Τα κατάφεραν πάλι να πετάξουν «το μπαλάκι» στους πολίτες. Τα έφεραν από εδώ, τα έφεραν από εκεί, κυβέρνηση και αντιπολίτευση έβαλαν πάλι τον λαό να αποφασίσει, να δώσει λύση, «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Λες και δεν «βγήκαν από την πλάτη του», πέντε χρόνια τώρα, όλα όσα του ζήτησαν….

Και να που ζούμε ξανά το "σκηνικό" του 2012… Να μετράμε τα λεφτά αν φτάνουν να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, από τον Μάρτιο και μετά. «Μα αφού μέχρι τον Ιούλιο-Αύγουστο πηγαίναμε καλά», είχαμε και υπερείσπραξη φόρων (μη ρωτάτε τώρα ποιοι τους πλήρωσαν»), η διαπραγμάτευση με την Τρόικα πήγαινε περίφημα και άρχισαν και τα σενάρια για φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις. Και χρέος θα μας κόβανε, και λεφτά θα μας έδιναν, και από το Μνημόνιο θα βγαίναμε, και, και…

Τι έγινε ξαφνικά όμως; "Μήπως ζούμε σε άλλη χώρα" που ρωτούσε για χρόνια μια εκπομπή της δημοσιογράφου Νίνας Γουδέλη;

Ή μήπως κάποιοι είχανε βάλει «ιμέτι μουχαμέτη», να φτάσουμε εδώ τώρα και να κάνουμε εκλογές; Και ήταν Έλληνες αυτοί; Μήπως ήταν οι ξένοι; Συνομωσία;Τι να πει ο απλός λαός;

Και όμως, όλα έγιναν στο «όνομα του λαού». Εκλογές «για το καλό μας». «Ουμέτι μουχαμέτη», δηλαδή «λαός του Μωάμεθ», ο «εκλεκτός λαός του Θεού» στα αραβικά -για να θυμόμαστε και τα "δάνεια" από το Ισλάμ. Ναι, εμείς οι Έλληνες, οι «εκλεκτοί» της Ιστορίας που, αν και πέσαμε χαμηλά επειδή …«άλλοι τα φταίνε», θα τα κάνουμε όλα σωστά, θα βρούμε λύση… Για αυτό δεν μας λένε πάντα και «ο κυρίαρχος λαός»;

Όλα όμορφα λοιπόν… Στα λόγια τουλάχιστον. Ή έτσι θα έπρεπε να ήταν. Αλλά ας δούμε τι έγινε την τελευταία φορά…

Στις προηγούμενες εκλογές του 2012, άλλα κόμματα ο λαός τα «κόντυνε» και άλλα τα «ψήλωσε». Τα έφερε "ίσα" αλλά κανείς δεν βγήκε «αυτοδύναμη κυβέρνηση». Αυτό που έλεγα και τότε ήταν πως «ο κόσμος ψήφισε σοφά»!  Δεν έδωσε σε κανέναν την αυτοδυναμία, σαν να τους «τώρα είστε λίγο-πολύ όλοι ίσοι, κανείς δεν έχει λιγότερη ή μεγαλύτερη ευθύνη, δείτε και τους τραμπούκους (τον φόβο τους νά'χετε) που σας έστειλα, δουλειά σας τώρα είναι να λύσετε τα κοινά προβλήματα, να μπείτε σε ένα δωμάτιο, να κλειστείτε και μην βγείτε αν δεν συμφωνήσετε για κυβέρνηση και για το μέλλον του τόπου».

Αντ’αυτού βέβαια είχαμε την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μετάσχει στην κυβέρνηση. Και καλά, «θα τα έσπαγαν» αν έμπαινε σε κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί «θα έσχιζε τα μνημόνια». Αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να δείξει πώς το κάνει, αφού ούτως ή άλλως πηγαίναμε ξανά σε εκλογές μέσα σε ένα μήνα (από τον Μάιο στον Ιούνιο του 2012).

