Το μπουφάν Varsity έχει περάσει από τα γυμνάσια και τα κολέγια της Ivy League στην υψηλή μόδα και οι αστέρες του Χόλιγουντ ήδη τα λατρεύουν.
Το 1865, οι παίκτες του μπέιζμπολ του Χάρβαρντ άρχισαν να ράβουν μεγάλα κατακόκκινα «HS» στο κέντρο των πουλόβερ τους. Το νέο τους στολίδι σήμαινε ότι ήταν παίκτες μιας διαλεκτής ομάδας— και, ως εκ τούτου, λίγοι είχαν ένα τέτοιο διακριτικό.
Τα μπουφάν «πανεπιστημίου» ή «κολεγιακά» -γνωστά και ως μπουφάν «letterman» – έγιναν κεντρικό θέμα στο Κέιμπριτζ μια δεκαετία αργότερα. Καθώς οι ζακέτες μπήκαν στη μόδα, τα μεγάλα λογότυπα μετακινήθηκαν από το κέντρο του στήθους προς τα αριστερά, όπου τα γράμματα παραμένουν μέχρι σήμερα, (μερικά σχολεία τα βάζουν στα χέρια). Το τζάκετ που τώρα όλοι γνωρίζουμε, δημιουργήθηκε μόλις τη δεκαετία του 1930, με την άνοδο των αθλημάτων στα σχολεία. Δεν ήταν πλέον ραμμένα για τους εύπορους που πήγαιναν στο κολέγιο. Ο καθένας θα μπορούσε να παίξει μπέιζμπολ, για παράδειγμα, και έτσι να έχει ένα. Ως εκ τούτου, το πλεόνασμα των vintage τζάκετ δεκαετίες αργότερα είναι πληθωρικό και άκρως θελκτικό για ορκισμένους fashionistas. Αλλά δεν ήταν πάντα τόσο δημοφιλές. Μόλις τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 το στυλ βρήκε τον δρόμο του στον κόσμο της μόδας. Προηγουμένως χρησίμευε ως φορέσιμο τρόπαιο, σύμβολο στάτους: ο αθλητής, μαθητής, φοιτητής, έτοιμος να γίνει επαγγελματίας (ή τουλάχιστον σε κολεγιακό επίπεδο).
Ωστόσο, η μετάβαση του μπουφάν από το ιδιωτικό σχολείο στο δημόσιο, στο όνομα του αθλητισμού, και ύστερα στην ποπ κουλτούρα και την υψηλή μόδα δεν έγινε γρήγορα. Οι ρίζες του τζάκετ μπορεί να ξεκίνησαν να αναπτύσσονται σε κλασάτα πανεπιστήμια, αλλά τα ελιτίστικα στρογγυλεμένα μπουφάν έγιναν διάσημα στις άγριες γειτονιές της Νέας Υόρκης. Το hip-hop, το Μπρονξ, οι συμμορίες και οι ράπερς τα υιοθέτησαν στη δεκαετία του ’80, θυμηθείτε το συγκρότημα των Run DMC που δανειζόταν την εμφάνιση από τους jocks, αλλά παρέμεναν εκκεντρικοί για τις ελίτ κάστες. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τους μαύρους άνδρες, που τα προσάρμοσαν στο δικό τους προσωπικό στυλ δεκαετίες νωρίτερα. Ενδεικτικά ο Dapper Dan υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος influencer τους. Ο γνώστης της μόδας Jason Jules έγραψε το βιβλίο, «Black Ivy: A Revolt In Style», γι’ αυτό. «Οι μαύροι σε όλη τη χώρα υιοθέτησαν τα ρούχα μιας προνομιούχου ελίτ και τα έκαναν δικά τους», αναφέρει η σύνοψη του βιβλίου. «Δείχνει πώς μια γενιά ανδρών πήρε το κλασικό look Ivy και το έκανε cool, απέκτησε νεύρο και έγινε απρόβλεπτο με τρόπους που συνεχίζουν να επηρεάζουν τα σύγχρονα ανδρικά ρούχα».
Και οι αρχοντικές προτιμήσεις τους αποδείχθηκαν χρήσιμες επιρροές. Σήμερα, το ίδιο κύμα που έχει πλημμυρίσει την αγορά με πουκάμισα ράγκμπι και τα loafers, σπρώχνει τα πανεπιστημιακά κοστούμια και πάλι στη σκηνή της αγοράς. Oι οίκοι Ralph Lauren, Saint Laurent, Dior, Louis Vuitton και Ted Baker έδειξαν φέτος αρκετές εκδοχές του δημοφιλούς τζάκετ, οι λάτρεις του vintage έχουν εμμονή με τα παλιά, «πραγματικά» μπουφάν, ενώ οι διάσημοι σχεδιαστές βασίζονται σε αυτά, ως σημεία αναφοράς. Αυτοί οι αγοραστές, απογοητευμένοι από μια ντουζίνα αναπαραγωγές πολυτελείας, δίνουν τώρα προτεραιότητα στη μοναδικότητα. Οσο πιο σπάνιο —είτε με πιτσιλιές μπογιάς, στενάχωρα ή σκοτεινά κεντημένα ονόματα ή μηνύματα— τόσο το καλύτερο, γιατί σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κάποιος να βρει ένα πανομοιότυπο αντίγραφο, εκτός και αν άνηκε στην τάξη του ’61.
Πριν από μερικά χρόνια, θυμόμαστε εικόνες από επίδοξους αγοραστές να δημιουργούν ουρές έξω από τα καταστήματα για μπλουζάκια Supreme ή για ένα ζευγάρι αθλητικά Air Nike. Το preppy look που δίνεται πλέον στο streetwear και vice versa, κάνει αυτό το τζάκετ να βρίσκεται κάπου στη μέση. Οσοι ενδιαφέρονται για τις τάσεις – vintage μπλουζάκια, μετά Americana και western ντύσιμο – κατευθύνονται προς τον Ατλαντικό, τουλάχιστον αισθητικά, ακόμα κι αν ορκίζονται σε οίκους πιο συντηρητικούς. Στους δρόμους των μητροπόλεων της μόδας, κατά τη διάρκεια του Pitti Uomo στη Φλωρεντία και την Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, εμφανίστηκαν άφθονοι άνδρες να φορούν αθλητικά μπουφάν, είτε καινούργια, είτε μεταχειρισμένα. Γιατί κερδίζουν; Εχουν μια νοσταλγία πάνω τους που σκοτώνει το κιτς.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image