–Χαίρετε! Αυτά συμβαίνουν όταν λες χαλαρά τη γνώμη σου, Άλεξ, μπροστά σε μια κάμερα, στο twitter και στο Facebook… σαν να τα λες στο σαλόνι του σπιτιού σου και μετά πρέπει να πεις και συγγνώμη αν δεν άρεσαν στον πολύ κόσμο. Θα πείτε, εδώ ο… φουκαράς ο Αλέξης (ο Τσίπρας, όχι ο Πατέλης) είχε στο γραφείο του τον Καρανίκα κι εσένα σε πείραζε ένας συγκροτημένος άνθρωπος που λέει τη γνώμη του ελεύθερα για την αξία ενός πτυχίου; Εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί εγώ πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημόσια γνώμη και φυσικά και οι οικονομικοί σύμβουλοι ενός πρωθυπουργού (ξεχάσατε τι… πέταγε κατά καιρούς η κυρία Μιράντα Ξαφά;). Δεν νομίζω όμως ότι το πήρε τόσο χαλαρά ο πρωθυπουργός, αν κι έχει μια αδυναμία στον Άλεξ. «Τώρα, πάντως, προβλέπω μετά τη δημόσια συγγνώμη» να το μαζεύει λίγο το… ασταμάτητο σε δηλώσεις.
-Ανάγκα και οι Γερμανοί πείθονται, μας δίδαξε η εξέλιξη της υπόθεσης Atticabank, όπου εφαρμόστηκε με επιτυχία η δωρεάν συμβουλή της στήλης που έγραφε προ ημερών, αφήστε το crisis management, βγάλτε αμέσως τον ισολογισμό, στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται κ.λπ. Να μην πολυλογώ, οι άνθρωποι (σε ΤτΕ, Atticabank και KPMG) πέρασαν ένα δραματικό Σαββατοκύριακο και καθάρισαν την υπόθεση από τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας. Από μηχανής Θεός η ΤτΕ, η οποία με την παρέμβασή της διέσωσε την κατάσταση καθώς παρείχε εγγράφως στην KPMG τις διαβεβαιώσεις που ζητήθηκαν. Τα αφεντικά της KPMG εδώ και στη Γερμανία πείστηκαν κι άνοιξε ο δρόμος για γρήγορη εκτόνωση της κρίσης. Αλλωστε, ήταν ο μοναδικός τρόπος να διευθετηθεί το ζήτημα, διαφορετικά σε ΤτΕ και Atticabank θα ήταν εκτεθειμένοι σε νομικές διεκδικήσεις.
-Και κλείνουμε το happy end στην κρίση της Atticabank αναφέροντας ότι η σημερινή διοίκηση της τράπεζας θεωρείστε πως έχει εξασφαλίσει 2-3 χρόνια στο πηδάλιο της τράπεζας για να εφαρμόσει το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης. Και μια πρόταση από τη στήλη: στο επόμενο ΔΣ της Atticabank χρήσιμο θα ήταν να συζητηθεί η τοποθέτηση στην είσοδο της τράπεζας μιας αναθηματικής πλάκας για την ανιδιοτελή προσφορά του Ταμείου των Μηχανικών στην Atticabank και κατ΄ επέκταση στην εθνική οικονομία.
-Πάμε στοίχημα ότι η Goldman Sachs θα τρέξει μια ακόμη μεγάλη δουλειά στον τραπεζικό κλάδο μέχρι το τέλος του χρόνου; Και όταν λέμε για μεγάλη δουλειά, μην πηγαίνει ο νους σας σε αύξηση κεφαλαίου.
–Ανικανοποίητος και τζαναμπέτης ο Απόστολος. Γκρίνιαξε, για μια ακόμη φορά, ο Βακάκης, παρά το γεγονός ότι οι πωλήσεις της Jumbo στο πρώτο τετράμηνο του 2021 πέρασαν για πρώτη φορά από αρχή της χρονιάς σε θετικό έδαφος. Αυτή τη φορά χαρακτήρισε υπέρμετρα αυστηρούς τους περιορισμούς που τίθενται για τα Jumbο καθώς και για τα άλλα καταστήματα λιανικής ανάλογου μεγέθους, σε σχέση με τους άμεσα ανταγωνιστές του που, όπως ανέφερε, είναι τα υπερ-μάρκετ. Φανταστείτε τι θα έλεγε αν οι πωλήσεις δεν ήταν στο +24% περίπου σε σχέση με το αντίστοιχο τετράμηνο του 2020.
