Ενα συγκρότημα τεσσάρων κατοικιών στην Πάρο και η εμπειρία της ντόπιας ζωής.
Η μελέτη του συγκεκριμένου project έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο της Μιρέλλας Γιαννά, σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες Μαρία Αργυρίου και Κυριάκο Γιαννακίδη. Ο Κυριάκος Γιαννακίδης προσφέρθηκε να αφηγηθεί την ιστορία:
“Η ιστορία ξεκινάει με την ανάγκη του πελάτη για τέσσερις εξοχικές κατοικίες, διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες θα στεγάσουν διαφορετικού τύπου οικογένειες. Η κεντρική ιδέα γεννάται από το ίδιο το πεδίο σχεδιασμού, τη θέση του αλλά και τον προσανατολισμό του. Οι κατοικίες τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθεί μία προστατευμένη αυλή με κολυμβητική δεξαμενή στον νότο, με το σύνολο της κτιριακής μάζας να τοποθετείται στον βορρά. Συγχρόνως, η ανάγκη για διαφορετικότητα οδήγησε στη δημιουργία όγκων που ολισθαίνουν, σχηματίζοντας υπαίθριους χώρους, στεγασμένους με πέργκολα”.
-Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη σχεδιαστική “γραμμή”;
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε εξαρχής συγκεκριμένη σχεδιαστική γραμμή. Αφετηρία και βασικό εργαλείο σχεδιασμού αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα η τοπική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, η οποία σε συνδυασμό με την τοπογραφία και τη μορφολογία του πεδίου σχεδιασμού, οδήγησε στη γέννηση της αρχιτεκτονικής λύσης. Ετσι, οι όγκοι των κατοικιών χωροθετούνται ακολουθώντας το σχήμα πεδίου, ενώ με τη διάσπαση των κτιριακών όγκων, επιτυγχάνεται η αρμονική ένταξη του συνόλου στη μορφολογία την περιοχής.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας σπίτι ξένου αρχιτέκτονα;
Αγαπημένη κατοικία ξένου αρχιτέκτονα αποτελεί το έργο Masseria Moroseta του Andrew Trotter. Πρόκειται για έναν αρχιτέκτονα, η φιλοσοφία και το έργο του οποίου, βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με τον δικό μας τρόπο προσέγγισης και εμπειρίας του χώρου. Η Masseria Moroseta είναι ένα αγροτικό σπίτι, μοντέρνο αλλά και παραδοσιακό ταυτόχρονα, κατασκευασμένο σύμφωνα με τις παραδοσιακές μεθόδους κατασκευής της περιοχής της Puglia. Μέσω των υλικών, των χωρικών αναλογιών και της άμεσης σχέσης με το περιβάλλον του, καταφέρνει να εγκαθιδρύσει μια δυναμική αλληλεπίδραση με το παρελθόν σε ένα γαλήνιο περιβάλλον και να επαναφέρει τον χρήστη στις βασικές αρχές της ζωής.
-Ποια ήταν η επιρροή σας στο συγκεκριμένο έργο;
Η σύγχρονη τάση πλέον είναι η δημιουργία πολυτελών κατοικιών και ξενοδοχείων στην ευρύτερη περιοχή των Κυκλάδων. Σε αντίστιξη με τη συνθήκη αυτή, δική μας αποστολή ήταν ο επαναπροσδιορισμός του όρου της πολυτέλειας. Αναρωτηθήκαμε αρχικά, τι σημαίνει πολυτέλεια για εμάς και με ποιον τρόπο μεταφράζεται τελικά σε χώρο. Επιθυμία μας ήταν οι οικογένειες που θα ζήσουν εκεί, να έρθουν σε επαφή με τον τόπο, βιώνοντας την πολυτέλεια μέσα από την εμπειρία του χώρου και όχι από μία υπέρμετρη χρήση ακριβών υλικών. Η απλότητα του χώρου, η ανθρώπινη κλίμακα και η φυσικότητα των υλικών, αποτέλεσαν για εμάς τα συστατικά στοιχεία της νέας αυτής πολυτέλειας. Στην κατάσταση αυτή που θέλαμε να δημιουργήσουμε, ταίριαξε απόλυτα το έργο του Ισπανού Andrew Trotter, ο οποίος πρεσβεύει με τον ίδιο τρόπο την ένταξη στο φυσικό τοπίο μέσα από μια minimal αισθητική με απλές γραμμές, φυσικά υλικά και γήινα χρώματα.
-Ποιες δυσκολίες είχατε στην υλοποίηση της μελέτης;
Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμάς ήταν να καταφέρουμε να χωρέσουμε το λειτουργικό πρόγραμμα που μας τέθηκε στο συγκεκριμένο πεδίο σχεδιασμού, με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει επαρκής υπαίθριος χώρος, αλλά ταυτόχρονα να εξασφαλίζεται η ιδιωτικότητα κάθε κατοικίας παρά την κοντινή τους απόσταση. Αλλο ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί, ήταν η ύπαρξη δευτέρου ορόφου, αλλά και η σχέση του με τα υπαίθρια καθιστικά στο δώμα. Ετσι, παρατηρώντας κανείς τις κατοικίες, αντιλαμβάνεται ένα παιχνίδι εναλλαγής του διώροφου όγκου, πότε αριστερά και πότε δεξιά, με τρόπο ώστε η θέα από το δώμα να παραμένει αδιάκοπη. Ζούμε σε μία εποχή όπου η εικόνα κυριαρχεί και η υπερκατανάλωση (χωρίς κανένα φίλτρο) αρχιτεκτονικής στο διαδίκτυο και στα social media έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Προσπαθώντας να διαφοροποιηθούμε από αυτή την τάση, προσπαθούμε να αναζητήσουμε μία αρχιτεκτονική γλώσσα δυναμική, όπου η μορφή δεν αποτελεί εργαλείο εντυπωσιασμού, αλλά δημιουργεί το αίσθημα της πολυτέλειας, μέσα από τη βιωμένη εμπειρία του χώρου για τον κάθε χρήστη. Επιτυχία, λοιπόν, θα ήταν να καταφέρνουμε να επιτυγχάνουμε το αποτέλεσμα αυτό σε κάθε μας έργο.
Φωτορεαλιστικά: αρχιτέκτων – cgi artist Μαρία Παππά