Ο Edward Sexton “έφυγε” στις 27 Ιουλίου σε ηλικία 80 ετών. Ηταν ο ράφτης ολόκληρης της ροκ-ποπ Λονδρέζικης μουσικής σκηνής.
Αν κάποιος έλεγε στο αφτί του μικρού Edward -του τέταρτου από τα έξι παιδιά της οικογένειας του που ανήκε στην εργατική τάξη και που εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 του για να εργαστεί με τον ράφτη Lew Rose- ότι κάποτε θα έφτιαχνε τα εμβληματικά κουστούμια που φορέθηκαν από τον Ringo Starr και τον Paul McCartney στο εξώφυλλο του άλμπουμ “Abbey Road”, σίγουρα δεν θα το πίστευε.
Και όμως σε εκείνο το μικρό εργαστήριο στην Commercial Road στο East End του Λονδίνου, πριν πολλά χρόνια, γεννήθηκε ένας θρύλος της ραπτικής που έμελλε να σημαδέψει με την πρωτοποριακή του ματιά μια ολόκληρη πολιτιστική επανάσταση, η οποία έλαβε χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα μέσα και τα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Με αφορμή τον θάνατο του πασίγνωστου και επιδραστικού ράφτη ταξιδεύουμε ανάμεσα στα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του, όπως ακριβώς εκείνος άφησε το ανεξίτηλο σημάδι του στη βρετανική Μόδα και κουλτούρα.
“The Sexton look”
Ο Sexton, προερχόμενος από μια οικογένεια ραφτών του Dagenham, είχε ήδη μάθει από τα 12 του να ράβει τα σχολικά του παντελόνια, να κόβει υφάσματα και να τα σιδερώνει. Μετά την προϋπηρεσία του στο ραφτάδικο του Lew Rose, ο ίδιος βρήκε δουλειά ως trimmer στον διάσημο ράφτη Harry Hall, ολοκληρώνοντας ουσιαστικά τα κατά παραγγελία κουστούμια, ράβοντας τα κουμπιά και τις τσέπες στο χέρι. Το 1961, σε ηλικία 19 ετών, μετακόμισε στον διάσημο ράφτη Cyril Castle, ο οποίος έντυσε τον Roger Moore στις ταινίες Bond.
Μετά από ένα πέρασμα από εκεί, πήγε στην Kilgour, French & Stanbury, την πρώτη του δουλειά στο Savile Row, όπου επιτάχυνε τη μάθησή του υπό την καθοδήγηση του Fred Stanbury, ο οποίος αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους ράφτες της γενιάς του. Κάτω από το μάτι του Fred, ο Edward έμαθε να κόβει και άρχισε να πειραματίζεται με τα συστατικά αυτού που θα γινόταν αργότερα το “The Sexton look”, φτιάχνοντας για ιδιώτες πελάτες στον ελεύθερο χρόνο του.
Μετά από τέσσερα χρόνια στο Kilgour, ο Edward μετακόμισε σε έναν άλλο ράφτη υψηλού προφίλ, τους Donaldson, Williams & Ward, οι οποίοι εργάζονταν σε ένα κατάστημα και εκθεσιακό χώρο στο Burlington Arcade. Εκεί γνώρισε τον μελλοντικό του φίλο και συνεργάτη, τον μοναδικό Tommy Nutter, ο οποίος εργαζόταν ως πωλητής στην είσοδο του καταστήματος. Μαζί, οι δύο τους εκπόνησαν ένα τολμηρό σχέδιο. Με το χάρισμα του Tommy να κάνει δημόσιες σχέσεις και την τολμηρή προσέγγιση του Edward στην κοπτική, οι δύο τους σχεδίαζαν να ανοίξουν έναν οίκο ραπτικής με μια ριζοσπαστική νέα εμφάνιση. Ο Tommy βρήκε υποστήριξη από δύο πελάτες, την Cilla Black και τον Peter Brown, και κάπως έτσι γεννήθηκε το Nutters of Savile Row.
Όταν το Nutters άνοιξε, ήταν το νέο που μονοπωλούσε τις συζητήσεις στην πόλη του Λονδίνου. Ο Tommy και ο Edward έκαψαν γιγαντιαία μωβ κεριά σε σχήμα πέους στις βιτρίνες του καταστήματος και δημιούργησαν βιτρίνες με κοστούμια κατά παραγγελία που έβγαιναν μέσα από αναποδογυρισμένους κάδους απορριμμάτων. Η πρωτοποριακή ματιά τους και η ριζοσπαστική αισθητική τους ξεχείλιζε όπως ακριβώς τα κουστούμια στις βιτρίνες τους. Εκεί που οι άλλοι ράφτες έφτιαχναν βαρετά, μονότονα γκρι επαγγελματικά κοστούμια πίσω από τις κλειστές πόρτες των εργαστηρίων τους, οι τεράστιες τζαμαρίες του Nutters ήταν πάντα ανοιχτές. Οι περαστικοί έβλεπαν πράσινα κοστούμια ή φωτεινά κόκκινα και ναυτικά καρό αθλητικά σακάκια να παρουσιάζονταν, συνδυασμένα με κρεμ παντελόνια από φανέλα. Τα κοστούμια του Edward, με τα υπερβολικά πέταλα, τα παντελόνια με τις τσάντες της Οξφόρδης, τις έντονες βάτες και τα μακριά, ρέοντα σακάκια, αποτύπωναν τέλεια τη νέα, επαναστατική ενέργεια των τελών της δεκαετίας του ’60.
