Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Σιγκαπούρη ξεπέρασε τη Σανγκάη, το Χονγκ Κονγκ, το Τόκιο, το Λονδίνο και το Μονακό σε ακρίβεια, όσον αφορά τα είδη και τις υπηρεσίες πολυτελείας.
Ποια είναι η πιο ακριβή πόλη στον κόσμο; Υπό κανονικές συνθήκες αυτή η ερώτηση πρέπει να έχει μόνο μία απάντηση. Κι όμως, η ακρίβεια είναι μια πολύ σχετική έννοια και έχει να κάνει περισσότερο με το πόσο “παχύ” είναι το πορτοφόλι του καθενός και πώς έχει επιλέξει να ζει, και λιγότερο με τις τιμές των αγαθών. Ετσι, λοιπόν, οι περισσότερες έρευνες προσπαθούν να απαντήσουν στην ερώτηση με το να εξετάζουν τις μέσες τιμές συγκεκριμένων βασικών αγαθών σε κατηγορίες όπως η τροφή, η ένδυση-υπόδηση, η στέγη, η κίνηση, η εκπαίδευση και η διασκέδαση.
Αλλά υπάρχει και η Julius Baer Global Wealth and Lifestyle Report, η ετήσια έκθεση που διαβαθμίζει τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου με βάση τα διαθέσιμα προϊόντα πολυτελείας. Από μία βίλα 250 τ.μ. με πισίνα μέχρι ένα πολυτελές αυτοκίνητο κι από ένα ιδιωτικό σχολείο μέχρι κοσμήματα και ρούχα από οίκους υψηλής ραπτικής, ο δείκτης αυτός ασχολείται με το κόστος ζωής όσων ζουν με πολυτέλεια κι όχι σαν μεροκαματιάρηδες κοινοί θνητοί. Κι αυτός ο δείκτης έδωσε σαφή απάντηση: Η πιο ακριβή «πολυτελής» πόλη του κόσμου είναι η Σιγκαπούρη.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η Γενεύη, η πόλη που φιγουράρει στην πρώτη θέση σε σχεδόν όλες τις παρόμοιες έρευνες που βάζουν στο ζύγι «συμβατικά» αγαθά και υπηρεσίες, δεν βρίσκεται καν στην πρώτη 25άδα αυτής της αναφοράς που εστιάζει στην ακριβή πολυτέλεια.
Η πόλη-κράτος της Σιγκαπούρης, βέβαια, δεν αποτελεί έκπληξη που βρίσκεται τόσο ψηλά. Με την μακραίωνη παράδοσή της ως εμπορικός κόμβος, το πολύγλωσσο background της (αγγλικά και κινεζικά είναι δύο από τις τέσσερις επίσημες γλώσσες της χώρας) και το προστατευμένο -αν και αυστηρό- περιβάλλον λειτουργίας των επιχειρήσεων, κατάλοιπο της βρετανικής αποικιοκρατίας, εξελίχθηκε και επιχειρηματικά εκτός από γεωπολιτικά. Σήμερα οι περισσότερες πολυεθνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Νοτιοανατολική Ασία και την Απω Ανατολή έχουν γραφεία στη Σιγκαπούρη.
Εκτός, λοιπόν, από την ντόπια ανώτερη τάξη, που κάθε άλλο παρά μικρή είναι, στη Σιγκαπούρη έχουν εγκατασταθεί δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες και ανώτερα διοικητικά στελέχη, από την Κίνα, τον νότο της Ινδίας και όλη την υφήλιο. Ολοι αυτοί έχουν έναν συγκεκριμένο πολυτελή τρόπο ζωής, τον οποίο προσπαθούν να ικανοποιήσουν όλο και περισσότερο τα κάθε είδους μαγαζιά της περιοχής.
Τιμές… προς τα πάνω
Εν αρχή ην το real estate. Στην περιοχή Bukit Timah, τη δυτικότερη από τις γειτονιές που αποτελούν την Κεντρική Περιοχή της Σιγκαπούρης, μια μέση κατοικία είναι απλωμένη σε τουλάχιστον 500 τ.μ., διαθέτει πισίνα τουλάχιστον 25 μέτρων, περιβάλλεται από κήπους και κοστίζει κάτι περισσότερο από 3,5 εκ. δολάρια για να την αποκτήσει κάποιος. Μαζί της, ως απαραίτητα συμπληρώματα του σπιτιού, πωλούνται και οι θέσεις εργασίας που το καθιστούν λειτουργικό: Κηπουρός, μάγειρας, μπάτλερ, καμαριέρα και προαιρετικά οδηγός και γκουβερνάντα για μικρά παιδιά.
