Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία αποκάλυψε τη φρίκη και τον εξευτελισμό που ζούσαν χιλιάδες άνθρωποι στην πιο διαβόητη φυλακή της χώρας. Η φυλακή Σεντνάγια έμελλε να γίνει για πάρα πολλούς ανθρώπους ο τάφος τους. Μπήκαν εκεί και δεν βγήκαν ποτέ ξανά…
Με την πτώση του Άσαντ αντάρτες απελευθέρωσαν κρατούμενους που κατάφεραν να επιζήσουν κάτω από αδιανόητες συνθήκες. Μια εβδομάδα μετά, τέσσερις άνδρες μίλησαν στο BBC για την ανακούφιση πουν νιώθουν αλλά και και για τα χρόνια φρίκης που προηγήθηκαν.
Το χρονικό της απελευθέρωσης
Οι κρατούμενοι σιώπησαν όταν άκουσαν φωνές έξω από την πόρτα του κελιού τους. Μια ανδρική φωνή έλεγε: «Είναι κανείς εκεί μέσα;» Αλλά ήταν τόσο φοβισμένοι που δίσταζαν να απαντήσουν.
Με τα χρόνια είχαν μάθει ότι όταν άνοιγε η πόρτα αυτό θα σήμαινε πώς θα ξυλοκοπηθούν, θα βιαστούν και θα τιμωρηθούν με τα πιο αδιανόητα βασανιστήρια. Αυτή τη φορά όμως η πόρτα άνοιξε και δεν οδηγούσε σε κάποια αίθουσα βασανιστηρίων αλλά στην ελευθερία.
Με την κραυγή «Allahu Akbar (ο Θεός είναι μεγάλος)», οι άνδρες μέσα στο κελί κοίταξαν μέσα από ένα μικρό άνοιγμα στο κέντρο της βαριάς μεταλλικής πόρτας. Είδαν αντάρτες στο διάδρομο της φυλακής αντί για φρουρούς.
«Τότε είπαμε: “Είμαστε εδώ. Ελευθερώστε μας”», λέει ένας από τους κρατούμενους, ο 30χρονος Qasem Sobhi Al-Qabalani.
Καθώς η πόρτα άνοιξε με πυροβολισμούς, ο Qasem αφηγείται πως έτρεξε έξω ξυπόλητος.
Όπως και άλλοι κρατούμενοι, συνέχισε να τρέχει και δεν κοίταξε πίσω.
«Όταν ήρθαν και άρχισαν να μας απελευθερώνουν και φώναζαν “όλοι έξω, όλοι έξω”, έτρεξα έξω από τη φυλακή, αλλά φοβόμουν τόσο πολύ να κοιτάξω πίσω μου γιατί νόμιζα ότι θα με έβαζαν και πάλι μέσα πίσω», λέει ο 31χρονος Adnan Ahmed Ghnem.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr