Σφηνωμένη ανάμεσα στην Κίνα, την Ινδία και το Θιβέτ, ξεπροβάλλει μια χώρα τόσο γνωστή όσο και άγνωστη, ένας τόπος με ιστορία συναρπαστική όσο οι ορεινοί του όγκοι, ένας προορισμός πρόκληση τόσο για μυημένους και μη.
Σαν μια λωρίδα στα σπλάχνα της Γης, το Νεπάλ αγκαλιάζει με τα σύνορά του τις ψηλότερες κορυφές του πλανήτη και ανεμίζει περήφανα την τριγωνική σημαία του. Περίπου 30 εκατομμύρια κάτοικοι, σαν τα «εκατοντάδες λουλούδια» του εθνικού ύμνου της χώρας, ζουν διάσπαρτα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία -πλέον- του Νεπάλ, με την πολυπληθέστερη πόλη, το θρυλικό Κατμαντού, να είναι η πρωτεύουσα μεν αλλά να μετρά μόλις ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους. Χτισμένη στην καρδιά της ομώνυμης Κοιλάδας είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο με συνεχή ανθρώπινη παρουσία από την ίδρυσή της, τον 2ο αι. μ.Χ. Μπορεί για τους «βιαστικούς» το Κατμαντού να αποτελεί απλώς την αφετηρία του περιπετειώδους ταξιδιού τους προς τα Ιμαλάια του Νεπάλ, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν πολιτιστικό και πολιτισμικό θησαυρό -άλλωστε, η πόλη καθώς και η Κοιλάδα του Κατμαντού στο σύνολό της αποτελούν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Ανεκτίμητοι βουδιστικοί και ινδουιστικοί ναοί στέκονται περήφανα στους ταπεινούς κατά τα άλλα δρόμους της πρωτεύουσας, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο τους σε όσους θα τους αναζητήσουν, αντίθετα με το παλάτι της πλατείας Ντουρμπάρ, που εντυπωσιάζει τόσο με την αρχιτεκτονική του και τις διαστάσεις των ναών που το περιστοιχίζουν όσο και με τον ίδιο τον συμβολισμό του, με την ιστορία του να μετρά αρκετούς αιώνες και την τελευταία στέψη να λαμβάνει χώρα εδώ μόλις το 2001. Ο σεισμός μεγέθους 8,1 Ρίχτερ που συγκλόνισε τη χώρα το 2015, άφησε βαθιές πληγές στα κτίσματα του παλατιού, πέρα από τα θύματα που θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια και τις χιονοστιβάδες που προκλήθηκαν, όμως οι άνθρωποι του Νεπάλ στάθηκαν ξανά στα πόδια τους, παρά τις αντιξοότητες αλλά και τις πολιτικές αναταραχές των τελευταίων χρόνων, κυρίως χάρη στην ιδιοσυγκρασία αλλά και τις αντιλήψεις τους. Βρισκόμαστε άλλωστε στη χώρα στα νότια της οποίας γεννήθηκε ο Σιντάρτα Γκαουτάμα, πριν από 2.500 χρόνια περίπου. Το Lumbini είναι το μέρος όπου, σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση, η βασίλισσα Mahamayadevi γέννησε τον Βούδα περίπου το 566 π.Χ.
Στα στενά της πόλης, εκεί όπου τη δεκαετία του ’60 εισέρρεαν οι hippies από όλο τον κόσμο, μαγεμένοι από τη βουδιστική κοσμοθεωρία και διψασμένοι για εσωτερική γαλήνη, σε αναζήτηση του βαθύτερου νοήματος της ζωής, σήμερα στέκει ακόμα η Old Freak Street για να θυμίζει πως εδώ κατέλυαν όσοι σταματούσαν στον σημαντικότερο ίσως σταθμό του hippie trail. Σήμερα, αντιθέτως, τα καταλύματα όπως και οι τουριστικές παροχές στο σύνολό τους έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο, παραμένοντας ωστόσο σε απόλυτη αρμονία με την παράδοση και το τοπικό χρώμα. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πει κανείς πως στο Dwarika’s Hotel θα νιώσει σαν αληθινός βασιλιάς, αφού η πολυτέλεια είναι διάχυτη σε ένα περιβάλλον άκρως παραδοσιακό, σε τιμές τριψήφιες μεν αλλά σίγουρα πιο… δημοκρατικές.
Το πανδοχείο Newa Chen, στην περιοχή του Patan είναι αναμφίβολα μια μοναδική εμπειρία, αφού πρόκειται για ένα κτίσμα του 17ου αιώνα με αληθινά παραδοσιακή αίσθηση και εξαιρετικά χαμηλή τιμή. Μπορείτε ωστόσο να στρέψετε το βλέμμα σας και στους απλούς αλλά περιποιημένους ξενώνες των μόλις τριών ευρώ τη βραδιά, ιδίως αν προτιμάτε να ξοδέψετε τις ρουπίες σας σε μια πολυτελή γαστριμαργική εμπειρία όπως αυτή που προσφέρει το εστιατόριο Krishnarpan. Αμέσως μετά το τελετουργικό πλύσιμο των χεριών θα μυηθείτε στις παραδοσιακές γεύσεις του τόπου, που δεν περιορίζονται στο εθνικό dal-bhat-tarkari, την πικάντικη σούπα με τις φακές και το κάρι, ούτε και στα momo, τα ζυμαρένια πουγκάκια που περιέχουν διαφόρων ειδών γεμίσεις, από βουβαλίσιο κρέας και κρέας έως κάθε είδους λαχανικό. Αυτές άλλωστε είναι γεύσεις που ενώνουν όλες τις φυλετικές ομάδες που κατοικούν στο Νεπάλ και έχουν σαφή επιρροή από τη θιβετιανή κουζίνα, αλλά τα γλυκά -που συχνά αποτελούν πρόγευμα στο Νεπάλ- συμπεριλαμβάνουν και γεύσεις οικείες στους δικούς μας γευστικούς κάλυκες, όπως ο σιμιγδαλένιος χαλβάς.
Λίγα μόλις χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα απέχει η πόλη Bhaktapur, με το ένδοξο παρελθόν και τα υπέροχα μνημεία της, όπως ο επιβλητικός ναός Nyatapola, ένα αληθινό κόσμημα μαζί με τον ναό Changu Narayan, και τις πολυάριθμες γιορτές της. Ολόκληρη η χώρα άλλωστε έχει 50 και πλέον επίσημες γιορτές, οι ημερομηνίες αρκετών εκ των οποίων ορίζονται από τους αστρολόγους σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο. Το Dashain, όμως, η γιορτή της νίκης των θεών επί των κακών δαιμόνων, είναι η σημαντικότερη στο Νεπάλ και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, ενώνοντας όλες τις κάστες της χώρας υπό τις έννοιες του εξαγνισμού, της καλοτυχίας και της ευλογίας από τα πνεύματα, με τον στολισμό των σπιτιών και τις οικογενειακές συγκεντρώσεις να εντυπωσιάζουν και να συγκινούν αντίστοιχα. Πολλά σχετικά στοιχεία με την παράδοση απεικονίζονται και στα εκθέματα της Εθνικής Πινακοθήκης, στο παλιό ανάκτορο του Bhaktapur.
Δυτικά της πρωτεύουσας απλώνεται ο Εθνικός Δρυμός του Chitawan, ένα ακόμα σημείο που συγκαταλέγεται στις προστατευόμενες περιοχές της Unesco, και ο οποίος φιλοξενεί θηλαστικά, πουλιά, ερπετά και υδρόβια ζώα πολλών ειδών. Το υποτροπικό κλίμα που ευνοεί την πλούσια και πυκνή βλάστηση είναι η σημαντικότερη αιτία της μεγάλης συγκέντρωσης άγριων ζώων όπως ρινόκεροι και αρκούδες, έως και τις προστατευόμενες πλέον τίγρεις της Βεγγάλης, ενώ η έντονη παρουσία του υγρού στοιχείου κάνει την περιοχή έναν από τους μεγαλύτερους υδροβιότοπους της περιοχής. Πολλά πρακτορεία προγραμματίζουν την ξενάγηση στον θαυμαστό αυτόν δρυμό… στις πλάτες των ταλαίπωρων ελεφάντων, όμως τα τζιπ κάνουν την ίδια δουλειά χωρίς συμμετοχή στον βασανισμό των άγριων ζώων. Οσο για τους τολμηρούς που θα ολοκληρώσουν την ταξιδιωτική εμπειρία στο Νεπάλ κατευθυνόμενοι όσο πιο κοντά μπορούν στο Εβερεστ, στην κορυφή του κόσμου, αφού εδώ βρίσκονται οι 9 από τις 10 υψηλότερες βουνοκορφές του κόσμου και 8 από τα βουνά που ξεπερνούν σε υψόμετρο τα 8.000 μέτρα, η περιπέτεια ξεκινάει από την πρωτεύουσα και τα αεροδρόμια Tribhuvan και Pokhara, με το δεύτερο μάλιστα να έχει μόλις ανοίξει στη θέση ουσιαστικά του παλιού αεροδρομίου εσωτερικού.
Από εκεί πετούν διάφορες εταιρείες απευθείας προς το θρυλικό αεροδρόμιο Lukla -και λέμε θρυλικό γιατί πρόκειται σίγουρα για ένα από τα πιο επικίνδυνα στην προσέγγιση αεροδρόμια στον κόσμο, λόγω της θέσης, του υψομέτρου και της γεωμοροφολογίας της περιοχής, είναι όμως και μια αληθινή πρόκληση για όσους αγαπούν να πετούν καθώς το τοπίο που το περιβάλλει είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Οσοι θελήσουν να απολαύσουν την απερίγραπτη θέα της περιοχής γύρω από το νότιο base camp του Εβερεστ μπορούν μάλιστα να ακολουθήσουν κάποιο tour με ελικόπτερο, από τα πολλά που ξεκινούν από τη Lukla. Η πεζοπορία, από την άλλη, μέχρι τη Βάση διαρκεί 9 ημέρες και απαιτεί εξαιρετική φυσική κατάσταση καθώς πέρα από τη θερμοκρασία ο πεζοπόρος έρχεται αντιμέτωπος με τον «δαίμονα» της ατμοσφαιρικής πίεσης, στον μακρύ αλλά συναρπαστικό δρόμο προς τη Βάση, σε υψόμετρο 5.400 μέτρων. Κάπου εκεί, συντροφιά με τους πολυάριθμους επισκέπτες από όλο τον κόσμο που κατασκηνώνουν για το απαραίτητο διάστημα των δύο ημερών ώστε να προσαρμοστούν στη «βαριά» ατμόσφαιρα, αποφασίζει οριστικά πια κανείς αν θα ολοκληρώσει αυτή την πολύχρωμη «εσωτερική» εμπειρία στην ιστορία και τη φιλοσοφία ή αν θα κάνει ένα ακόμα βήμα προς το αιώνιο λευκό για να αγγίξει τον ουρανό.
Το ταξίδι προς τη γη όπου θεοί και άνθρωποι μπορούν να αγγίξουν σχεδόν το στερέωμα από τις ψηλότερες κορυφές του κόσμου αποτελεί και για όσους μείνουν στα πεδινά μια εμπειρία ζωής για όλες τις αισθήσεις.
Φωτό εισαγωγής: To χωριό Upper Pisang σε υψόμετρο 3.300 μ.
Credits: Getty Images / Ideal Image