Από τις παραμονές του δημοψηφίσματος τον περασμένο Ιούνιο-Ιούλιο είχαμε να δούμε τέτοια παρέλαση επώνυμων ενδυμάτων και υποδημάτων -έστω και παλαιότερων μοντέλων.
«Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, με τους αγώνες και τη μεγάλη δημοκρατική παράδοση”, όπως ξεκινούσε με στόμφο τότε την ανακοίνωσή του για να διατρανώσει το “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα, κάλεσε ξανά τα μέλη του να πάρουνε τους δρόμους. Και πριν τελειώσει η διαδήλωση είχε γεμίσει η Στοά Σπυρομήλιου με αγωνιστές και αγωνίστριες, γιατί με τις γόβες και τα λουστρίνια δεν βγαίνει η διαδήλωση. Δεν είναι και μαθημένοι, πολλοί από αυτούς αφού ακόμη και στα φοιτητικά τους χρόνια η μόνη τους συνδικαλιστική δραστηριότητα ήταν όταν συμμετείχαν στις εκδρομές της ΔΑΠ στη Μύκονο.
“Το δημοψήφισμα άλλα λέει κι άλλα υπονοεί, αν ισχύει ότι το ουσιαστικό του διακύβευμα είναι «ναι» ή «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από «ναι». Ναι στη δημιουργική συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση” έλεγαν τότε και πρόσθεταν οι δικηγόροι: “Τούτο ασφαλώς δεν σημαίνει τυφλή υιοθέτηση αυθαίρετων ή κοινωνικά άδικων αξιώσεων εταίρων μας ή/και των δανειστών, αλλά σεβασμό στις κοινές μας αξίες και τις εκατέρωθεν υποχρεώσεις”. Εν ολίγοις το μνημόνιο είναι απαραίτητο, αρκεί τις συνέπειες να τις πληρώσουν οι άλλες κοινωνικές τάξεις και κυρίως οι συνήθεις ύποπτοι στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Για να μην τους αδικούμε όμως δεν ήταν μόνο οι δικηγόροι, ήταν και οι πολιτικοί μηχανικοί, ήταν οι γιατροί μαζί με όλες τις εργοδοτικές οργανώσεις ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ, ΕΣΕΕ και το παράρτημά τους, την εργοδοτική ΓΣΕΕ της παρούσας διοίκησης. Η ανακοίνωση των μηχανικών ανέφερε τότε”…Η κατάσταση αποτιμάται ως οριακή και αρνητική, με αποτέλεσμα η επιλογή του ΝΑΙ να αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα, για τους εργαζόμενους, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ για το μέλλον των παιδιών μας…Η μεγάλη πλειονότητα των μελών του ΔΣ συγκλίνει στην υποστήριξη θετικής γνώμης – όχι ευχάριστα, όχι πανηγυρικά αλλά – για να διασφαλίσουμε το μη χείρον”.
Σε μία ανακοίνωση όνειδος, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητούσε: “την απόσυρσή του δημοψηφίσματος”, κάνοντας λόγο “για άφρονες επιλογές ακραίων εντός και εκτός της Ελλάδας, που εξωθούν την πατρίδα σε περιπέτειες και υποστηρίζοντας ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι ψευδεπίγραφο και διχαστικό”.
Η κοινή επικεφαλίδα στις τοποθετήσεις τους, που φυσικά είχαν διαφορετικές αποχρώσεις, ήταν “καλύτερα μία κακή λύση από την μη λύση που μπορεί να οδηγήσει εκτός ευρώ”. Το ασφαλιστικό που φυσικά είναι απαράδεκτο και δίκιο έχουν που το καταγγέλλουν, είναι συνέπεια του μνημονίου το οποίο όλοι οι σύλλογοι που τώρα διαμαρτύρονται, τότε το ψήφισαν με την λογική του μη χείρον. Δεν στρέφουν τα πυρά τους όμως κατά του Σόιμπλε, πυροβολούν την ελληνική, αλλά αριστερή κυβέρνηση, όπως άλλωστε έκαναν και τότε.
Τώρα που ο λογαριασμός της κακής λύσης έρχεται στους ίδιους γιατί διαμαρτύρονται; Μήπως η κακή λύση δεν καταπίνεται με κυβέρνηση Τσίπρα, ενώ θα είναι πιο εύπεπτη με οικουμενική κυβέρνηση Στουρνάρα ή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη;