Είναι σαφές από την συζήτηση που άνοιξε για το ασφαλιστικό, ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξακολουθεί αταβιστικά να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία.
Χθες ο πρώην διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος ο οποίος συμμετέχει και στην ομάδα του ΠΑΣΟΚ που συναντήθηκε με τον υπουργό Εργασίας, κατέθεσε μία πρόταση για την κεφαλαιοποίηση των χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, και το σημαντικότερο είναι ότι διατύπωσε ευθαρσώς την πολιτική θέση ότι εάν υπάρξει κοινή στάση των κομμάτων για το ασφαλιστικό τότε οι θεσμοί θα είναι πιο δύσκολο να την απορρίψουν. Το αυτονόητο δηλαδή είπε ο κ. Σπυρόπουλος. Εν ολίγοις με μία κοινή θέση όλων των κομμάτων μπορεί να περισωθεί κάτι περισσότερο από τις συντάξεις, τις παροχές και τα δικαιώματα ή και να βρεθεί μία λύση που παρότι επώδυνη μπορεί να δίνει μεσοπρόθεσμη προοπτική και επιπλέον να μπορεί να περάσει όχι μόνο στην Βουλή αλλά και στην κοινωνία.
Η συμπεριφορά όμως τόσο της κυβέρνησης όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν υπαγορεύεται από το κοινό καλό, αλλά από τις εσωκομματικές σκοπιμότητες και από τον υπολογισμό των πιθανών πολιτικών κερδών και απωλειών ανάλογα με την στάση που τελικά θα επιλέξουν. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση θέλει να μονοπωλήσει την κοινωνική ευαισθησία και να παρασύρει την αντιπολίτευση είτε σε μία συμφωνία με τους δικούς της όρους, είτε να της χρεώσει την άρνηση μίας υποκριτικής πρόθεσης για συναίνεση. Η αντιπολίτευση πάλι σκέπτεται με τον πλέον απλοϊκό τρόπο: το ασφαλιστικό θα έχει πολιτικό κόστος, θα προκαλέσει την δυσαρέσκεια σε πλατιά κοινωνικά στρώματα, ας υποστεί λοιπόν η κυβέρνηση το κόστος, αφού όποιος διαχωρίσει την θέση του θα μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει πολιτικά οφέλη και ενδεχομένως και να υποδεχθεί τους ψηφοφόρους που θα εγκαταλείπουν την κυβέρνηση.
Καλά όλα αυτά και ως ένα βαθμό αναμενόμενα αφού έτσι λειτουργεί το πολιτικό σύστημα. Με το περιεχόμενο όμως του ασφαλιστικού και τις ρυθμίσεις του που θα αφορούν τους νυν αλλά και μελλοντικούς ασφαλισμένους τί γίνεται; Εάν τώρα επιβληθεί από τους δανειστές μία κακή διευθέτηση -γιατί αυτοί θα έχουν τον τελευταίο λόγο- δεν θα την βρει μπροστά της η επόμενη κυβέρνηση; Αλλά ας κερδίσουμε την εξουσία και μετά βλέπουμε…
Τελικά μόνο η κοινωνία μπορεί να δώσει την λύση, αλλάζοντας την συνήθη συμπεριφορά της να πάει με όποιον της δίνει ανεδαφικές υποσχέσεις και υποδεικνύονται ως στάση ευθύνης προς τα πολιτικά κόμματα την ελάχιστη συνεννόηση. Έτσι, μήπως αποφύγουν οι μελλοντικές γενιές τον αρμαγεδδώνα που τους ετοιμάζουν. Πάμε σαν άλλοτε