Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους μετανάστες αυτό είναι πλέον αποδεκτό ακόμη και μέσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έστω και αν επικαλούνται την οικονομική κρίση.
Από την άλλη όμως η κυβέρνηση αδυνατεί να εγκαταλείψει τις ανθρωπιστικές της ευαισθησίες και να υιοθετήσει πολιτική καταστολής στο εσωτερικό και αποτροπής στα σύνορα. Επικεντρώνοντας στην υποδοχή και στην φιλοξενία αφενός είναι σαν να προσκαλεί τους μετανάστες και αφετέρου προκαλεί αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Επιπλέον η πολιτική των ανοικτών συνόρων δοκιμάζει τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον μόνο πολιτικό σύμμαχο που διαθέτει, τους Ανεξάρτητους Έλληνες ενώ τείνει να γίνει μπούμερανγκ στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Ο κ. Πάνος Καμμένος θέλησε να χρησιμοποιήσει το μεταναστευτικό ως επιχείρημα και το διατύπωσε ανοικτά: αν η Ελλάδα καταρρεύσει η Ευρώπη θα γεμίσει μετανάστες μεταξύ των οποίων και τζιχαντιστές. Η θέση του πρωθυπουργού είναι σε διαφορετική κατεύθυνση. Επικαλείται δίκαια επιχειρήματα για να πιέσει την Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορά της στους μετανάστες.
Είναι ενδεικτικό ότι ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι ζητούσε χθες βοήθεια από την ΕΕ για την αντιμετώπιση των δουλεμπόρων, ο κ. Τσίπρας ζητούσε βελτίωση των υποδομών για την υποδοχή και την φιλοξενία των μεταναστών, την αναλογική τους κατανομή στην ΕΕ καθώς και πολιτικές για την ειρήνευση στο Ιράκ, στην Συρία και στην Λιβύη. Φυσικά η θέση του Έλληνα πρωθυπουργού είναι δίκαιη και σύμφωνη με τις ανθρωπιστικές παραδόσεις της Ευρώπης. Στην πράξη όμως δύσκολα θα γίνει αποδεκτή.
Όσο δεν αυξάνει την περιφρούρηση των συνόρων η χώρα θα γεμίζει εγκλωβισμένους μετανάστες και θα μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών. Όσο για την Ευρώπη ευχαρίστως θα ενισχύσει τον Ρέντσι να αντιμετωπίσει ακόμη και με στρατιωτικά μέσα τους λαθρεμπόρους -έχει ήδη κινητοποιήσει το πολεμικό του ναυτικό- αφού έτσι αναχαιτίζει και τη ροή των προσφύγων. Αλλά θα απορρίψει αφού τηρήσει τα προσχήματα και την ανάλογη ρητορεία περί ευρωπαικής αντιμετώπισης του θέματος, την μαζική υποδοχή μεταναστών. Το να αλλάξει ριζικά η πολιτική των χωρών της ΕΕ, να ανοίξούν τα σύνορα για να υποδεχθούν μαζικά μετανάστες με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι δικές τους συντηρητικές κοινωνίες και να ενισχυθούν τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα είναι απλώς αδύνατο.
Μπορεί η ανθρωπιστική θέση να είναι δίκαιη και σωστή ωστόσο στην δημοκρατία επικρατεί η θέληση της πλειοψηφίας έστω κι αν δεν είναι ορθή και μία κυβέρνηση οφείλει να μην είναι σε δυσαρμονία με την κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση παρά τις δυσκολίες με τους δανειστές και την πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό, διατηρεί την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, κινδυνεύει όμως να την χάσει όσο δεν κάνει ουσιαστική και χειροπιαστή στροφή στο μεταναστευτικό. Όπως έκανε στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας με την επέμβαση στην Πρυτανεία.