Οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις της κυβέρνησης, που καταγράφονται τις τελευταίες μέρες και αμέσως μετά τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ, όταν την ίδια ώρα η αντιπολίτευση σπαράσσεται από εσωστρέφεια και προετοιμασία εσωκομματικών εκλογών, δύο τινά σημαίνουν.
– Το καλάθι των αναμενόμενων παροχών που παραδοσιακά ανακοινώνεται από το βήμα της ΔΕΘ ήταν πολύ μικρό και αφορά λίγους. Δηλαδή, στοχευμένες παροχές στους θεωρούμενους πιο ευάλωτους όταν όμως όλη η κοινωνία δοκιμάζεται επί μακρόν από την ακρίβεια. Οι υποσχέσεις για τα επόμενα χρόνια για άνοδο του βιοτικού επιπέδου θα κριθούν φυσικά στο τέλος της τετραετίας και αναγνωρίζουμε τις δημοσιονομικές αντοχές της οικονομίας αλλά και τις υποχρεώσεις στους δανειστές.
-Η κοινωνία έχει πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτή την κυβέρνηση που ανέλαβε να μεταρρυθμίσεις τις χρόνιες αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού και να ξεκολλήσει η χώρα από την κατάταξη στις τελευταίες θέσεις τις ΕΕ σχεδόν σε όλους τους τομείς από την αγοραστική δύναμη, την παιδεία, την ασφάλεια, τη γραφειοκρατία, την απόδοση δικαιοσύνης κ.λπ.
Σαφώς θα υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι λόγοι, πολλοί εξ αυτών προσωπικοί και εξατομικευμένοι αλλά χονδρικά φρονώ ο κόσμος περιμένει να δει κάτι να αλλάζει σε όλα εκείνα που μας πληγώνουν, μας αγανακτούν και μας θυμώνουν στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, σε ένα εχθρικό περιβάλλον που εν πολλοίς τροφοδοτείται από λογικές άλλων εποχών και στον πυρήνα τους έχουν τη δυσκαμψία αλλά και την αβελτηρία του κράτους.
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πως αν δεν μπορεί να προχωρήσει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις ο Κ. Μητσοτάκης, τότε ποιος; Βλέπει κανείς κάποιον εν αναμονή πρωθυπουργό με φρέσκιες, ρεαλιστικές ιδέες, απαλλαγμένο από τις εύκολες λαϊκίστικες κορώνες, που δίνουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο; Επί του παρόντος κανείς εχέφρων δεν βλέπει.
Μοιραία λοιπόν οι προσδοκίες των περισσοτέρων που δεν ανήκουν στα σκληρά μπλοκ των κομματικών μηχανισμών, έτρεφαν και τρέφουν ελπίδες από τη σημερινή κυβέρνηση και την ατζέντα της που είχε παρουσιάσει προεκλογικά. Έχει μπροστά της έναn ανοικτό διάδρομο χωρίς εκλογικές δοκιμασίες και χωρίς να νιώθει την ανάσα της αντιπολίτευσης στο σβέρκο, πάνω από 30 μήνες. Χρόνος πολύς αν αποφασίσει να τον εκμεταλλευτεί σωστά και δημιουργικά. Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως δεν υπάρχει μεταρρυθμιστική και κυβερνητική κόπωση. Μένει να το δούμε στην πράξη.
Μένει να δούμε να εφαρμόζονται οι νόμοι που ψήφισε η δική του κυβέρνηση. Μένει να δούμε τους αστυνομικούς που λένε ότι βγάζουν στους δρόμους να δημιουργήσουν αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες. Να περιορίσουν το λεγόμενο «μικροέγκλημα» με τις διαρρήξεις και τις κλοπές που έχει γίνει μάστιγα σε όλη τη χώρα. Μένει να δούμε αποφασιστικότητα στην εγκληματικότητα των συμμοριών Ρομά που ρημάζουν καθημερινά τις περιουσίες των πολιτών και ενσπείρουν τον φόβο και τον τρόμο. Επιτέλους αυτή η ασυλία που καλλιεργείται για χρόνια από κάποιους δικαιωματιστές και αριστερόστροφους ακτιβιστές να τελειώνει. Αλλωστε πολιτικό κόστος δεν πρόκειται να υποστεί γιατί απλά αυτή η φυλή στην πλειονότητά της έχει γραμμένους στα παλιά τους παπούτσια και τους νόμους και τις υποχρεώσεις που έχει κάθε Έλληνας πολίτης έναντι του κράτους και διαβιεί λάθρα. Δεν πληρώνουν φόρους, τσακίζουν τα επιδόματα, δεν εμφανίζονται σε νόμιμες εργασίες, δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και εμφανίζονται όλοι ως άποροι ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Εφαρμόστε τους νόμους του ΚΟΚ για να περιοριστούν τα δυστυχήματα και η άλλη μια πρωτιά που έχουμε στην ΕΕ. Επιβάλλετε βαριά πρόστιμα σε όσους παρκάρουν στα πεζοδρόμια, στις διαβάσεις πεζών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αφαιρέστε διπλώματα οδήγησης για εγκληματική οδήγηση.
Κάντε ουσιαστική αξιολόγηση σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, από τους δασκάλους μέχρι τους καθηγητές πανεπιστημίου, από τους ένστολους ως τον τελευταίο δημοτικό υπάλληλο και αναγκάστε τους να κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται, με τον καλύτερο τρόπο.
Καταργήστε τις δεκάδες επιτροπές που πρέπει να γνωμοδοτούν για αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης, για επενδύσεις και για έργα που θα αλλάξουν την εικόνα της χώρας και της οικονομίας. Αν ρίξει κανείς μια ματιά από πόσες επιτροπές έχει περάσει η επένδυση της Microsoft για τα dada centers για να πάρει την πρώτη άδεια οικοδομής μετά από 4 χρόνια, θα καταλάβει πως αν συνεχίσουμε έτσι, δεν έχουμε καμιά τύχη. Και ξέρουμε πως για τη συγκεκριμένη επένδυση έχει πέσει πάνω να βοηθήσει όλη η κυβέρνηση που πιέζει προς κάθε κατεύθυνση. Και μιλάμε για τον κολοσσό της Microsoft και όχι για κάποια μικρότερη εταιρεία που δεν έχει κάποιο υπουργό να τη σπρώχνει αλλά δίνει τη μάχη με τη γραφειοκρατία μόνη της!
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει άλλη μια ευκαιρία να αποδείξει πως καλώς την εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός. Αν τη χάσει κι αυτή, τότε αλίμονο σε όλους μας γιατί στη γωνία καιροφυλακτούν και πάλι μαθητευόμενοι μάγοι που τόσο σκληρά πληρώσαμε όλοι.