Το χθεσινό ντιμπέιτ είχε έναν δικαιωμένο και έναν κερδισμένο, και οι δύο δεν ήταν παρόντες. Δικαιώθηκε ο Αντώνης Σαμαράς που με την “αγοραφοβία”, του τα είχε καταργήσει το 2012 και το 2015. Βγήκε κερδισμένος ο Νίκος Μιχαλολιάκος που απέφυγε το ανάθεμα των τηλεθεατών για την πλήξη που προκαλούσε η όλη διαδικασία και την αποδοκιμασία των ιδεών του.
Κατά τα λοιπά το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν γίναμε σοφότεροι. Οι πολιτικοί αρχηγοί πήγαν στην συνάντηση για να πούνε τα γνωστά, αυτά που λένε έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα στην προεκλογική περίοδο. Το πράγμα έδειξε από την αρχή ότι θα οδηγήσει σε μία βαρετή βραδιά. Ο κ. Τσίπρας υπερασπίστηκε την συμφωνία του, ώστε τελικά να πείσει εκείνους τουλάχιστον που αναζητούν λόγο για να πειστούν. Ο κ. Μεϊμαράκης πήγε για να καταφέρει χτυπήματα στον προσωπικό του αντίπαλο. Σε κάθε ερώτηση έχωνε και μία μπηχτή στον κ. Τσίπρα. Μόνο που ο αντίπαλός του δεν ανταποκρίθηκε και στο τέλος φάνηκε ότι η πολύ μαγκιά έγινε κουραστική. Εν τέλει τί νόημα έχει να χτυπάς έναν αντίπαλο που στο τέλος του ζητάς συνεργασία; Η τακτική κατέρρευσε από την εσωτερική της αντίφαση. Ο κ. Λαφαζάνης προσπάθησε να πείσει ότι η δραχμή είναι διέξοδος και ο κ. Κουτσούμπας ότι το ΚΚΕ παραμένει το μόνο διαφορετικό παρά την προσθήκη της Λαικής Ενότητας στον πολιτικό χάρτη. Ο κ. Θεοδωράκης προσπάθησε να πείσει ότι θα είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στην επόμενη κυβέρνηση και η κα Γεννημάτα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη εδώ.
Από την στιγμή που το ντιμπέιτ μέσα στο ντιμπέιτ που επεδίωκε ο Μεϊμαράκης δεν βγήκε και οι αρχηγοί των μικρότερων κομμάτων δεν κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή και να κάνουν την διαφορά, η βραδυά είχε τελειώσει. Αν κάποιος κατάφερε να φύγει χωρίς να έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στους ακροατές είναι κερδισμένος.
Οι δημοσιογράφοι από την πλευρά τους εξέπληξαν αρνητικά, δείχνοντας -ίσως όχι όλοι- όπως και στα προηγούμενα ντιμπέτ ότι θεωρούν δικό τους το σόου, ενώ δεν είναι. Οι ερωτήσεις τους ήταν πολλές φορές τοποθετήσεις για να τραβήξουν την προσοχή με την άποψη που διατύπωναν. Η τοποθέτηση που προηγείται του ερωτήματος, είναι για να ορίσει το πεδίο της απάντησης και να εκθέσει όποιον την αποφύγει, δεν είναι για την προβολή των ιδεών του δημοσιογράφου. Το ότι οι δημοσιογράφοι ξέφευγαν από το μισό λεπτό του χρόνου τους ήταν αστείο. Λίγα ήταν τα ερωτήματα που εξέθεσαν τους αρχηγούς με την άρνησή τους να απαντήσουν.
Εάν κάτι ίσως βγαίνει σαν συμπέρασμα από την χθεσινή βραδιά είναι η παρακμή της δημόσιας σφαίρας στην εποχή του μνημονίου. Η πολιτική που θα ακολουθήσουν όποιοι κι αν κερδίσουν είναι δεδομένη, περιλαμβάνεται στο κείμενο του μνημονίου κι εκείνοι που δεν θα είναι στην κυβέρνηση μάλλον νιώθουν ανακούφιση. Τα ουσιαστικά τα είπε χθες ο Γιούνκερ και κανείς δεν του απάντησε.