Φυσικά υπάρχουν και οι υπερβολές. Το 2022 δόθηκε προς πώληση ένα μέγαρο βικτωριανού ρυθμού, το οποίο είχε δημιουργήσει ένας Κινέζος μεγιστάνας που έπεσε σε δυσμένεια από το καθεστώς της πατρίδας του και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Η ιδιοκτησία πουλήθηκε προς 128,8 εκατομμύρια δολάρια. Σε πιο… γήινες τιμές, ένα μέσο μηνιαίο ενοίκιο μιας πολυτελούς κατοικίας 250 τ.μ. σε ακτίνα μικρότερη των 8 χλμ. από το κέντρο της πόλης (όπου προφανώς βρίσκονται μαζεμένα όλα τα γραφεία) ξεπερνάει τα 26.000 δολάρια. Τα συγκεκριμένα σπίτια βρίσκονται σε λιγότερο πολυτελείς περιοχές, συνήθως αποτελούν συγκροτήματα κατοικιών, με άνδρες ασφαλείας να περιπολούν όλο το 24ωρο.
H ιδιωτική εκπαίδευση είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Τα πλήρως αγγλόφωνα ιδιωτικά σχολεία IGSCE, IPC, IB MYP και IEYC προσφέρουν πλήρες πρόγραμμα έναντι 34.000 δολαρίων τον χρόνο -τα ποσά αυτά δεν αφορούν τα εσωτερικά σχολεία για κροίσους αλλά ένα καλό ιδιωτικό που μπορούν να φοιτήσουν και παιδιά executives και white collars.
Αυτό που καθιστά τη Σιγκαπούρη ακριβή ακόμα και στα είδη πολυτελείας είναι οι διαφοροποιημένες τιμές της. Για παράδειγμα, μια τσάντα Louis Vuitton Nano Speedy στο Παρίσι και στο Μιλάνο πωλείται προς 1.650 δολάρια, αλλά η τιμή της στο κεντρικό κατάστημα της Σιγκαπούρης ξεπερνά τα 1.850 δολάρια, μια διαφορά πάνω από 12% που δεν δικαιολογείται από το κόστος των μεταφορικώ
Ανάλογες είναι οι «τσιμπημένες» τιμές σε όλα τα αγαθά. Ενα δείπνο στο Meurice, το εμβληματικό πολυτελές ξενοδοχείο του Παρισιού, κοστίζει κατά μέσο όρο περίπου 120 δολάρια κατ’ άτομο (χωρίς να περιλαμβάνεται το κρασί). Το ίδιο γεύμα στην Odette, ένα πολυτελές εστιατόριο που προσφέρει γαλλική κουζίνα στη Σιγκαπούρη, κοστίζει κατά μέσο όρο 140 δολάρια κατ’ άτομο.
Ακόμα και η υψηλή ραπτική είναι ακριβή στη Σιγκαπούρη. Για τους άνδρες ειδικά, οι τιμές συναγωνίζονται αυτές της Saville Row στο Λονδίνο. Ενα κασμιρένιο κοστούμι μπορεί να κοστίσει ως και 22.000 δολάρια. Παρόμοια τιμή μπορεί να βρει κανείς στους ράφτες της Σιγκαπούρης, όπως π.χ. το Mohan’s Custom Tailors.
Ανάλογες προσαρμοσμένες προς τα πάνω τιμές μπορεί να βρει κανείς σε όλα τα αγαθά πολυτελείας. Από κοσμήματα και γυναικεία παπούτσια μέχρι ρολόγια, ουίσκι και ακριβά ποτά. Η μόνη τιμή που σημείωσε πτώση (έστω και ανεπαίσθητη κατά μόλις 1,7%) ήταν για αεροπορικές πτήσεις business class από το αεροδρόμιο Τσάνγκι της Σιγκαπούρης προς άλλους δημοφιλείς επιχειρηματικούς προορισμούς, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Σανγκάη, η Τζακάρτα ή το Μακάο και το Ντουμπάι.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image