Άρα;… Τι άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια και προκάλεσε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν πάρει δηλαδή αυτοδυναμία, θα σερνόμαστε σε εκλογές ξανά και ξανά; Και θα φταίμε εμείς πάλι για το πώς ψηφίσαμε; Ή θα συνεργαστεί ενώ δεν συνεργαζόταν πιο πριν -όπως έπρεπε και τότε να κάνει;

Δεν κάνω προβλέψεις για το αποτέλεσμα, τα ποσοστά κλπ. Κρίνω "τι μας πουλάνε" γιατί δεν δέχομαι να μου πετάνε συνεχώς το «μπαλάκι», όταν οι δουλειά των πολιτικών είναι, αυτονότητα, να λύνουν τα κοινά προβλήματα και όχι να δημιουργούν.

Το παραμύθι «καλοί και κακοί» είναι παλιό. Το «μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί» δεν πρέπει να πείθει, είναι όπως το "μπλε και πράσινοι" μέχρι πρότινος, ή το "Πράσινοι και Βένετοι" στο Βυζάντιο . Ας κάνουν το σωστό, το μίνιμουμ τουλάχιστον, αντί να τσακώνονται και να μας βάζουν και εμάς σε αυτό. Για να μη φτάσουμε να γίνουμε Συρία, επειδή δεν γίναμε ... Ιρλανδία.

Τα πολιτικά τερτίπια δεν πρέπει να αποπροσανατολίζουν κανέναν. Τα οικονομικά αδιέξοδα είναι το θέμα μας. Και η αλλαγή μιας χώρας προς το καλύτερο.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει ευθύνες και ο λαός.

Οι εκλογές δεν θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, αν δεν γίνουμε πρώτα εμείς καλύτεροι. Και ο …Χριστός ο ίδιος να κατέβαινε υποψήφιος -με τις καλύτερες προθέσεις-  και τα θαύματα να άρχιζε, και με άρτους να γέμιζε τα σπίτια όλων μας, δεν θα κατάφερνε να σώσει τη χώρα, αν οι μισοί από εμάς λέγανε πχ «γιατί τα κάνει ψωμιά και όχι λεφτά, να τα φάμε όπου και όπως θέλουμε», οι άλλοι μισοί πως «αυτά είναι ντεμοντέ και ξεπερασμένα εδώ και 2.000 χρόνια», «είναι κόλπα των Εβραίων» ή «της συντεχνίας των αρτοποιών» κλπ κλπ…

Το θέμα λοιπόν δεν είναι «τι θα γίνει» αλλά το «τι κάνουμε». Και το «τι κάνουμε» δεν ισχύει μόνον όποτε έχουμε εκλογές. Ισχύει κάθε μέρα, πώς φερόμαστε, πως λειτουργούμε, σαν εργαζόμενοι, σαν εργοδότες, σαν φορολογούμενοι, σαν οδηγοί, σαν πολίτες, σαν άνθρωποι… Όποιος και αν είναι κυβέρνηση.

Όταν όμως βλέπουμε διαρκώς παντού «φαντάσματα», όταν ασχολούμαστε με τους άλλους και κρίνουμε "εξ ιδίων τα αλλότρια", όταν τα βλέπουμε όλα από τη δική μας σκοπιά και ψηφίζουμε …«περί πάρτης», δεν υπάρχει ελπίδα καμιά…

Και ασφαλώς δεν τα βλέπει κανείς όλα, μόνον από εκεί που τα κοιτά. Δεν υπάρχει αλάθητο. Ο λαός εκφράζεται συλλογικά στις εκλογές, αλλά ένα πράγμα μπορεί να κάνει καθένας ατομικά: να σκεφτεί τι ψηφίζει, τουλάχιστον όπως σκέφτεται και τι… ψωνίζει.

Αλλά στα πέντε χρόνια με μέτρα και Μνημόνια, δεν είδα και πολλούς να άλλαξαν τρόπο που …«ψωνίζουν», ούτε πώς οδηγούν. Ασφαλώς δεν «ψωνίζουν» τα ίδια με αυτά που ψώνιζαν, ούτε παίρνουν όλοι τα ΙΧ τους, αλλά αυτό μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχουν πια λεφτά. Όχι επειδή "γίναμε άνθρωποι" και βάλαμε μυαλό.

