Τώρα πια, δεν είναι μόνο μαύρα σύννεφα που απλώνονται στον διεθνή ορίζοντα και στην παγκόσμια οικονομική ισορροπία. Η ανακοίνωση και επίσημα της αύξησης των δασμών κατά 25% στα αυτοκίνητα που δεν παράγονται στις ΗΠΑ, είναι η αρχή μιας καταιγίδας που ξεκίνησε και αφορά ευθέως πλέον και την Ευρώπη.

Οι πληττόμενες χώρες από τις αποφάσεις Τραμπ, από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία, την Κίνα και τη Ν. Κορέα, είναι τώρα υποχρεωμένες να αντιδράσουν στον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με αντίμετρα, δηλαδή με αύξηση δασμών στα αμερικανικά προϊόντα. Και πλέον δεν έχει εφεξής καμιά σημασία ποιος ήρξατο χειρών αδίκων αλλά οι συνέπειες αυτού του πολέμου και ποιους θα πονέσουν περισσότερο.
Κι είναι βέβαιο πως με αυτήν την παγκόσμια αναταραχή, στο τέλος όλοι κάτι θα χάσουν καθώς θα γκρεμίζονται οι σταθερές και οι βεβαιότητες στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Μα πάνω από όλα, ζημιωμένοι θα βγουν οι πολίτες, είτε κατοικούν στις ΗΠΑ, την Ευρώπη ή την Ασία.

Στις ΗΠΑ το πρώτο επακόλουθο θα είναι η άνοδος του πληθωρισμού που θα πλήξει τα εισοδήματα των πολιτών και θα μειώσει την κατανάλωση. Τα φορολογικά έσοδα από τους αυξημένους δασμούς σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορέσουν να αντισταθμίσουν τις απώλειες αγοραστικής δύναμης των πολιτών ενώ οι παραγωγοί θα υποστούν μεγάλο πλήγμα στις εξαγωγές και τις πωλήσεις στην παγκόσμια αγορά, χωρίς να αποκλείεται η ύφεση.

Το ίδιο φυσικά θα συμβεί και στα καθ’ ημάς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλες οι χώρες είτε έχουν μεγάλη βιομηχανική παραγωγή και εξαγωγές είτε λιγότερη, θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στην ανάπτυξη, την απασχόληση, το εισόδημα. Εμείς ως χώρα μπορεί φαινομενικά να μην πληττόμαστε άμεσα γιατί δεν παράγουμε αυτοκίνητα και οι εξαγωγές μας προς ΗΠΑ είναι πενιχρές, εν τούτοις θα μας βρουν τα απόνερα από τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ευρωπαίων και Αμερικανών τουριστών στους οποίος κατά βάση στηρίζεται η δική μας «βιομηχανία». Επιπτώσεις που θα ενισχυθούν αν υποτιμηθούν το δολάριο και το ευρώ ως συνεπακόλουθο του εμπορικού πολέμου και ξαφνικά γίνουμε μια ακριβή αγορά για το μέσο βαλάντιο των πάνω από 20 εκατομμύρια επισκεπτών μας. Και Κύριος οίδε ποιες άλλες δυσμενείς επιπτώσεις θα μας βρουν σε επίπεδο ξένων επενδύσεων, απασχόλησης κ.λπ. αν γενικευθεί ο εμπορικός πόλεμος και περιλάβει και άλλα προϊόντα ή τη ναυτιλία.

Εν μέσω λοιπόν αυτής της παγκόσμιας οικονομικής καταιγίδας και πριν καλά -καλά αποτινάξουμε από πάνω μας το άχθος της χρεοκοπίας, αναρωτιέμαι πόσο έτοιμη και θωρακισμένη είναι η οικονομία μας απέναντι σε αυτά που έρχονται ταχέως. Όταν ακόμα αγωνιζόμαστε να ανεβάσουμε λίγο λίγο τον κατώτατο μισθό, όταν ακόμα απέχει πολύ ο μέσος μισθός από αυτούς που απολαμβάνουν σχεδόν όλοι οι άλλοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν το εμπορικό μας έλλειμμα συνεχώς διευρύνεται, όταν οι δημόσιες υποδομές απέχουν πολύ από τον μέσο όρο της ΕΕ και όταν η Δημόσια υγεία και Παιδεία παραμένουν οι μεγάλοι ασθενείς στο ελληνικό κράτος.

Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι πως η πολιτική ηγεσία της χώρας, τόσο η πλειοψηφία όσο και η αντιπολίτευση, περί άλλων τυρβάζουν. Μας πνίγει ο «εθνικός μας καημός» για τα Τέμπη και όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Ο δημόσιος διάλογος αγνοεί επιδεικτικά όλα αυτά που συμβαίνουν στο διεθνές στερέωμα και δεν εκδηλώνεται καμιά ανησυχία, κανένας φόβος, καμιά πρόταση αντιμετώπισης των δεινών που έρχονται. Το μόνο που τους αφορά είναι για μεν την κυβέρνηση να αλλάξει ατζέντα και να ξεφύγει από τα Τέμπη, για δε την αντιπολίτευση πως θα καταφέρει να συνεχίσει με κάθε τρόπο να συντηρεί και να τροφοδοτεί αυτή την «εθνική μας αγανάκτηση» μέχρι να καταφέρουν να ρίξουν την κυβέρνηση, χωρίς φυσικά να έχουν κάποια αξιόπιστη πρόταση για το μετά!

Με το «βλέποντας και κάνοντας» όμως, όχι απλά δεν κάνουμε τίποτα αλλά τουναντίον οδηγούμαστε σε νέες εθνικές ήττες, τις οποίες και πάλι θα πληρώσουμε όλοι και στο τέλος δεν θα ξέρουμε και σε ποιον να ρίξουμε το ανάθεμα για τον εκτροχιασμό.