Διάφορες διαταραχές μπορεί να συνδέονται με την φλυαρία, ένα χαρακτηριστικό -αρκετά ενοχλητικό- που μάλλον δεν είναι τόσο αθώο όσο νομίζουμε.
Συνήθως οι άνθρωποι που μιλούν υπερβολικά κρίνονται ως “ψυχαναγκαστικοί ομιλητές” και “overtalkers”. Ωστόσο εδώ και χρόνια υπάρχει πληθώρα ερευνών που αποδεικνύει ότι η πολυλογία συνδέεται άμεσα με ορισμένες καταστάσεις υγείας, όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), ο αυτισμός, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή και η διπολική διαταραχή. Τι συμβαίνει μέσα μας λοιπόν, αν η φλυαρία μας δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας, μα επίκτητο μιας διαταραχής;
Ενώ λοιπόν η γρήγορη, υπερβολική ή παρορμητική ομιλία μπορεί να είναι μια ιδιοσυγκρασία που απλώς αντανακλά την προσωπικότητα, την ανατροφή ή τις εμπειρίες του ατόμου, η καταναγκαστική ή υπερβολική ομιλία είναι συχνά ένδειξη μιας ψυχιατρικής κατάστασης, όπως μια διαταραχή της διάθεσης ή της προσωπικότητας. Παρόλο που η ψυχαναγκαστική ομιλία μπορεί να μη φαίνεται άμεσα επικίνδυνη, το ζήτημα μπορεί να αφορά λιγότερο τον συγκεκριμένο καταναγκασμό και περισσότερο την κακή ψυχική υγεία του ατόμου.
ΔΕΠΥ και πολυλογία
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας αποτελεί ουσιαστικά μια νευροαναπτυξιακή πάθηση, η οποία συνήθως διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία, Τα κύρια συμπτώματα της ΔΕΠΥ, τα οποία συνήθως εκδηλώνονται πριν από την ηλικία των 12 ετών, περιλαμβάνουν την απροσεξία και την υπερκινητική-παρορμητική συμπεριφορά. Τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορεί να είναι συνεχώς νευρικά, να μην μπορούν να συγκεντρωθούν σε μια δεδομένη εργασία, να μιλούν υπερβολικά, να διακόπτουν τους άλλους και να αποσπούν εύκολα την προσοχή τους, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων.
Συνήθως, με τη ΔΕΠΥ, υπάρχει η τάση να υπάρχει παρορμητικότητα με μειωμένη αναστολή. Μπορεί, για παράδειγμα, να λέτε ό,τι σας έρχεται στο μυαλό χωρίς να το φιλτράρετε, οπότε έχετε σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό και τις ξεστομίζετε χωρίς να σκέφτεστε. Αν και αυτό παρατηρείται συνήθως σε παιδιά που δυσκολεύονται να περιμένουν τη σειρά τους για να μιλήσουν στην τάξη, μπορεί να παρατηρηθεί και σε ενήλικες με ΔΕΠΥ. Για παράδειγμα, ένας ενήλικας μπορεί να αισθάνεται ανυπόμονος να εκφραστεί και έτσι να μην περιμένει να σταματήσει να μιλάει ο συνομιλητής του. Μπορεί να συνεχίζει να μιλάει ακόμα και αν οι άλλοι έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους, ή να ξεχνάει να κάνει παύσεις. Φυσικά δεν μιλάνε πολύ όλοι όσοι πάσχουν από ΔΕΠΥ, αλλά μεταξύ αυτών που μιλάνε, “η παρορμητικότητα βρίσκεται στο επίκεντρο“, δήλωσε ο L. Eugene Arnold, ψυχίατρος και ειδικός σε μια ομάδα εκπαίδευσης και υπεράσπισης της ΔΕΠΥ, στην Washinghton Post.”Έχουν την τάση να ενεργούν παρορμητικά, να μιλούν παρορμητικά και να σκέφτονται παρορμητικά”, εξηγεί ο ίδιος. Πολλές φορές φάρμακα όπως το Adderall μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με ΔΕΠΥ να συγκεντρωθούν και να αποφύγουν την υπερβολική ομιλία.
Σχετίζεται ο αυτισμός με την φλυαρία;
Ναι θα μπορούσε, ειδικότερα στα άτομα που δεν είναι προφανές ότι βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Αυτές οι ομάδες ατόμων συχνά παρουσιάζουν δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνία, την αλληλεπίδραση και περιορισμένα θέματα ενδιαφέροντος και συμπεριφορών, ακριβώς επειδή πάσχουν από κάποιο είδους αυτισμό. Αν και έχουμε συνηθίσει στερεοτυπικά τα αυτιστικά άτομα να είναι μη λεκτικά, άλλα μπορεί να είναι ιδιαίτερα ομιλητικά σε σημείο υπερβολής. Βέβαια, αν και η υπερβολή από μόνη της δεν καθιστά αυτόματα κάποιον αυτιστικό, είναι μια συμπεριφορά που μπορεί να εμφανίζουν τα αυτιστικά άτομα. Μπορεί να δυσκολεύονται να μεταβούν από μια συζήτηση σε άλλη, καθώς νιώθουν πιο άνετα να παραμείνουν σε κάτι που γνωρίζουν και να συνεχίσουν να μιλούν. «Δεν είναι ένδειξη αγένειας ή ναρκισσισμού. Είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο είναι καλωδιωμένος ο εγκέφαλός τους» εξηγεί ο Andy Shih, επιστημονικός υπεύθυνος της Autism Speaks, μιας οργάνωσης που υποστηρίζει την έρευνα για τον αυτισμό στην Washinghton Post.