Πχ από εκεί που τόσοι και τόσοι αγόραζαν φίρμες εισαγόμενα μέχρι το 1999, ξαφνικά τους είδα όλους να πέφτουν στα καλάθια της λαϊκής και στα κινέζικα, λες και δεν υπάρχουν ελληνικά προϊόντα σε σωστή ποιότητα και σωστή τιμή, να τα προτιμήσουμε και να ενισχύσουμε και την τσέπη μας και την κοινωνία ολόκληρη.

Έτσι και στις εκλογές. Είμαστε  πάλι της υπερβολής. Δεν ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα, αλλά πολλοί δεν άλλαξαν τον τρόπο που ψηφίζουν. Το ακούω συνέχεια και τώρα, και από τους μεν και από τους δε: «να ψηφίσεις αυτούς, γιατί θα βγουν οι άλλοι». Ετεροπροσδιορίζονται δηλαδή όπως παλιά, παγιδεύονται, τα ρίχνουν όλα «στην ανάγκη», γιατί βολεύει να μη μπουν στον κόπο να το ψάξουν λίγο παραπάνω. Ψηφίζουν όπως ψωνίζουν, από πανέρια και … «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»!

Δεν ακούω πολλούς να λένε: «θα ψηφίσω έναν άνθρωπο  που αξίζει, όπου και αν ανήκει, με όποιο κόμμα και αν κατεβαίνει». Προφανώς και οι άξιοι «παγιδεύονται» στα συστήματα εξουσίας. Αλλά δεν είναι λόγος αυτός να στέλνουμε διαρκώς ...«ανάξιους»!

Ο βαθύτερος λόγος όμως, που πιστεύω πως το κάνουν, είναι γιατί δεν ξέρουν «ποιος αξίζει». Δεν πιστεύουν σε κανέναν, δεν γνωρίζουν κανένα, δεν εμπιστεύονται τίποτε, δεν πιστεύουν καν στον εαυτό τους –γιατί δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους!

Πιστεύουν μόνο στο χρήμα. Ποιος θα δώσει χρήμα. Τον ψηφίζω. Ποιος θα μου ζητήσει χρήμα; Μαύρο!

«Με το χρήμα είσαι κάποιος, χωρίς χρήματα είσαι τίποτα» λένε και το πιστεύουν και για τους εαυτούς τους.

Αν ένα πράγμα όμως χρειάζεται μια κοινωνία σε κρίση, είναι η ηγεσία. «Leadership» αγγλιστί –μια και η λέξη «ηγεσία» μοιάζει να έχει χάσει την αξία της στη χώρα μας. Αν η θάλασσα ξεβράσει πχ σε ένα ερημικό νησί μια ντουζίνα ναυαγούς –κακή ώρα- δεν έχουν ελπίδα να επιβιώσουν αν δεν επιλέξουν αρχηγό. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν. Αν σκορπίσουν, χάθηκαν. Ένας μπορεί να επιβιώσει, οι άλλοι θα χαθούν.

Το πρόβλημα είναι ποιον να εμπιστευτούν. Για αυτό πρέπει να ψαχτούν. Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, πρέπει να το έχουν «λύσει» μέσα τους, τι θέλουν, τι μπορούν και τι χρειάζονται. Και, κυρίως, να ψάξουν, να ψαχτούν, να αποφασίσουν και να ξέρουν την ευθύνη της επιλογής τους. Να μπορούν να κρίνουν, τον εαυτό τους και τους άλλους. Να καταλαβαίνουν τους ανθρώπους, να είναι άνθρωποι που ακουν, βλέπουν και καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Και να πώς έχουν πάλι για τη χώρα μας τα πράγματα. Όπως και το 2012, υπήρχαν καμιά σαρανταριά υποψήφιοι «ηγέτες». Τόσα ψηφοδέλτια πήραν στα χέρια τους οι ψηφοφόροι. Από τα 10 εκατομμύρια ψηφοφόρους όμως, πήγαν να ψηφίσουν μόνο τα 6 εκατομμύρια. Και σχεδόν τα 5,8 εκατομμύρια ψήφισαν τα 5-6 κόμματα που μπήκαν στη Βουλή. Μόνο 200.000-250.000 βρήκαν και ψήφισαν κάποια από τα υπόλοιπα 30 κόμματα.