-Η φαρμακευτική Φαμάρ, που αποτέλεσε την επιχειρηματική κοιτίδα της οικογένειας Μαρινόπουλου, ως γνωστόν, μετά την ατυχέστατη κατάληξη της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, περιήλθε στα χέρια των τραπεζών και στη συνέχεια της Pillarstone, δηλαδή του ευρωπαϊκού βραχίονα του αμερικανικού mega fund KKR που εμφανίστηκε στα καθ’ ημάς ποντάροντας σε «κόκκινες» εταιρείες. Στη συνέχεια, όμως, η Pillarstone μας «κούνησε μαντήλι», αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τόσο τη Φαμάρ, όσο και τη Notos, αλλά και την Καλλιμάνης. Κάποιες κακές γλώσσες μάλιστα, που συνήθως όμως έχουν πληροφόρηση, ψιθύριζαν τότε ότι η «πέτρα του σκανδάλου» -που λέει ο λόγος- για το ξαφνικό exit της Pillarstone ήταν κάτι «αφανή ανοίγματα» ορισμένων εκατομμυρίων στη Φαμάρ, λόγω των οποίων τα μεγάλα αφεντικά στην Αμερική τα πήραν στο κρανίο και διέταξαν την άμεση αποχώρηση.
-Μετά ήρθε το «σπάσιμο» της Φαμάρ σε βόρειο και νότιο τομέα, προκειμένου η Pillarstone να βρει αγοραστές και να «υποκατασταθεί» το συντομότερο. Όντως το βόρειο κομμάτι, με τα εργοστάσια σε Γαλλία, Ολλανδία και Καναδά, πέρασε στη γαλλική φαρμακοβιομηχανία Delpharm. Το νότιο, που περιλαμβάνει τις δραστηριότητες στην Eλλάδα -με μονάδες σε Aνθούσα, Aυλώνα και Θήβα- στην Iταλία (εργοστάσιο στο Mιλάνο) και στην Iσπανία (εργοστάσιο στη Mαδρίτη), πέρασε στο κυπριακό επενδυτικό σχήμα της Elements Capital που είναι σύμμαχος με το αμερικανικό fund York Capital.
-Για να μη σας κουράζω, από τότε έχει ξεκινήσει μια εργώδης προσπάθεια η Φαμάρ να σταθεί ξανά στα πόδια της. Εκτός από το χρήμα που έχει πέσει και τα νέα πρόσωπα που ανέλαβαν τη διοίκηση, με επικεφαλής τον Ian Cooper, μαθαίνω ότι πρόσφατα αποφασίστηκε η τροποποίηση του καταστατικού ώστε η εταιρεία να κάνει, διακριτικά έστω, την «είσοδό» της και στο εμπορικό real estate. Συγκεκριμένα, στους σκοπούς της Φαμάρ προστέθηκε και «η εκμετάλλευση ακινήτων και ειδικότερα η εκμίσθωση και διαχείριση ακινήτων ιδιοκτησίας της εταιρείας ή μισθωμένων». Είπαμε, τα ακίνητα έχουν «ψωμί».
-Αργά και σταθερά η ΑΒΑΞ δείχνει να κλείνει τον κύκλο της μιζέριας που είχε βυθιστεί τα τελευταία χρόνια και να σηκώνει κεφάλι. Η ΑΒΑΞ τον επόμενο μήνα υπογράφει τη σύμβαση για τη γραμμή 4 του Μετρό που της «κλειδώνει» κατασκευαστικό αντικείμενο για μια δεκαετία. Ταυτόχρονα, έχει εξασφαλίσει μια δυνατή συνεργασία με τον όμιλο Μυτιληναίου και διεκδικούν μαζί με τη Vinci την παραχώρηση της Εγνατίας, ενώ προχωρεί σε απόσχιση του κλάδου των παραχωρήσεων με τη δημιουργία θυγατρικής και το 2020 πέρασε για πρώτη φορά μετά συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις σε κερδοφορία.
-Λύθηκε το μυστήριο με τις δωρεάν μετοχές που μοίρασε η Πλαστικά Κρήτης στους εργαζομένους της. Τελικά, τις 1.507 ίδιες μετοχές μοιράζονται τρία εκτελεστικά μέλη του ΔΣ. Είπαμε, ακόμη και ο λαϊκός καπιταλισμός έχει τα όριά του.