Άγχος, αγχώδης διαταραχή και στρες
Αποτελεί κοινή παρανόηση το γεγονός ότι κάθε άτομο με κοινωνικό άγχος είναι ήσυχο ή δυσκολεύεται να ξεκινήσει μια συζήτηση. Πολλές φορές η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή εμφανίζεται ως επίμονη, υπερβολική ανησυχία που παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή μας. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν “ανησυχούν για τα πάντα: τι έκαναν λάθος, τι πρέπει να συμβεί στη συνέχεια, ποια είναι η απόφαση που πρέπει να ληφθεί”, δήλωσε ο Christian Kohler, καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή Perelman του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, στην Washinghton Post. “Αυτοί είναι άνθρωποι που μπορεί να είναι πολύ φλύαροι και χρειάζονται πάντα ανατροφοδότηση”, συνεχίζει ο ίδιος.
Ουσιαστικά πολλές φορές, οι άνθρωποι μιλούν για να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τη σιωπή, η οποία κυριαρχείται από αγωνιώδεις σκέψεις. Αυτή η νευρική ενέργεια διαλύεται πραγματικά μέσω της ομιλίας και εμφανίζεται ως μια κατάσταση φλυαρίας.
Πώς να γίνω ένας ισορροπημένος ομιλητής
Αν και η πολυλογία δεν υποδηλώνει απαραίτητα κάποιο πρόβλημα, μπορεί σε συνδυασμό με άλλα συμπτώματα να αποτελεί ένδειξη μιας διαταραχής της υγείας μας, με τη διάγνωση φυσικά να γίνεται μόνο από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις και σε συνεργασία με τον γιατρό σας, ή ακόμα και στις περιπτώσεις που απλώς θέλετε να απαλλαγείτε από αυτό το ενοχλητικό χαρακτηριστικό, παρακάτω σημειώνονται μερικές στρατηγικές που μπορεί να βοηθήσουν να διαχειριστεί κανείς την τάση για υπερβολική ομιλία.
Ξεκινάμε ίσως από το σημαντικότερο, την θεραπεία. Η CBT (Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία) με έναν αδειούχο θεραπευτή μπορεί να είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση για την αντιμετώπιση των διαταραχών της προσωπικότητας και της διάθεσης, συμπεριλαμβανομένης της φλυαρίας.
Στη συνέχεια μπορείτε να χρησιμοποιήστε ένα σημειωματάριο για να σημειώνετε τις σκέψεις σας, κάτι που μπορεί να ελαχιστοποιήσει τη διακοπή και τον αποπροσανατολισμό μιας συζήτησης και να υπενθυμίσει σε κάποιον να ασχοληθεί με ένα θέμα αργότερα.
Μπορείτε επίσης να διατηρήστε τις συζητήσεις σας ισορροπημένες. Ακόμη και αν είστε πολυλογάδες, δεν χρειάζεται να σιωπήσετε εντελώς. Στην πραγματικότητα, μπορεί να βρεθείτε σε καταστάσεις όπου το να μιλάτε πολύ είναι πλεονέκτημα.
Μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις αντί να γεμίζετε το χώρο της συζήτησης με τις δικές σας εμπειρίες και να ακούτε όταν οι άλλοι απαντούν αντί να σκέφτεστε τι θέλετε να πείτε στη συνέχεια.
Αποφύγετε να διακόπτετε αμέσως μόλις οι συζητήσεις έρθουν σε παύση. Μερικοί άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να συγκεντρώσουν τις ιδέες τους από άλλους, και μια σύντομη παύση δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να σκεφτούν τι είπαν οι άλλοι πριν μιλήσουν.
Αποφεύγετε επίσης να διακόπτετε όταν μιλάει κάποιος άλλος. Αν έχετε μια ερώτηση ή θέλετε κάποια διευκρίνιση, αφήστε τον να τελειώσει τη φράση του και να έρθει σε μια φυσική παύση πριν ρωτήσετε.
Ωστόσο, αν η διακοπή της συνήθειας της ασταμάτητης ομιλίας αποδεικνύεται πρόκληση, ένας θεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει να διερευνήσετε τους πιθανούς λόγους για την καταναγκαστική ομιλία και να σας προσφέρει υποστήριξη για την ανάπτυξη πιο προσεκτικών δεξιοτήτων επικοινωνίας.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image