Και αναρωτιέμαι; Οι υπόλοιποι τα απέρριψαν; Τους έριξαν καμιά ματιά; Ή το «έψαξαν» τόσο καλά, που βρήκαν ότι μόλις 5-6 κόμματα άξιζαν την ψήφο τους -και ποια; Τα 4 εκατομμύρια δεν μπήκαν κανέναν να αξίζει την προτίμηση και στήριξή τους; Και προτιμούν πχ να αφήνουν μαχαιροβγάλτες, τραμπούκους, οπλοφόρους, υβριστές να κάνουν «κουμάντα» στα δημόσια πράγματα; Στις ζωές όλων μας; Ή βαρέθηκαν, κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν και αφέθηκαν σαν πρόβατα επί σφαγή;

Αν είναι έτσι, ας μην περιμένουμε να πάνε ποτέ καλύτερα τα πράγματα στη χώρα μας… Αν δεν πάνε στην κάλπη το υπόλοιπο 40% των Ελλήνων και αν τα 5-6 κόμματα ή όσα εκλέγονται δεν αναγκαστούν να συναινέσουν να δουλέψουν και να λύσουν από κοινού τα κοινά προβλήματα, ας μην απορεί κανείς γιατί οι ξένοι μας κάνουν όσα κάνουν. Δεν θα νοιαστούν περισσότερο "για το καλό μας"! Άλλωστε σε λίγο θα έχουν και αυτοί εκλογές να κάνουν στις χώρες τους…

Να επιτευχθεί ευρεία πολιτική συναίνεση των κομμάτων προκειμένου να στηρίξουν τη συμφωνία με τους δανειστές για την γραμμή προληπτικής στήριξης -που θα σημάνει και το τέλος της εποχής του Μνημονίου για τη χώρα – ή, αλλιώς, να βρεθούν 180 βουλευτές που θα δηλώσουν πως θα στηρίξουν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, επιζητά πλέον η κυβέρνηση. Στο αποτέλεσμα αυτό οδηγεί, όπως όλα δείχνουν, η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα και η καθυστέρηση στο πολύμηνο «παζάρι» εντός και εκτός Ελλάδος για την «νέα σχέση» της χώρας με τους δανειστές, στην «μετά Μνημόνιο» εποχή.
 
Το σκηνικό αυτό φαίνεται πως περιγράφουν και οι «χρησμοί» του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου, που ρωτήθηκε δις (εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου την περασμένη Δευτέρα και την Τρίτη) για το αν προλαβαίνει να ολοκληρωθεί η νέα συμφωνία πριν τις 31 Δεκεμβρίου που λήγει το υφιστάμενο πρόγραμμα,  και αυτός απάντησε σιβυλλικά ότι:
 
-           «θα προλάβουμε πριν προκύψουν ανάγκες, γιατί έχουμε ένα σχεδιασμό, ο οποίος μας επιτρέπει να φτάσουμε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, σε μια συμφωνία σίγουρα πριν από την έναρξη της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας».
 
-          «ο λαός θα ενημερωθεί για τη νέα συμφωνία πριν ξεκινήσει η διαδικασία εκλογές του Προέδρου της Δημοκρατίας».
 
Ο κ.Βενιζέλος δηλαδή, αν και εμφανίζεται σταθερά αισιόδοξος ότι η Τρόικα θα επιστρέψει σύντομα και ότι η αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί έως τις 8 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης, επιχειρεί (ευρισκόμενος προφανώς σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό) να αποσυνδέσει την ολοκλήρωση της συμφωνίας για την γραμμή προληπτικής στήριξης  από την ημερομηνία-«κλειδί» της 31ης Δεκεμβρίου που λήγει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα και να την συνδέσει με την διαδικασία εκλογής Προέδρου που τυπικά θα ξεκινήσει τον Φεβρουάριο, μπορεί όμως θεωρητικά και λίγο νωρίτερα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
 
