-Χαίρετε! Όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά η «επιχείρηση media» της Πρώτης Φοράς Αριστερά φαινόταν εξαρχής ότι ήταν «καραγκιόζ μπερντές» με τον κόκκινο (και κοκκινομάλλη) εργολάβο Καλογρίτσα, κάποιον απίθανο «τεχνοκράτη» Κυριάκο Τόμπρα, κάτι White House, White Porscha και… White Aloga. Τώρα οι μόνοι που δεν ήταν «θίασος» είναι η οικογένεια Χούρι, αλλά έκαναν ένα βασικό λαθάκι, το οποίο όποιος το έκανε σχεδόν πάντοτε μπλέχτηκε. Το «πολιτικό χρήμα», καλέ μου άνθρωπε, για ό,τι σκοπό κι αν το δώσεις, για δημιουργία media, για χορηγία, για ό,τι θες (ok, στο κάτω κάτω, δικό σου είναι) καλό θα είναι να είναι «χειροποίητο», κάτι σαν το γλυκό του κουταλιού. Αλλιώς θα γίνει χειροποίητη η… άλλη λέξη που πάντα είναι.
-Αντιθέτως, παρακολουθώ σήμερα τη μεταμνημονιακή Πρώτη Φορά Αριστερά πολύ πιο «μορφωμένη και συγκροτημένη» μιντιακά, μακριά από μαθητευόμενους μάγους με σχετικά καλές άκρες στον χώρο, εκμεταλλευόμενη τη σχετική οίηση και τον «ισαποστακισμό» της κυβέρνησης. Κάτι μου μυρίζει ότι θα δούμε μπαλίτσα στον ευγενή χώρο των media. Και δη άγρια.
-Πάμε τώρα σε ένα σοβαρό και μείζον επιχειρηματικό θέμα. Ποια είναι η επόμενη ημέρα στον όμιλο Αγγελικούση μετά την πρόσφατη απώλεια του ιδρυτή του; Το ερώτημα αφορά πιθανόν τον μεγαλύτερο διεθνώς όμιλο ελληνικών συμφερόντων, καθώς κατά το Lloyd’s list τα 149 πλοία τον κατατάσσουν στην 7η θέση παγκοσμίως και στην 1η ως ιδιώτη εφοπλιστή. Στη ναυτιλιακή πιάτσα όλοι συζητούν για τη διάδοχό του, την κόρη του εκλιπόντος Μαρία Αγγελικούση και το πού θα αποφασίσει να στρέψει το καράβι. Φυσικά, οι πρώτες κινήσεις είναι να αισθανθούν ασφάλεια και σταθερότητα οι ναυτικοί στα πλοία, οι υπάλληλοι στη στεριά, οι τράπεζες, οι ναυλωτές κ.λπ.
-Οι απορίες στη ναυτιλιακή αγορά πηγάζουν από το γεγονός ότι αυτό που άφησε πίσω του ο Γιάννης Αγγελικούσης είναι -όπως λένε εμφατικά- huge. Επιπλέον, οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι «ο όμιλος ήταν χτισμένος πάνω του» και ο εκλιπών ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στη διαχείρισή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και μεγιστάνας, ο ίδιος δεν είχε ούτε καν ένα μικρό ιδιωτικό σκάφος αναψυχής. Όταν λοιπόν «κάτσει η σκόνη», τι θα πράξει η Μαρία Αγγελικούση; Για παράδειγμα, θα κινηθεί όπως οι κληρονόμοι του Νιάρχου και θα αποσυρθεί από τη ναυτιλία; Θα περιορίσει τον στόλο και θα παραμείνει στη ναυτιλία;
-Ας το γυρίσουμε τώρα σε πιο πεζά θέματα και συγκεκριμένα στην αγορά, την οποία η στήλη τελευταία έχει παραμελήσει. Λοιπόν, ακούω από χρηματιστές ότι όλο το εγχώριο smart money ψωνίζει… τραπεζούλες. Τις μετοχές δηλαδή όλων των άλλων τραπεζών (και ιδιαίτερα Alpha Bank, επειδή έχει το μικρότερο DTC) με την προσδοκία ότι η αύξηση λύνει το κεφαλαιακό θέμα της Πειραιώς και συνεπώς βελτιώνει συνολικά την εικόνα όλου του κλάδου. Είναι κι ορισμένοι χρηματιστές που υποστηρίζουν ότι «φέτος θα είναι χρονιά τραπεζών», ε… δεν θέλει και πολύ.
-Σήμερα περιμένουμε το ΔΣ της Πειραιώς να εγκρίνει τους όρους της αύξησης και θα μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες. Ιδιαίτερα δραστήρια για την αύξηση ακούω ότι είναι και η ΑXIA. Αν πάντως επαληθευτούν οι φήμες και την επομένη της αύξησης τα family offices των Τζον Πόλσον και Τέλη Μυστακίδη όπως και το Helikon Investments είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι της Πειραιώς, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί το BienVille πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Θα δούμε κι άλλωστε κοντός ψαλμός αλληλούια.
