saint Martins (CSM) στο Λονδίνο, παραμένει εμβληματική.
“Ήρθε από την Ελλάδα, είχε δίψα για γνώση, σπούδασε γλυπτική στο Saint Martins College, εκεί της μπήκα στο μάτι“. Η φράση που ανοίγει το διάσημο τραγούδι “Common People” των Pulp και έφτασε στο Νο 2 των UK Singles Charts, απαθανάτισε για πάντα την εμπειρία του να φοιτά κανείς στο Central Saint Martins. Ο τραγουδιστής Jarvis Cocker του θρυλικού συγκροτήματος αποτελεί έναν από την πληθώρα διάσημων καλλιτεχνών που υπήρξαν φοιτητές του κολλεγίου, το οποίο μετατρέπεται στο «σπίτι» μερικών από των πιο επιδραστικών και πετυχημένων σχεδιαστών Μόδας, εικαστικών και μουσικών.
Η PJ Harvey, η Paloma Faith, η M.I.A., ο Glen Matlock, μπασίστας στην αρχική σύνθεση του πανκ ροκ συγκροτήματος Sex Pistols, o Paul Gustave Simonon, μπασίστας των The Clash και η Sade, είναι μερικά μόνο ονόματα που συμπληρώνουν την παραπάνω λίστα και που έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην μουσική. Όλοι έχοντας λάβει τις βασικές τους γνώσεις στο Λονδρέζικο κολλέγιο, για να τελειοποιήσουν αργότερα αυτό που κάνουν και να γίνουν masters του είδους τους.
Φανταστείτε να ήσασταν συμφοιτητές με την Stella McCartney, ή τον Alexander McQueen και τον John Galliano και να βλέπατε μπροστά στα μάτια σαςνα γεννιούνται οι δημιουργικές ιδέες αυτών των προσωπικοτήτων που κατέκτησαν τον χώρο της Μόδας.
Το Saint Martins και ο κόσμος της Μόδας
Το παγκοσμίου φήμης κολλέγιο δεν ήταν εξαρχής το επίκεντρο των Τεχνών που είναι σήμερα. Ιδρυμένο από τη Βρετανίδα ζωγράφο Muriel Pemberton -την οποία η Independent περιέγραψε στη νεκρολογία της ως εφευρέτρια της “εκπαίδευσης στη μόδα στη Βρετανία”- το Saint Martins είχε ένα πιο ταπεινό ξεκίνημα. Παρά το νεαρό της ηλικίας της και την απειρία της, η Pemberton προσλήφθηκε από το St. Martin’s -τότε μια σχολή τέχνης χωρίς διδασκαλία σχεδίου- για να διευθύνει ένα βραδινό μάθημα στο σχέδιο μόδας. Με την πάροδο των ετών, πρόσθεσε στο πρόγραμμά της μαθήματα μουσειακών σπουδών, κοπής πατρόν και γραμμικού σχεδίου, μέχρι που έγινε επικεφαλής της πρώτης σχολής μόδας στη Βρετανία.
Η Pemberton καθιέρωσε αργότερα το μοντέλο με βάση του οποίου διδάχθηκαν εκατοντάδες φοιτητές, μεταδίδοντας την κληρονομιά του ταλέντου και της φαντασίας της σε όσους πήραν το πτυχίο τους στο κολέγιο: Η Phoebe Philo, η οποία στη συνέχεια έγινε δημιουργική διευθύντρια της Chloé και στη συνέχεια της Céline αλλά και ο Riccardo Tisci, ο μετέπειτα δημιουργικός διευθυντής των Givenchy και Burberry, ο οποίος δήλωσε κάποτε για το ελευθεριακό πνεύμα της σχολής: “Σου επιτρέπουν να είσαι ο εαυτός σου χωρίς να σου επιβάλλουν τις ιδέες τους“.
