Ο αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος του Klab architecture μιλάει για το το έργο των 3,5 εκατ. ευρώ που ενέκρινε το Υπουργείο Εσωτερικών.
Το Κlab architecture είχε συμπεριληφθεί το 2008 από το Wallpaper magazine στα πιο ανερχόμενα αρχιτεκτονικά γραφεία του κόσμου και ο ιδρυτής του Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος στο βιβλίο STARCHITECTS ανάμεσα σε 60 αρχιτέκτονες – οραματιστές του 21ου αιώνα, το 2010.
Με τον βρεφικό σταθμό που είχε σχεδιάσει, πάλι στη Γλυφάδα ήταν υποψήφιος για τα Ευρωπαϊκά βραβεία αρχιτεκτονικής το 2019. “O βρεφικός σταθμός ήταν ΠΡΟΚΑΤ έπρεπε να γίνει σε σύντομα χρονικά πλαίσια και η επιτυχία του ήταν τέτοια που πέρα από τα βραβεία που πήρε, πολλοί άνθρωποι ζητούσαν να πάνε από το ιδιωτικό στο δημόσιο βρεφικό σταθμό αρκεί να είναι στο κτίριο που είχα σχεδιάσει” μας είπε ο αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος.
“Το άλλο έργο που έχω αναλάβει για τον δήμο είναι ένα ειδικό σχολείο για παιδιά με αυτισμό και διανοητική υστέρηση το οποίο είναι πολύ φιλόδοξο και μετά από πολλές δυσκολίες που συναντήσαμε, κατασκευάζεται τώρα. Αυτό έγινε με μια χορηγία ενός εφοπλιστή. Εν συνεχεία έγινε ο διαγωνισμός και προχώρησε. Είναι ένα μεγάλο -3500 τ.μ.- και συγκινητικό έργο. Για τα ειδικά σχολεία είναι δύσκολο να βρεις σχετική βιβλιογραφία. Κοιτάξαμε κάποια σχολεία του είδους στην Αθήνα και μας φάνηκαν πολύ παρωχημένα, είχαν εφημερίδες στα παράθυρα, κάγκελα παντού…Δεν έμοιαζαν για σχολεία. Μιλήσαμε με καθηγητές, εκπαιδευτικούς και γονιούς κι αυτή η διαδικασία ήταν πολύ ωραία και ανυπομονούμε να δούμε την αντίδρασή τους”.
Η περίπτωση του Γυμνάσιου Γλυφάδας
Το κτίριο που βρίσκεται τώρα το 7ο Γυμνάσιο Γλυφάδας δε φαίνεται να πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από τη σημερινή νομοθεσία για τα άτομα με μειωμένη κινητικότητα και για την πυρασφάλεια. “Κάνουμε τη μελέτη για το κτίριο του 7ου Γυμνασίου Γλυφάδας, η οποία μας ανατέθηκε από τον δήμο τον περασμένο Μάιο. Τώρα είμαστε στο στάδιο της ωρίμανσης της μελέτης. Το Γυμνάσιο βρίσκεται σε μια λαϊκή γειτονιά της Γλυφάδας, την Τερψιθέα, γιατί διάβασα κάποια σχόλια που έλεγαν “κοίτα να δεις η ελίτ που φτιάχνει τέτοια σχολεία” όμως δεν είναι η ελίτ εκεί. Ο στόχος μας είναι να κάνουμε σχολεία τα οποία μοιάζουν να είναι φτιαγμένα για λίγους αλλά να είναι για τους πολλούς. Αυτό που φαίνεται ωραίο να είναι και προσιτό. Τα σχολεία είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Και το πρόβλημα είναι ότι στεγάζονται σε άσχημα κτίρια. Δηλαδή εκεί που πήγαμε να λύσουμε το πρόβλημα της στέγασης με τα πρωινά και τα απογευματινά σχολεία το καταφέραμε, αλλά χωρίς να λάβουμε υπόψη την αισθητική και την αρχιτεκτονική των συγκεκριμένων χώρων. Έπρεπε να γίνουν πολύ φτηνά με πολύ τσιμέντο στα προαύλια. Αυτή η περίπτωση του 7ου Γυμνασίου Γλυφάδας θα μπορούσε να γίνει ευκαιρία να ξαναδούμε το θέμα του δημόσιου σχολείου. Τα ιδιωτικά είναι cool αλλά γιατί να μην κοιτάξουμε και το σχολείο που απευθύνεται στο 96% των Ελλήνων;”
–Συνεπώς είστε ένας “πρεσβευτής” της δημοκρατικοποίησης του design.
Νομίζω ότι πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι το καλό design δεν είναι απαραίτητα και το ακριβό design. Όλοι οι καλοί αρχιτέκτονες μπορούν να συνθέσουν ένα ικανοποιητικό σχολικό κτίριο το οποίο και να βρίσκεται μέσα στο απαιτούμενο budget.
–Βλέποντας τη μελέτη για το καινούργιο κτίριο του Γυμνασίου, μοιάζει με τα κεντρικά κτίρια της Apple…
Η αναφορά μας είναι κυρίως στον Ζενέττο και στο σχολείο που έφτιαξε στο Μπραχάμι. Είναι ένα δημόσιο σχολείο που κι αυτό ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Το κυκλικό του σχήμα έχει μια δημοκρατικότητα μέσα του. Είναι το τέλειο σχήμα και εκφράζει ότι όλες οι τάξεις είναι περίπου ίδιες. Το ότι μοιάζει με την Apple ναι, είναι αλήθεια. Η κλίμακα όμως είναι πάρα πολύ διαφορετική. Για να πας από το ένα τμήμα του κύκλου της Apple στην άλλη θέλεις αυτοκινητάκι. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Είναι μια κλίμακα λογική για τα παιδιά και την ηλικία τους.
–Πώς φαντάζεστε τη ζωή μέσα στο σχολείο που δημιουργείτε;
Θεωρώ ότι το περιβάλλον που ζούμε ή εργαζόμαστε ή πηγαίνουμε σχολείο, μπορεί να έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο που να πεις ότι σου αλλάζει τη ζωή. Σχεδιάζω λοιπόν ένα σχολείο το οποίο θεωρώ ότι θα φτιάχνει τη διάθεση και των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού. Βρίσκεται επιπλέον σε ένα πολύ ωραίο σημείο, τις παρυφές του Υμηττού, άρα και στις παρυφές της πόλης, οπότε ο περιβάλλοντας χώρος είναι πολύ σημαντικός. Τα σχολεία τα έχουμε λίγο περιχαράξει και “μαντρώσει” κι έχουμε τσιμεντώσει τα πάντα λες και το χώμα είναι κάτι περίεργο. Αυτό για μας δεν ισχύει. Όπως και στον παιδικό σταθμό που φτιάξαμε το να λερωθεί το παιδί δεν είναι πρόβλημα. Στον παιδικό σταθμό μας έλεγαν “μα εκεί μπορεί να πέσει το παιδί”. Τα παιδιά όμως δεν είναι χαζά. Κι αν πέσουν μια φορά, μαθαίνουν για να μην το ξανακάνουν. Φαντάζομαι λοιπόν, μια συνεχή κίνηση και θεατρικότητα στο χώρο. Θα βγαίνουν έξω στο διάλειμμα και θα γίνεται μια “περατζάδα” σαν ένα μεγάλο αίθριο. Μπορείς να είσαι στο διάδρομο και να κοιτάς παντού. Υπάρχει μια θεατρικότητα και αλληλεπίδραση όλων μέσα στον χώρο. Σαν να έχει προσγειωθεί το κτίριο σε ένα κεκλιμένο επίπεδο.
–Πότε προβλέπεται να ολοκληρωθεί;
Ο δήμαρχος Γλυφάδας έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα βρίσκει τα χρήματα. Έχει ένα όραμα και το πραγματοποιεί βρίσκοντας τον τρόπο με σκληρή δουλειά. Δεν είναι εύκολο στο Δημόσιο που κινείται με διαφορετικούς ρυθμούς.Ελπίζω το Σεπτέμβριο του 2025. Είναι μεταλλικό, ΠΡΟΚΑΤ και μπορεί να γίνει. Εδώ ήθελα να σημειώσω ότι οι ηγέτες της χώρας άφηναν το στίγμα τους στην εκπαίδευση. Όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης. Ή τα σχολεία του μοντερνισμού του Ελευθέριου Βενιζέλου. Όταν η χώρα πάει καλά φαίνεται πρώτα στα σχολεία της. Και δεν είναι κακό να γίνει η χρηματοδότηση ενός σχολείου από έναν επιχειρηματία, ως δωρεά. Αν με ρωτούσες “τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει η Ελλάδα;” θα σου απαντούσα: “Σχολεία των οποίων τα κτίρια κάνουν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς υπερήφανους”.
www.klabarchitects.com