Διακύβευμα
 
Τι σημαίνει αυτό; Σε συζητήσεις τους, στελέχη του οικονομικού επιτελείου που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν τα όσα προλέγει ο κύριος Βενιζέλος, σχολίαζαν ότι από αυτά προκύπτει:
 
1.        όπως επίμονα και μονότονα δηλώνουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εδώ και ένα μήνα, αυτό που προέχει είναι να κλείσει η αξιολόγηση της Τρόικα, που αποτελεί προϋπόθεση για κάθε άλλη περαιτέρω συζήτηση (για τη νέα μορφή επιτήρησης, την συνέχιση της στήριξης και τα μέτρα ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους της χώρας).
 
2.       μετά την αξιολόγηση, η κυβέρνηση θα ανακοινώσει ποια μορφή στήριξης θα δεχθεί η χώρα μας για μετά την 31η Δεκεμβρίου.  Οι Ευρωπαίοι εταίροι μιλούν ανοιχτά για την προληπτική γραμμή στήριξης ECCL, που προβλέπει δεσμεύσεις για μέτρα και μεταρρυθμίσεις (χωρίς όμως τον έλεγχο από την Τρόικα όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα) ενώ η κυβέρνηση έχει κάνει και άλλες αντιπροτάσεις που θα εξεταστούν.
 
3.       η συμφωνία για τη «νέα σχέση» μπορεί να ολοκληρωθεί έως τη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Δεκεμβρίου αλλά μπορεί και μετά την 1η Ιανουαρίου 2015. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη, λένε, και παράταση του υφιστάμενου προγράμματος μετά την 31η Δεκεμβρίου, κάτι το οποίο αποκλείουν μετά βδελυγμίας τόσο στην κυβέρνηση όσο και οι Ευρωπαίοι –και εσχάτως οι κύριοι Ρέγκλινγκ και Ντάιζελμπλουμ. Αντιθέτως, αν προκύψει «κενό» λίγων εβδομάδων ή μηνών μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής Προέδρου, η χώρα μας θα παραμείνει δι’ ολίγον …χωρίς Μνημόνιο και στήριξη από τους Ευρωπαίους. Αν και δεν χαρακτηρίζουν θετικό κάτι τέτοιο, θα συμβεί σε «νεκρό χρόνο» που η Ελλάδα δεν θα έχει βγει στις αγορές για να δανειστεί.
 
4.       ενώ θα ισχύει η δήλωση προθέσεων των εταίρων που είναι έτοιμοι να κλείσουν τη συμφωνία με τη χώρα μας για την προληπτική γραμμή στήριξης, ζητούν να υπάρξει ευρύτερη διακομματική συναίνεση για να μην τιναχθεί στον αέρα σε περίπτωση πρόωρων εκλογών και αλλαγής κυβέρνησης. Δεν αρκούνται δηλαδή στις 155 ψήφους που διαθέτει στη Βουλή, ενόψει μάλιστα της επικείμενης εκλογής Προέδρου όπου απαιτούνται 180 και πλέον βουλευτές.
 
5.       Έτσι η κυβέρνηση θα μπορεί:
α) να παρουσιάσει την λύση στην οποία καταλήγει (πχ προληπτική γραμμή στήριξης χωρίς νέο Μνημόνιο και νέα δάνεια που θα απαιτούσαν έγκριση από εθνικά κοινοβούλια, αλλά με χρήματα που έχουν ήδη διατεθεί στη χώρα μας όπως τα 11,5 δισ. που απομένουν στο ΤΧΣ)
β) να ζητήσει τη δημόσια δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηρίξει τη συμφωνία με τους δανειστές ακόμη και αν μεσολαβήσουν εκλογές.
γ) να αναζητήσει την δημόσια έκφραση στήριξης περισσοτέρων κομμάτων και βουλευτών ενόψει της εκλογής Προέδρου, ώστε να φανεί αν συμπληρώνεται ο «μαγικός» αριθμός των 180 στη Βουλή.
 
