Μπορεί ένας πρωθυπουργός Αριστερής κυβέρνησης να επιλέγει την ιδιωτική από την δημόσια Παιδεία;
Φυσικά είναι απολύτως νόμιμο. Συνάδει με τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές της Αριστεράς; Οι πράξεις του πρωθυπουργού έχουν συμβολικό περιεχόμενο, ακόμη και αν δεν το θέλει.
Μπορεί ένας αριστερός πρωθυπουργός να διασκεδάζει και να κάνει διακοπές σε σπίτια και με κότερα πλούσιων φίλων του;
Επίσης είναι απολύτως νόμιμο. Συνάδει όμως με την πολιτική ηθική που διαπνέει μία αριστερή διακυβέρνηση;
Για έναν νεοφιλελεύθερο πρωθυπουργό τέτοια ερωτήματα δεν θα είχαν καμία σημασία. Είναι επιλογές και πράξεις που είναι σε συμφωνία με την ιδεολογία του και τις πολιτικές του αρχέςΘα μπορούσε μάλιστα να τις διαφημίζει, γιατί προκρίνει την ιδιωτική από την δημόσια εκπαίδευση και προβάλλει την “αξία” της επιχειρηματικότητας.
Ισχύει όμως και για έναν αριστερό πρωθυπουργό; Ενδεχομένως. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να εξηγηθεί. Να οριστεί το περιεχόμενο της Αριστεράς, γενικά και στην σχέση δημόσιου-ιδιωτικού. Να προσδιοριστεί σε τι συνίσταται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Το ότι αυτό δεν γίνεται εδώ και μέρες είναι ντροπή για την δημοσιογραφία, καθώς οι εκπρόσωποι του Τύπου που είχαν την δυνατότητα, δεν έθεσαν στον πρώην πρωθυπουργό τα σχετικά ερωτήματα. (Ειρήσθω εν παρόδω, ο Τόνι Μπλερ είχε ερωτηθεί κατά την διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργός, για τις υψηλές δικηγορικές αμοιβές της συζύγου του. Η ερώτηση είχε σχολιαστεί σαν “σκληρή αλλά δίκαιη” και φυσικά την είχε απαντηθεί).
Υποτιμά όμως αυτό και τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος επίσης θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο για να δώσει τις απαντήσεις του και να εξηγήσει. Όχι στους δημοσιογράφους ή εκείνους που θέλουν να τον πλήξουν για πολιτικούς λόγους. Κυρίως στον κόσμο της Αριστεράς, που τα παρακολουθεί αυτά μπερδεμένος και με μεγάλη στεναχώρια. Είναι πολλοί οι αριστεροί πολίτες, που θέτουν τα ερωτήματα αυτά καλοπροαίρετα. Και αναζητούν επιχειρήματα υπέρ του αρχηγού τους. Απαντήσεις του τύπου “ποιος τα λέει, ποια είναι η πρόθεσή του, δεν έχει δικαίωμα να τα θέτει”, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, και υποκρύπτουν ενοχή. Εκτός εάν θεωρεί ότι είναι υπεράνω κριτικής και απαξιοί τις εξηγήσεις στην κοινωνία του και στον κόσμο του.