Όσοι ξεκίνησαν να βλέπουν το debate των τεσσάρων υποψηφίων αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αναμφίβολα πολλούς λόγους να το επιχειρήσουν μετά από τα άπειρα επεισόδια ενός πολύμηνου εμφυλίου σε ζωντανή σύνδεση, ενός Συνεδρίου που θύμιζε εμπόλεμη ζώνη στην είσοδο και μιας αλυσίδας διασπάσεων και άλλων απερίγραπτων καταστάσεων, με ή χωρίς τον κ. Κασσελάκη.
Από την εκκωφαντική εκλογική ήττα στις διπλές κάλπες του 2023, τον «παραμερισμό» του Αλέξη Τσίπρα, την αιφνιδιαστική εμφάνιση και την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, τις αποχωρήσεις, τις διαγραφές, τις σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ κομματικών συντρόφων σε δημόσια θέα, τις ευρωεκλογές όπου αποδείχτηκε η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, τις πρωτόγνωρες εικόνες διάλυσης του κόμματος μέσα στο κατακαλόκαιρο, τον αποκλεισμό του «έκπτωτου» και με την κομματική βούλα, τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και την ουσιαστική πριν από την τυπική απώλεια του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και την εκλογή νέας ηγεσίας ένα debate θα μπορούσε ενδεχομένως να «αποκαλύψει» και το «όραμα» όλων αυτών για την «επόμενη μέρα».
Η τηλεμαχία ήταν τελικώς μια συζήτηση, όπως επέλεξαν να την χαρακτηρίσουν και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Οι «παρατηρητές» είδαν εκτός των άλλων να εξελίσσεται μια άνευρη και λιγότερο διαφωτιστική από ό,τι ανέμεναν ενδεχομένως κουβέντα μεταξύ των υποψηφίων. Είδαν τους τέσσερις να μην συγκροτούν μια συνολική εικόνα δυναμικής επανόδου, να μην παρουσιάζουν ολοκληρωμένο σχέδιο για το που θέλουν να πάνε το χώρο και ειδικά τη χώρα, να μην ξέρουν να ξεχωρίζουν τα τζάμια από τα φωτοβολταϊκά, να κρυφοκοιτάζουν ακόμη και οι πιο διαβασμένοι τις σημειώσεις τους στον επίλογο, να αφήνουν ψίχουλα αυτοκριτικής για τις ημέρες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και να αποφεύγουν κάθε ρεαλιστική αναφορά στα αίτια της κατάρρευσης.
Ο Απόστολος Γκλέτσος «έπλεε» μέσα στο κοστούμι του υποψήφιου αρχηγού, που φάνηκε ιδιαίτερα μεγάλο για τα μέτρα του. Διαπίστωσε ότι τα φωτοβολταϊκά δεν έχουν μπαταρίες και δεν παράγουν ρεύμα- χρειάστηκε τη βοήθεια του Παύλου Πολάκη για να προσπαθήσει να διορθώσει τα ..αδιόρθωτα, επέμεινε στην πρότασή του για την εισαγωγή ιερόδουλων και απευθύνθηκε σε ένα κοινό που προσελκύει γενικώς η δημοφιλία του. Ο Παύλος Πολάκης πρότεινε επιστροφή της Εθνικής Τράπεζας στο Δημόσιο, δήλωσε ότι θα επαναφέρει το 51% της ΔΕΗ και ότι θα περάσουν τα ΕΛΠΕ σε δημόσιο έλεγχο. Όταν του «θύμισε» ο Σωκράτης Φάμελλος ότι δεν ψήφισε το νόμο για την ισότητα στο γάμο, επανέλαβε τη διαφωνία του και εστίασε στη λέξη περί εντιμότητας για να περιγράψει την υποψηφιότητά του. Αναγνώρισε το «λάθος» του που στήριξε πέρσι την εκλογή Κασσελάκη, αλλά ισχυρίστηκε ότι ήταν και ο μόνος που ξεψάχνισε το πόθεν έσχες του και συμφώνησε με τον αποκλεισμό του τελικά από την εκλογή ηγεσίας.
Ο Σωκράτης Φάμελλος δεν κατάφερε να πείσει γιατί τον περασμένο Φεβρουάριο απέφυγε να κοντραριστεί με τον Στέφανο Κασσελάκη, κάτι που έκανε στη συνέχεια και ενώ είχε αναλάβει καθήκοντα προέδρου της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Δήλωσε ότι δεν θα δώσει νέες άδειες σε υποθαλάσσιες έρευνες, προσπαθώντας να θυμίσει και τη θητεία του στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Κινήθηκε χωρίς εντάσεις, με άτονο αλλά συγκροτημένο λόγο, δεν ξεχώρισε όμως, όπως θα ήθελε με φόντο τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών την προσεχή Κυριακή.
Ο Νίκος Φαραντούρης που αρχικά είχε δηλώσει ότι θα αφιερωθεί στα νέα του καθήκοντα στην ευρωβουλή αλλά στη συνέχεια άλλαξε άποψη, δεν κατάφερε να απαντήσει πειστικά για το λόγο που τον έκανε να θέσει τελικά υποψηφιότητα αντί να δώσει χρόνο στην ενασχόλησή του με τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Βέβαια δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να παραιτηθεί από την ευρωβουλή εφόσον υπάρξουν σημαντικοί λόγοι. Το ενδιαφέρον σημείο των απαντήσεών του είχε να κάνει με το ότι θεωρεί σημαντική μια συζήτηση για τη μετάβαση του ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά στους Σοσιαλδημοκράτες στο πλαίσιο ενός καταστατικού Συνεδρίου του κόμματος στην πορεία. Είναι προφανές ότι ο κ. Φαραντούρης επεδίωξε να ανοιχτεί στο κεντροαριστερό κοινό, σε αντίθεση πχ με τους κ.κ. Πολάκη και Φάμελλο (παρότι ο βουλευτής Θεσσαλονίκης κάνει λόγο όλο και πιο συχνά στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο).
Το σίγουρο είναι ότι η «ζωή» του ΣΥΡΙΖΑ εφεξής θα είναι ένας αγώνας επιβίωσης ενός κόμματος που χάνει και τυπικά το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κινδυνεύει να συνεχίσει να μετρά απώλειες στις δημοσκοπήσεις. Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή στις κάλπες της Κυριακής θα είναι μια ευκαιρία για να μετρήσει το πραγματικό εύρος των αντοχών του στη νέα συνθήκη.