Έτσι, αν και δεν το λένε καθαρά, στην κυβέρνηση ετοιμάζονται με διακύβευμα την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές για την γραμμή προληπτικής στήριξης και την επομένη ημέρα της εξόδου από το Μνημόνιο, να εξωθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή και μεμονωμένους βουλευτές να δηλώσουν δημόσια αν θα χρησιμοποιήσουν την προεδρική εκλογή για να σταθούν εμπόδιο στην συμφωνία ή όχι.
 
 
 
 
 

Ας ξεκινήσουμε με ένα κουίζ:

- σε ποιο κράτος - «παιδική χαρά» του πλανήτη γη, ψηφίστηκαν 50 καινούργιοι νόμοι μέσα στους τελευταίους 10 μήνες;

- σε ποιο ευνομούμενο του κόσμου Κράτος εκδόθηκαν 1984 νέες εγκύκλιοι υπουργείων μέσα σε 300 μέρες από την αρχή του χρόνου;

-  ποιο κράτος αλλάζει τόσους πολλούς «κανόνες» ώστε τελικά να μην υπάρχουν «κανόνες»;

Σωστά μαντέψατε: είναι το κράτος-«μπανανία» της Ευρωζώνης που ονειρεύεται έξοδο από τα Μνημόνια και θέλει να διώξει την Τρόικα γιατί «μόνοι μας μπορούμε καλύτερα». Ναι, είναι η Ελλάδα μας…

Κάποιοι θα πουν πως εργάζονται «σκληρά στην κυβέρνηση». Κάποιοι λένε μάλιστα  πως η κυβέρνηση αδικείται γιατί χρεώνεται τις «γκάφες» ενός Θεοχάρη ή κάποιας Σαββαΐδου, τους οποίους δεν τους εκλέξαμε. Έτσι βολεύει, έτσι λένε! Πάντα κάποιος άλλος φταίει και για τα πιο απλά και «λυμένα» πράγματα -ακόμα και γιατί δεν ειδοποίησε τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέα Λοβέρδο ότι έπρεπε να παραστεί στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Δεν μιλάει κανείς όμως για τα «ρεζιλίκια» του κράτους, αν δεν προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών και δεν αγγίζει την τσέπη του. Αν διαλύεται καθημερινά το κράτος και η ζωή όσων, χωρίς λεφτά πια, προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα για τα αυτονόητα και να βάλουν απλώς «μια πέτρα πάνω σε μιαν άλλη», αυτά είναι ψιλά γράμματα. Αρκεί να σχίσουμε τα Μνημόνια και θα είμαστε μια χαρά…

Εγώ βλέπω όμως για παράδειγμα τι αναστάτωση προκαλεί (αλλά δεν μιλά κανείς αφού βολεύει να κρύβονται από πίσω από τι κάνει πάντα και μόνον το υπουργείο Οικονομικών) μια εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας.

Για να μη μου πει κανείς «τι σε νοιάζει τώρα για τις εγκυκλίους του Παιδείας, σάματις και τις διαβάζει κανείς;» επέλεξα να αναφερθώ μόνο σε μία εγκύκλιο που την έδωσαν τα σχολεία στα παιδιά της δευτέρας και τρίτης δημοτικού, για να την πάνε στο σπίτι τους και να την διαβάσουν οι γονείς τους.

Τι να απαντήσει κανείς όμως σε ένα 7χρονο παιδί που ρωτά τον γονιό του «τι λέει το χαρτί που σου έφερα;» όταν έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις βγαλμένες από τη «Φάρμα των Ζώων» ή τη «Φωλιά του Κούκου»; Και γίνομαι πιο συγκεκριμένος:

- στα σχολεία ισχύει γενικά ότι πρέπει τα παιδιά να φέρουν χαρτί γιατρού με ιατρικές εξετάσεις (οδοντίατρος, παθολόγος, καρδιολόγος, οφθαλμίατρος κλπ) πριν γραφτούν σε κάποιες από τις επόμενες τάξεις. Πολύ σωστά, λέω και εγώ, να γίνεται υποχρεωτικά, ενώ προσπερνώ το γεγονός πως τα σχολεία το ζητάνε από τους γονείς μετά τον αγιασμό και έτσι χάνονται ώρες και εβδομάδες μαθημάτων μέχρι να τα μαζέψουν, αντί να ενημερώνουν πχ από τον Μάιο τους γονείς ώστε να έχουν πράξει τα δέοντα μέχρι τον Σεπτέμβριο.

