Θα μπορούσε κάποιος κυνικά να πει πως πρέπει να αποδεχθούμε πως τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει στο ορατό μέλλον και ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε (αν γίνεται αυτό) και με αυτά τα νέα προβλήματα της καθημερινότητας!

Να δεχτούμε από την αρχή ότι δεν υπάρχει μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ή και μεγαλούπολη που σήμερα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα στέγασης των κατοίκων της και το πρόβλημα αυτό και στην Αθήνα δεν το δημιούργησε κάποια λάθος πολιτική, αλλά η ίδια η ζωή

Σε κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα ακούστηκαν τα απίστευτα. Συνάδελφοί μου, όταν τους ζητήθηκε να σχολιάσουν την επιλογή της, έβγαλαν από μέσα τους ό,τι πιο ποταπό, ό,τι πιο κίτρινο, ό,τι πιο σκανδαλοθηρικό υπάρχει, με αμπαλάζ έναν απίστευτο, άκρατο σεξισμό

Το Κέντρο, σύμφωνα με τους δημοσκόπους, είναι περίπου ένα 15% του εκλογικού σώματος στη χώρα μας. Το ποσοστό δεν είναι ηγεμονικό, αλλά είναι καταλυτικό

Ο συζητούμενος προϋπολογισμός έχει πολλά αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και προβλέπει σημαντικές παροχές στην κοινωνία υπό την προϋπόθεση βέβαια πως θα συνεχισθεί η ανάπτυξη με ρυθμό πάνω από 2%

Η επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο δεν φέρνει μόνον γεωπολιτικές αλλαγές, αλλά και το τέλος της υπερ-ρύθμισης των πάντων (over-regulation). Μια τάση που κυριαρχεί στην Ευρώπη και επηρεάζει άμεσα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της

Στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος θα έπρεπε να είναι η βελτίωση του επιπέδου του μέσου και του κακού μαθητή και το δικό μας παράγει αμόρφωτους και εξαιρετικά κουρασμένους από τις απαιτήσεις του μαθητές

Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι. Εχει μπροστά του μια κρίσιμη απόφαση, νομίζω ορθώς κρατά κλειστά τα χαρτιά του

Έχουν μήπως δημιουργηθεί ισχυρές και στέρεες βάσεις στην ελληνική οικονομία ώστε να μπορεί να απορροφά απρόσμενες εξωγενείς κρίσεις; Πολύ φοβάμαι πως όχι

Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι στα υπάρχοντα οικονομικά συστήματα παγκοσμίως, ακόμα και στη Βόρειο Κορέα, οι τράπεζες είναι απαραίτητες, δεν υπάρχει περίπτωση, λοιπόν, να μιλάμε για μια σύγχρονη κοινωνία χωρίς αυτές