-Πάντως, οι άλλοι τραπεζίτες (παλιοί, νέοι, τέως και νυν) πηγαίνουν τα βράδια διακριτικά στον Άγιο Παντελεήμονα και προσεύχονται να τελειώσει ομαλά και επιτυχημένα η αύξηση της Πειραιώς, μην τους βρει κανένα κακό, όλους μαζί. Υποθέτω ότι στις προσευχές τους θα παρακαλούν τον καλό Θεό να τους οπλίζει με αποθέματα υπομονής και καρτερίας για να αντέξουν και να διαχειριστούν τα αισθήματα απορίας, έκπληξης αλλά και θαυμασμού που τους προκαλεί η δραστική αλλαγή των όρων του παιχνιδιού.
-Τρία βασικά βήματα -που «απαιτούν λίγες εβδομάδες»- απομένουν για την υπογραφή (επιτέλους) της συμφωνίας που αφορά τη μεταβίβαση των μετοχών της Ελληνικό Α.Ε στη Lamda Development. Σύμφωνα με παρουσίαση για τα οικονομικά αποτελέσματα του 2020, ο Οδυσσέας Αθανασίου εκτιμά ότι “μόλις λίγες εβδομάδες έχουν απομείνει για τη συμφωνία μεταβίβασης των μετοχών” και τα επόμενα βήματα είναι: 1. Οι δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ για τις προσφυγές που εκκρεμούν ακόμη (ήδη μία βγήκε την περασμένη εβδομάδα, δικαιώνοντας την εταιρεία). 2. Διάφορα διαδικαστικά θέματα όπου εμπλέκεται το ελληνικό Δημόσιο (π.χ. μεταφορά εμπράγματων δικαιωμάτων). 3. Η έκδοση της άδειας καζίνο για το Ολοκληρωμένο Τουριστικό Συγκρότημα (IRC) από το υπουργείο Οικονομικών. Η Lamda Development, πέραν του Ελληνικού, έχει και το ‘’ανοικτό’’ μέτωπο των malls που δεν λειτουργούν, χάνοντας σημαντικά έσοδα.
-Ο Βακάκης των Jumbo παρά τον πλούτο που διαθέτει αναγνωρίζει τη σοφία της λαϊκής ρήσης, πως αν δεν χτίσεις και δεν παντρέψεις τότε δεν ξέρεις τι είναι ζωή. Πριν από έναν μήνα λοιπόν, όλοι στην αγορά “ψάχνονταν” γιατί ο Τόλης Βακάκης πούλησε ξαφνικά μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης το 3,86% της Jumbo, αποκομίζοντας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των 77,1 εκατ. ευρώ. Η απορία πέρα από το timing αφορούσε και την τιμή του placement (στα 14,70 ευρώ), καθώς την περίοδο εκείνη διαφαίνονταν άνοιγμα του εμπορίου και η σταδιακή αναθέρμανση της αγοράς. Κάτι άλλωστε που συνέβη, αφού τις εβδομάδες που ακολούθησαν η μετοχή ενισχύθηκε και έφθασε μέχρι και τα 16,80 ευρώ.
-Την απάντηση, λοιπόν, έδωσε ο ίδιος ο Βακάκης, όταν ρωτήθηκε από αναλυτή στην τηλεδιάσκεψη για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της Jumbo. Στο ερώτημα λοιπόν γιατί προχώρησε σε placement στη συγκεκριμένη -σχετικά χαμηλή- τιμή, ανέφερε αφοπλιστικά ότι πούλησε γιατί έχει δύο κόρες (!). Συμπληρώνοντας πως η μια (η Σοφία) εργάζεται ήδη στην εταιρεία, ενώ η άλλη (η Χριστίνα) ακολουθεί διαφορετική πορεία. Όσο για την τιμή πώλησης, ο Βακάκης διαφώνησε λέγοντας ότι για τον ίδιο ήταν μια καλή τιμή και δήλωσε… χαρούμενος που πουλάει για να βγάζουν άλλοι λεφτά, κάτι που όπως είπε κάνει τα τελευταία 20 χρόνια. Θεούλης ο Τόλης και μας δουλεύει κανονικά.
-Η στήλη το έψαξε περαιτέρω και επανέρχεται για να επικυρώσει: Όχι, μετά τη Vivartia, δεν ήρθε η ώρα για την πώληση της Attica Συμμετοχών. Τα επονομαζόμενα και «καράβια» στην αργκό της πιάτσας, έχουν book value 360 εκατ. Η μετοχή διαπραγματευόταν με χαμηλή κεφαλαιοποίηση (χθες στα 226 εκατ.) και για να γίνει deal πρέπει να είναι στα 330-350 εκατ. Οπότε προφανώς μάλλον κάποιος έπαιξε το σενάριο του recovery. Πάντως, Πειραιώς και MIG έχουν συμφωνήσει η πώληση να γίνει προς το Β’ εξάμηνο 2022.