Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε κενό νομιμοποίησης, που δεν περιορίζεται στο ότι 30 ή 35 βουλευτές διαχωρίζουν την θέση τους από την μνημονιακή στροφή της ηγεσίας.
Ακόμη κι αν η υπογραφή του τρίτου μνημονίου ήταν αναγκαία ή αναπόφευκτη, ακόμη κι αν είναι προτιμότερη η παραμονή στο ευρώ, έστω και με αβάσταχτους όρους παρά η ασύντακτη χρεοκοπία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη με εντολή να το υπογράψει και πολύ περισσότερο να το υλοποιήσει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι περίπου 62% των πολιτών μέσω του δημοψηφίσματος απέρριψαν μία πιο ήπια εκδοχή των μέτρων από αυτά που τώρα θεσπίζει η κυβέρνηση.
Το κενό νομιμοποίησης που συνιστά και έλλειμμα δημοκρατίας δεν μπορεί να καλυφθεί από την στήριξη που προσφέρουν ασμένως τα συστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης προκειμένου να συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική. Από την πλευρά τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχουν εντολή από τους ψηφοφόρους τους να στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρόσχημα την υλοποίηση του μνημονίου που θα κρατήσει την χώρα στην ευρωζώνη. Γιατί ένας παραδοσιακός δεξιός ψηφοφόρος να βλέπει το κόμμα του να στηρίζει έναν αριστερό πρωθυπουργό που καθημερινά του επιτίθεται;
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε την ιδεολογική της σκευή στον αγώνα για την διατήρηση της εξουσίας, που έκρινε ότι περνά μέσα από την παραμονή της χώρας στην γερμανική ευρωζώνη. Ωστόσο η οργανωμένη βάση του κόμματος δεν ακολουθεί την ηγεσία στην οβιδιακή της μεταμόρφωση. Μετά βίας η ηγεσία διατηρεί την πλειοψηφία στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος. Είναι πιο πιθανό ο κ. Τσίπρας να έχει κερδίσει νέους οπαδούς από τα δεξιά κόμματα παρά να έχει κρατήσει τους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι άγνωστο τί ποσοστό από το 62% που καταψήφισε στο δημοψήφισμα, θα ψήφιζε “όχι” ακόμη και αν το διακύβευμα θα ήταν ρητώς η παραμονή στην ευρωζώνη με τρίτο μνημόνιο ή η αποχώρηση. Όπως και να έχει όμως οι πολίτες έχουν δικαίωμα να εκφραστούν, τα κόμματα οφείλουν να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση να μην είναι σε μόνιμη και διαρκή δυσαρμονία για τα επόμενα τρία χρόνια με την κοινωνική βάση.
Εν τέλει η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου ο λαός μπορεί να κάνει λάθος, αλλά έχει δικαίωμα ακόμη και στο λάθος. Ακόμη και οι εξαμβλωματικές λύσεις που προτείνει ξανά το παλιό σύστημα που κατέστρεψε την χώρα με τις αριστεροδέξιες -κάποτε αποκαλούμενες ανίερες- συμμαχίες θα πρέπει να νομιμοποιηθούν στην λαϊκή βούληση.