- ψηφίζει η Βουλή ένα νόμο τον περασμένο Μάιο (ΦΕΚ 1296/2014) που τον υπογράφει σαν υφυπουργός Παιδείας Συμεών Κεδίκογλου και αλλάζει τα περί Ατομικού Δελτίου Υγείας Μαθητού. Αν και το χαρτί γιατρού είχε τριετή ισχύ, ο υφυπουργός βγάζει και μία εγκύκλιο  (Αρ.Πρωτ.Φ.6/311/79278/Γ1/21-05-2014/ΥΠΑΙΘ) που λέει ότι εκτάκτως φέτος πρέπει μέχρι 31.10.2014 να περάσουν από εξετάσεις, εκτός από τα «πρωτάκια», και τα παιδιά της Β και Γ Δημοτικού.

- μετά το άνοιγμα των σχολείων (!) ξεκινά ένα πανδαιμόνιο. Στις 24 Σεπτεμβρίου, εκδίδεται μακροσκελής εγκύκλιος προς τα σχολεία από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Σπουδών κύριο Κώστα Παπαχρήστο που αναφέρει ότι ειδικά για το 2014 θα πρέπει να φέρουν ξανά χαρτί γιατρού και τα παιδιά της Ε Δημοτικού. (Αρ.Πρωτ.Φ.6/311/79278/Γ1/21-05-2014/ΥΠΑΙΘ).

Για την ακρίβεια λέει (σε απλά ελληνικά που τα καταλαβαίνουν μόνο οι δικηγόροι που τις γράφουν) ότι «ειδικά για το σχολικό έτος 2014-2015 εκτός των μαθητών των τάξεων που αναφέρονται στο κεφ. Β΄, § ζ της παρούσας εγκυκλίου, υποχρέωση προσκόμισης Α.Δ.Υ.Μ., έχουν και οι μαθητές που θα φοιτήσουν στην Ε΄ τάξη των Δημοτικών σχολείων, καθώς η ηλικιακή αυτή ομάδα έχει προσκομίσει το τελευταίο Α.Δ.Υ. πριν από δύο (2) έτη και συνεπώς δεν είναι επικαιροποιημένο. Παρακαλούνται οι Δ/ντες Π.Ε της χώρας όπως ενημερώσουν άμεσα τα σχολεία περιοχής ευθύνης τους».

- Φτάνουμε στις 10 Οκτωβρίου όπου στα σχολεία δίνουν στα παιδιά μία ανακοίνωση για τη διαβάσουν οι γονείς η οποία αυτολεξί αναφέρει τα εξής: «πληροφορούμε τους γονείς των Β΄και Γ΄ Τάξεων ότι σύμφωνα με την εγκύκλιο Αρ.Πρωτ.Φ.6/311/79278/Γ1/21-05-2014 πρέπει να φέρουν νέο Ατομικό Δελτίο Υγείας Μαθητή. Σας παρακαλώ να φροντίσετε να το φέρετε όσο πιο σύντομα μπορείτε…» κλπ κλπ. Αγνοώ ακόμα γιατί δεν γίνεται αναφορά για τους μαθητές της Ε Δημοτικού όπως έλεγε η εν λόγω εγκύκλιος, αλλά δεν έχει καμία σημασία, όπως θα δείτε παρακάτω…

- Μία εβδομάδα μετά, στις 17/10/2014 και αφού κάποιοι γονείς παράτησαν δουλειές και έσπευσαν να φέρουν τα χαρτιά που «εκτάκτως» τους ζητά το  σχολείο και το υπουργείο Οικονομικών, τα παιδιά φέρνουν ένα άλλο χαρτί στους γονείς τους, το οποίο γράφει: «Πληροφορούμε τους γονείς των Β΄και Γ΄τάξεων ότι σύμφωνα με τη νέα εγκύκλιο Φ.6/660/166841/Γ1 του ΥΠΑΙΘ ανακαλείται η προηγούμενη εγκύκλιος και επομένως δεν απαιτείται η προσκόμιση του νέου ΑΔΥΜ αλλά θα ισχύσουν για τη σχολική χρονιά 2014-2015 τα παλαιά Ατομικά Δελτία Υγείας των οποίων η ισχύες είναι τριετής. Σας ευχαριστών πολύ. Η Διευθύντρια του σχολείου..» κλπ κλπ.

