Ενα βιβλίο μέσα από το οποίο οι αναγνώστες καλούνται να ανακαλύψουν εκ νέου τη γοητεία μιας περασμένης εποχής.
Η Audrey Hepburn είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα λίγα είδωλα του κινηματογράφου που στέκεται έως σήμερα ως ένας φάρος κομψότητας, χάρη στην έμφυτη ικανότητα που είχε να χειραγωγεί το στυλ της με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκπέμπει ομορφιά και απλότητα. Το τελευταίο βιβλίο-φόρος τιμής στο στυλ της, με τίτλο “Audrey Hepburn in Paris”, εμβαθύνει στη σχέση που είχε η ηθοποιός με την πρωτεύουσα της μόδας, τις σημαντικές προσωπικότητες που συνάντησε εκεί, τους τρόπους που επηρέασαν το στυλ της -τόσο στην οθόνη όσο και στην προσωπική της ζωή- αλλά και μια ματιά στη ζωή της ηθοποιού με φόντο το παριζιάνικο τοπίο που τόσο πολύ αγάπησε.
Το βιβλίο που υπογράφει η Meghan Friedlander, την οποία επέλεξε ο γιος της Hepburn, Luca Dotti, προσφέρει μια ματιά στον κόσμο της σταρ, όπου η γοητεία είναι άψογα συνυφασμένη με την ανθρωπιά και την ταπεινοφροσύνη. Η Βρετανίδα ηθοποιός με τις αριστοκρατικές καταβολές, έγινε γνωστή για τις αξέχαστες ερμηνείες της σε κλασικά κινηματογραφικά έργα όπως το “Roman Holiday”, το “Sabrina” και φυσικά το “Breakfast at Tiffany’s”.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο η υποκριτική της ικανότητα που την έκανε αγαπητή στο κοινό παγκοσμίως, ήταν η αίσθηση του στυλ που την ξεχώρισε ως είδωλο στον κόσμο της μόδας. Στο επίκεντρο της εξέλιξης του στυλ της Hepburn ήταν η στενή φιλία που είχε με προσωπικότητες από τον χώρο της μόδας και της τέχνης της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Hubert de Givenchy, Coco Chanel, Yves Saint Laurent, Richard Avedon και Diana Vreeland.
Αυτές οι σχέσεις, που περιγράφονται στο βιβλίο, ρίχνουν φως στην ουσιαστική συνεργασία μεταξύ τους που τροφοδότησε τη διαρκή επιρροή που είχε η Hepburn στη μόδα και τον πολιτισμό.
Σχέση υψηλής αισθητικής
Μία από τις σχέσεις που ξεχωρίζουν είναι αυτή με τον couturier Hubert de Givenchy. Η πρώτη συνάντησή τους ξεκίνησε ως μια “παρεξήγηση” που οδήγησε σε μία φιλία και επαγγελματική συνεργασία που κράτησε μια ζωή. Το 1953, η Audrey Hepburn βρισκόταν στο Παρίσι για τα γυρίσματα της επερχόμενης ταινίας της, “Sabrina”. Η Edith Head, η διάσημη ενδυματολόγος και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Billy Wilder, ήθελαν ο χαρακτήρας της να ενσαρκώνει τη γοητεία της υψηλής ραπτικής που μόνο ένας παριζιάνικος οίκος θα μπορούσε να προσφέρει. Έτσι έστειλαν την Hepburn στο ατελιέ του Givenchy με σκοπό να διαλέξει τα κοστούμια της για την ταινία.
Eκείνη την εποχή, ο σχεδιαστής είχε πρόσφατα ανοίξει τον δικό του οίκο μόδας και εξελισσόταν σε έναν από τους πιο καινοτόμους και αξιοσέβαστους δημιουργούς στο Παρίσι. Ωστόσο, όταν η Audrey έφτασε στο ατελιέ επικράτησε μια μικρή σύγχυση, καθώς ο Givenchy υπέθεσε πως το ραντεβού με τη “Miss Hepburn” θα ήταν με την καθιερωμένη αμερικανίδα ηθοποιό Katharine Hepburn. Ωστόσο, μπροστά του βρισκόταν αυτή η νεαρή και σχετικά άγνωστη Βρετανίδα ηθοποιός (η Audrey είχε μόλις κερδίσει την προσοχή για τον ρόλο της στο “Roman Holiday”, αλλά δεν ήταν ακόμα η παγκόσμια σταρ που θα γινόταν).
Σύμφωνα με τον ίδιο ήταν «πολύ αδύνατη, πολύ ψηλή, με ελαφίσια μάτια και κοντό κούρεμα». Αν και ο Givenchy της εξήγησε ότι ήταν πολύ απασχολημένος με την επερχόμενη συλλογή του για να σχεδιάσει νέα κοστούμια για εκείνη, συμφώνησε να την αφήσει να επιλέξει από τα υπάρχοντα σχέδιά του. Η Hepburn διάλεξε δημιουργίες που ταίριαξαν απόλυτα στον χαρακτήρα της “Sabrina” και αυτή η συνεργασία σηματοδότησε την αρχή μιας σημαντικής και μακροχρόνιας φιλίας. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε, με τον σχεδιαστή να δημιουργεί εμβληματικές εμφανίσεις για τη Hepburn και σε επόμενες ταινίες της, όπως το “Funny Face”, το “Charade” και βεβαίως το “Breakfast at Tiffany’s”.
Η ιστορία πίσω από το μικρό μαύρο φόρεμα
Ποιος δεν θυμάται τη σκηνή του ταξί που σταματάει μπροστά από την μπουτίκ Tiffany στην 5η Λεωφόρο και η Audrey, φορώντας το μαύρο της φόρεμα, τρώει το κρουασάν της κοιτώντας τα κοσμήματα της βιτρίνας. Αν και η αρχική έμπνευση του “μικρού μαύρου φορέματος” ανήκει στην Coco Chanel, που εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1920, ο Hubert de Givenchy δημιούργησε για τη μούσα του ένα φόρεμα με μινιμαλιστικά κοψίματα στην πλάτη, που ταυτίστηκε με γαλλική κομψότητα. Ο Riccardo Tisci, πρώην creative director του οίκου, περιέγραψε το φόρεμα ως τέλειο παράδειγμα του στυλ της δεκαετίας του 1960: κομψό από μπροστά, ντελικάτο, αισθησιακό και παριζιάνικο από πίσω.
Τρία κομμάτια του συγκεκριμένου μαύρου φορέματος βρίσκονται σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο: το ένα φυλάσσεται στο αρχείο του Givenchy στο Παρίσι, το δεύτερο εκτίθεται στο Museo del Traje στη Μαδρίτη και το τρίτο πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Christie’s για το ποσό των 607.000 ευρώ το 2006. Η επαγγελματική τους σχέση έχτισε τις βάσεις για μια βαθιά και διαρκή φιλία, με τον Givenchy να σχεδιάζει όχι μόνο κοστούμια για τις ταινίες της αλλά και ρούχα για την προσωπική της ζωή. Η Hepburn έγινε η μούσα του, η οποία ενσωμάτωνε στα σχέδιά του την κομψότητα και τη χάρη της και οι δημιουργίες του Givenchy τη βοήθησαν να προσδιορίσει το στυλ της και να αναγνωριστεί ως διαχρονικό σύμβολο της μόδας.
Πηγή έμπνευσης και ελπίδας
Αλλά ο έρωτας της Hepburn με το Παρίσι επεκτάθηκε και πέρα από την οθόνη και τη μόδα. Οπως αποδεικνύεται από τις εικόνες του βιβλίου, η Hepburn έβρισκε έμπνευση στα τοπία και τα πολιτιστικά ορόσημα της πόλης του φωτός: Από το διάσημο καφέ “Les Deux Magots”, μέχρι τις ήρεμες βόλτες στον κήπο του Claude Monet στο Giverny, η Audrey Hepburn ταύτιζε την ομορφιά και την κομψότητα με την πόλη που αποκαλούσε σπίτι της. Ωστόσο, μέσα στην αίγλη και το μεγαλείο, η Hepburn παρέμεινε προσγειωμένη και με σημαία την αισιοδοξία της εστίασε μέχρι το τέλος της ζωής της στο ανθρωπιστικό της έργο, ενώ η συνεργασία της με τη UNICEF της επέτρεψε να διοχετεύσει τη συμπόνια της σε δράση. Οπως λέει στο βιβλίο ο γιος της, Luca Dotti, «η ιστορία της είναι απόδειξη ανθεκτικότητας και ελπίδας – ένας φωτεινός φάρος σε έναν κόσμο που ξαναχτίζεται μετά τις καταστροφές του πολέμου και των αντιξοοτήτων». Μια κληρονομιά που συνεχίζει να εμπνέει γενιές θαυμαστών σε όλο τον κόσμο.
Το βιβλίο “Audrey Hepburn in Paris”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Harvest / www.harpercollins.com
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image