Για πολλούς φοιτητές αυτό έγινε πραγματικότητα. Με πολύ στενούς δεσμούς με την βιομηχανία της Μόδας και τους πολιτιστικούς πόρους του Λονδίνου, το Κολλέγιο Saint Martins κατέχει περίοπτη θέση ανάμεσα στα καλλιτεχνικά γίγνεσθαι, συνεχίζοντας να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των δημιουργικών προσωπικοτήτων ανά τον κόσμο. Συγκεκριμένα, το Bof, το διαδικτυακό περιοδικό που αποτελεί το εγχειρίδιο για την παγκόσμια κοινότητα της μόδας, τοποθετεί κάθε χρόνο το CSM στην πρώτη θέση της κατάταξης του παγκόσμιου ιστού εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που εστιάζουν στις Τέχνες και ιδίως στην Μόδα
Το Saint Martins θα μπορούσε να αποκαλείται ενναλακτικά “η Μέκκα του στυλ”, με τους περισσότερους απόφοιτούς του, να έχουν στιγματίσει τον κόσμο της Μόδας και το ίδιο το κολλέγιο να συγκεντρώνει ένα ευρύ φάσμα δημιουργικών πρακτικών κάτω από την ίδια στέγη. Είναι σούπερ σταρ της μόδας, διασημότητες της υψηλής ραπτικής, προσωπικότητες που έχουν πάντα ειδησεογραφικό ενδιαφέρον, ή απλά απόφοιτοι του Central Saint Martins College of Art and Design. Οι Katherine Hamnett, Bruce Oldfield, Jenny Packham, Matthew Williamson και Christopher Kane, ο Zac Posen και η ελληνικής καταγωγής Mary Katrantzou, αποτελούν μερικούς από τους επιτυχημένους αποφοίτους του κολλεγίου που ηγείται για χρόνια στην εκπαίδευση γύρω από τις πρακτικές της Μόδας.
Σπουδάζοντας στο CSM
Αν και η φήμη του κολλεγίου, ως μία από τις κορυφαίες σχολές μόδας στον κόσμο, σφυρηλατήθηκε τη δεκαετία του 1980, τo Saint Martins συνεχίζει, καθώς η κοινότητά του αλλάζει, να προσαρμόζεται με τις νέες συνθήκες και τους κλάδους που προσφέρει και τους τρόπους που διδάσκει.
Τα μαθήματα είναι τόσο διαφορετικά και όμως όλα κάτω από την κοινή ομπρέλα της δημιουργικότητας και της απελευθέρωσης του εαυτού μας. Από bachelor στον κεραμικό σχεδιασμό και στην αρχιτεκτονική, έως τις Καλές Τέχνες, την γραφιστική, και τον βιομηχανικό σχεδιασμό.
Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στα μαθήματα γύρω από τον τομέα της Μόδας. Η σχολή συγκεκριμένα προσφέρει προπτυχιακά μαθήματα στο σχεδιασμό υφασμάτων, στις πρακτικές και την θεωρία του design, στον σχεδιασμό κοσμημάτων, στον σχεδιασμό γυναικείων και ανδρικών ρουχισμών -που αποτελούν ξεχωριστά πτυχία-, στα πλεκτά ρούχα, την επικοινωνία και το fashion design και την θεωρία και κουλτούρα της επικοινωνίας της Μόδας.
Τα δίδακτρα αγγίζουν τα 27.458 ευρώ για τους διεθνείς φοιτητές. Για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών που παρέχει το κολλέγιο, τα δίδακτρα διαμορφώνονται στα 40.000 ευρώ, αλλά είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να κρατήσει κανείς μια θέση σε αυτό, με το μεταπτυχιακό πρόγραμμά της σχολής στη μόδα να δέχεται 600 αιτήσεις για 50 μόλις θέσεις.
Τα μαθήματα λαμβάνουν χώρα στο βραβευμένο κτίριο στο King’s Cross, στην καρδιά του Λονδίνου. Από το 2011 το κολλέγιο βρίσκεται στο κέντρο ενός δυναμικού τμήματος του Λονδίνου: Η Google, η Guardian, ο Tom Dixon, η Universal Music και πολλοί άλλοι είναι γείτονες και συνεργάτες του. Στόχος τους, όπως αναφέρουν, είναι σε αυτό το ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον, να αντλούν από την ιστορία τους, κοιτώντας πάντα προς το μέλλον.
Ωστόσο ίσως ο βασικότερος παράγοντας που κάνει το Central Saint Martins τόσο επιδραστικό σε γενιές και γενιές καλλιτεχνών, έγκειται στο γεγονός ότι συγκεντρώνει κάτω από την ίδια στέγη, όλους τους ανθρώπους που βλέπουν τον κόσμο μέσα από την δημιουργικότητά τους και θέλουν να τον αλλάξουν. Η ουσία του κολλεγίου συνοψίζεται καλύτερα στην φράση του αποφοίτου του, Alexander McQueen, που κάποτε δήλωσε: «Μου έδειξε ότι υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι σαν εμένα. Ήταν μια συναρπαστική περίοδος και η αρχή μιας νέας κατάστασης στο Λονδίνο. Μια περίοδος που δεν είχε υπάρξει από τότε που ο Galliano έφυγε για το Παρίσι. Ήταν μια νέα επανάσταση στη μόδα».
www.arts.ac.uk