Πολύ απλά δηλαδή, από «το φέρτε όσο πιο σύντομα μπορείτε» σε μία εβδομάδα φτάσαμε στο «πάρτε τα πίσω». Για τα παιδιά που έτρεχαν κακήν κακώς με τους γονείς τους κατά χιλιάδες στους γιατρούς, παρατώντας τις δουλειές τους ή τα μαθήματά τους, χάνοντας ώρες διδασκαλίας στο σχολείο, ξοδεύοντας χρήματα κλπ κλπ δεν υπάρχει ούτε μία συγγνώμη που να σβήνει τις εγκυκλίους της ντροπής.

Και όσοι πρόλαβαν και τα πήγαν τα χαρτιά από 3-4 γιατρούς; Και όσοι έχουν δύο και τρία παιδιά σε δημοτικά και γυμνάσια και έπρεπε να τρέχουν σαν παλαβοί για να κάνουν από δύο φορές και τρεις τα ίδια πράγματα; Δεν βγήκε εγκύκλιος που να λέει αν θα ισχύσουν για μια τριετία, αφού τα έφεραν που τα έφεραν οι γονείς.

Τι άλλαξε άραγε σε μία εβδομάδα για να αλλάξουν μυαλά στο υπουργείο Παιδείας; Ψιλά γράμματα… Εδώ η κυβέρνηση δεν κάνει διορθώσεις όπως στον ΕΝΦΙΑ. Μάλλον ο κύριος Παπαχρήστου ξέρει την πάσα αλήθεια -ή σε αυτόν μπορεί και να τα φορτώσουν όλα αν ενοχληθούν από το δημοσίευμα οι πολιτικοί ιθύνοντες.

Δεν νομίζω ότι ενοχλεί κανέναν όμως ότι το υπουργείο Παιδείας έβγαλε πχ 2 νέους νόμους και 156  νέες εγκυκλίους (που αλλάζουν, τροποποιούν ή παραπέμπουν σε δεκάδες άλλες αποφάσεις και νόμους του παρελθόντος) μέσα σε 250 εργάσιμες ημέρες. Άλλοι απλώς έκαναν τη δουλειά τους, άλλοι έφυγαν από το υπουργείο, άλλοι επέστρεψαν κλπ.

Λεπτομέρειες;  Δηλαδή αν δεν χρωστούσαμε και δεν πληρώναμε φόρους, θα ζούσαμε καλά; Και στην πιο βαθιά ζούγκλα του Αμαζονίου δεν υπάρχει εφορία, αλλά υπάρχουν κανόνες. Γιατί να βαυκαλιζόμαστε άλλο πια λοιπόν με την Αμφίπολη, την Ακρόπολη και τους αρχαίους προγόνους  μας, αντί να υιοθετήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα τις πρακτικές βαρβαρικών φυλών που κοροϊδεύουμε, από τους Ούννους και τους Μογγόλους μέχρι τους ανθρώπους των σπηλαίων;

Όλα νομίζω όμως ότι τα εξηγεί μία κουβέντα που μου είπε την Παρασκευή ένας καφετζής  στην πλατεία Συντάγματος, με αφορμή την μετακίνηση του κυρίου Νίκου Δένδια στο υπουργείο Αμύνης: «τι πρόλαβε να κάνει σε 4 μήνες ένας υπερ-υπουργός Ανάπτυξης, πότε πρόλαβε να μάθει  τα θέματα της Οικονομίας και πότε θα τα μάθει ο καινούργιος που έρχεται; Και ύστερα σου λένε πως η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και καλή διοίκηση»…