Ο Sexton και τα αιώνια Swinging Sixties
Τέσσερεις τύποι βαδίζουν ο ένας πίσω από τον άλλο κατά μήκος μιας διάβασης του Abbey road του Λονδίνου, φορώντας κουστούμια. Αυτή η εικόνα, που αποτέλεσε το εξώφυλλο του τελευταίου άλμπουμ των θρυλικών Beatles (1969), έγινε ένα από τα πιο διάσημα και μιμηθέντα στιγμιότυπα στην ιστορία της μουσικής. Στην τελική λήψη που επέλεξε ο McCartney βλέπουμε το γκρουπ να διασχίζει το δρόμο σε μονή σειρά από αριστερά προς τα δεξιά, με τον John Lennon να προηγείται, ακολουθούμενος από τον Ringo Starr, τον McCartney και τον George Harrison. Όλοι τους, εκτός από τον Harrison, φορούν κοστούμια σχεδιασμένα από τον Edward Sexton και τον Tommy Nutter.
Η παραπάνω στιγμή αποτυπώνει πλήρως την επιρροή που είχε η αισθητική και η δουλειά του Sexton στο Λονδίνο τη δεκαετία του ’60. Το brand του και ο ίδιος κατόρθωσαν να πρωτοστατήσουν στην πολιτιστική επανάσταση που συνέβαινε τότε, η οποία αποκαλέστηκε Swinging Sixties και αποτελούσε ένα φαινόμενο που έδινε έμφαση στο νέο, το καινούργιο και το μοντέρνο. Ο οίκος του έπαιξε σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της αισθητικής αυτής της περιόδου της αισιοδοξίας και του ηδονισμού, συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μοντέλα που διαμόρφωσαν την pop κουτλούρα.
Το 1971, ο Mick Jagger παντρεύτηκε την Bianca Jagger στο St-Tropez με ένα κρεμ κοστούμι gabardine, μια εμφάνιση στην οποία αναφέρθηκε ο Mark Ronson με το δικό του γαμήλιο κοστούμι Sexton για να παντρευτεί την Josephine de la Baume το 2011 και που εμπνέει έκτοτε εκατομμύρια περιοδικά, στυλ και ανθρώπους.
Ο Andy Warhol και ο David Hockney φορούσαν επίσης Sexton, όπως και ο κορυφαίος σχεδιαστής της γενιάς του, ο Sir Hardy Amies. Η Twiggy και ο Justin de Villeneuve ήταν επίσης από τους πρώτους υποστηρικτές τους. Ο Bill Nighy και ο Rhys Ifans φορούν Sexton στην ταινία The Boat That Rocked, ενώ ο Benedict Cumberbatch έχει φορέσει τα κοστούμια του για να παρουσιάσει το Saturday Night Live.
Αφού φτιάξανε αρκετά κουστούμια για τον Mick, ντύσανε την Bianca Jagger για πολλά χρόνια, βοηθώντας την να διαμορφώσει την ισχυρή φεμινιστική της εικόνα με έντονα, παραδοσιακά “ανδρικά” κουστούμια, κατά παραγγελία. Δούλεψαν επίσης πάνω στη σουρεαλιστική αισθητική του Elton John, δημιουργώντας τα εμβληματικά κοστούμια του, με την πλάτη με παγιέτες που φορούσε για τις ζωντανές εμφανίσεις του τη δεκαετία του ’70 και του ’80.
Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο ταξίδεψαν και οι δύο σε όλο τον κόσμο με τα δημιουργήματα του Sexton, ενώ οι Duran Duran τους ζήτησαν να ντύσουν τα supermodels Cindy Crawford, Eva Herzigova, Helena Chrisensen, Yasmin Le Bon και Naomi Campbell στο μουσικό βίντεο για το τραγούδι Girl Panic, το 2010.
Τα swinging sixties του Sexton συνεχίζουν ωστόσο να εμπνέουν τις νέες γενιές. Το 2017 συγκεκριμένα, η σχεδιαστική ομάδα του Harry Styles πήγε σε εκείνους για να δημιουργήσουν μια ολόκληρη γκαρνταρόμπα κατά παραγγελία για τον καλλιτέχνη, γεμάτη με τολμηρά, color-blocking κοστούμια gabardine, για να ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του.
Ο Styles ακολούθησε απλώς την περήφανη ιστορία συνεργασίας με μουσικούς που έχει ο οίκος. Εκτός από τις στενές τους σχέσεις με τους Beatles και τους Rolling Stones, τα δημιουργήματα του Sexton έχουν επίσης διαμορφώσει το στυλ των Tinie Tempah, Jarvis Cocker, Adam Lambert, Annie Lennox και David Gray.
“Δεν υπάρχει βαθύτερη δημιουργικότητα ή ομορφιά σε όλη αυτή τη βιομηχανία της μόδας, πιο πολυεπίπεδη σε δεξιοτεχνία ή κληρονομιά από το Saville Row και σήμερα το Savile Row έχασε τον βασιλιά“, δήλωσε ο σχεδιαστής Harris Reed στο GQ λίγο μετά το άκουσμα του θανάτου του Sexton.
Ο Sexton μας έκανε πραγματικά να δούμε ότι το κοστούμι μπορούσε να αλλάξει ολόκληρο τον τρόπο με τον οποίο κάποιος παρουσίαζε τον εαυτό του και την προσωπικότητά του. Ήταν ένας ράφτης που δημιούργησε μια νέα ενδυματολογική γλώσσα που συνέβαλε στην ύπαρξη του rock ‘n’ roll και που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εμπνέει.
Credits: Getty Images / Ideal Image, www.edwardsexton.co.uk, Ιnstagram: @edwardsexton