Ο Στέφανος Κασσελάκης μπήκε στην κούρσα για την κομματική αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ με ένα μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα μήνυμα το οποίο συζητείται ακόμα για τα όσα ακούστηκαν εκεί, όπου κάποιοι συμφώνησαν με αυτά που ειπώθηκαν και είδαν, κάποιοι διαφώνησαν και κάποιοι άλλοι έμειναν να συζητούν τις απορίες που τους γεννήθηκαν.
Με όρους επικοινωνιακής πολιτικής αναφανδόν κρίνεται ως επιτυχημένο, αφού όλοι ασχολήθηκαν με αυτό, ασχέτως με το εάν η αποτίμησή τους είναι θετική, αρνητική ή ουδέτερη. Σε κάθε περίπτωση, αφού αυτός ο νέος παίκτης στο πολιτικό σκηνικό δεν περνά απαρατήρητος, αυτή η νέα υποψηφιότητα προφανώς και τονώνει το ενδιαφέρον για τις εσωκομματικές διαδικασίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι γεγονός πως το προηγούμενο διάστημα διαφαινόταν πως ακόμα και τα πλέον δραστήρια στελέχη είχαν απολέσει την κομματική ζέση τους μετά την ήττα στις τελευταίες εκλογές.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, ακόμα και στα γραφεία της Κουμουνδούρου, είναι το εάν ο Κασσελάκης θα μπορέσει να γίνει πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ ή εάν το ποσοστό που θα λάβει θα γεννήσει νέες διεργασίες, τις οποίες ουδείς μπορεί να προδιαγράψει. Το σίγουρο είναι, αρχικά, πως αυτή η υποψηφιότητα λειτουργεί ως διαβρωτικό στη μιζέρια που έχουν πάντα οι εσωκομματικές διαδικασίες -σε όλα τα κόμματα- οι οποίες έπονται έπειτα από μια εκλογική συντριβή. Το εάν θα καταφέρει ο Στέφανος να γεννήσει αισιοδοξία για το μέλλον και πίστη για διεκδίκηση της εξουσίας, εννοείται πως ουδείς μπορεί να μαντέψει.
Το δεύτερο ερώτημα σχετικά με το θέμα Κασσελάκη είναι το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται Μεσσίες οι οποίοι θα οδηγήσουν το εκλογικό ποίμνιό του στη Γη της Επαγγελίας, βγαίνοντας από τη συντήρηση στην οποία έχει περιέλθει αυτό το κόμμα. Παλαιά στελέχη του λένε, με μια φωνή, όταν ερωτώνται για το πώς βλέπουν την κάθοδο Κασσελάκη στην πολιτική, πως όχι μόνο δεν τους χρειάζεται κάποιος Μεσσίας, αλλά και ότι δεν έχουν ανάγκη από πολιτικούς οι οποίοι «φυτεύονται» από τα social media, με διάφορα συμφέροντα. Μάλιστα, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, δεν τα λένε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, αλλά σε κάθε συνέντευξη την οποία δίνουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ένας παλαιός και μετρ της επικοινωνίας στην πολιτική, όταν τον ρώτησα για το θέμα, αφού μου εξέφρασε και εκείνος τις «τεχνικές» απορίες που του γεννήθηκαν μετά το μήνυμα του Στέφανου Κασσελάκη, όταν τον ρώτησα για το πώς κρίνει αυτή την υποψηφιότητα και ποιο πολιτικό μέλλον βλέπει, ήταν σαφής: «Για να έχει την ευκαιρία ο Κασσελάκης να γίνει αρχηγός, θα πρέπει να ανοίξει η διαδικασία και να ψηφίσουν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς, με ψηφοφορία μεταξύ των μελών του κόμματος, δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Αλλά καμία, όμως».
Το μόνο βέβαιο είναι πως ο όρος Μεσσίας αποτελεί ελληνική μεταφορά του εβραϊκού όρου μασιάχ, που σημαίνει «χρισμένος», είναι αυτός που έχει το χρίσμα. Το εξίσου αληθές είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης έχει το χάρισμα, το αβαντάζ της επικοινωνίας, αλλά αυτό από μόνο του φυσικά και δεν είναι αρκετό για να προδιαγράψει τις εξελίξεις, ενώ η όποια προφητεία επί του θέματος εγγίζει τα όρια του πολιτικού τσαρλατανισμού.
Έτσι, αφού μιλάμε για Μεσσία, το άμεσο μέλλον θα δείξει τι θα συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν χρήζει συζήτησης πως η Ελλάδα χρίζει ισχυρής αντιπολίτευσης. Άρα, κοντός ψαλμός, αλληλούια. Όπου, αφού πιάσαμε τις… θρησκειολογικές προσεγγίσεις, στο άμεσο μέλλον ίσως μάθουμε και τις λεπτομέρειες για το πώς έγινε το θαύμα και ο Κασσελάκης -από ανήλικος μετανάστης- έγινε εφοπλιστής, αλλά ταυτόχρονα σιχαίνεται τον πλούτο. Ευλόγησον…