«Ο λαός μας ψήφισε για να εφαρμόσουμε την συμφωνία», επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ο πρωθυπουργός.
Είναι δε ένα επιχείρημα που εκτοξεύεται τόσο απέναντι στους βουλευτές του και κυρίως όσους κάνουν δεύτερες σκέψεις για το αν θα πρέπει να ψηφίσουν όλα τα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές, όσο και απέναντι στον λαό που πρέπει να τα υποστεί αδιαμαρτύρητα μαζί με τις προπαγανδιστικές σοφιστείες του πρωθυπουργού.
Το «ήξεραν τι ψήφιζαν» είναι μία προσπάθεια να κατασκευάσει εκ των υστέρων πολιτική και ηθική νομιμοποίηση για την μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης και την υλοποίηση από αυτή μία δήθεν αριστερή κυβέρνηση ενός ακραία νεοφιλελεύθερου προγράμματος.
Το επιχείρημα μπορεί να ισχύει όταν απευθύνεται στους βουλευτές και στα στελέχη του, που μπορούσαν να διαχωρίσουν την θέση τους όπως έκαναν και δεκάδες άλλοι συνάδελφοί τους πριν τις εκλογές. Είναι όμως πολιτικά ανήθικο όταν στρέφεται εναντίον των ψηφοφόρων. Ο κ. Τσίπρας στο πρώτο επτάμηνο της ατυχούς διακυβέρνησής του, τους οδήγησε σε ένα δημοψήφισμα, πήρε ένα καθαρό “ΟΧΙ”, το οποίο το μετέτρεψε σε “ναι σε όλα” όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την κα. Μέρκελ, που πρόσφατα έδωσε δημόσια συγχαρητήρια και ευχαρίστησε τον υπουργό της Σόιμπλε που έσωσε την Ευρώπη. Στην συνέχεια οδήγησε τον λαό στην κάλπη ώστε να επιλέξει. Ποιά ήταν όμως η επιλογή του λαού μπροστά στην κάλπη, ο μεταλλαγμένος μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ή οι παλιές μνημονιακές δυνάμεις που του ασκούν κριτική ότι δεν έχει υιοθετήσει το μνημόνιο.
Με ταχείς ρυθμούς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσομοιάζει με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. «Η διαπραγμάτευση είναι διαρκής», λένε τώρα τα κυβερνητικά στελέχη όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί τους. Και κάθε φορά οδηγεί σε νέες υποχωρήσεις. Όπως η ταπεινωτική απόσυρση του παράλληλου προγράμματος. Ξεχνάει ο πρωθυπουργός τις υποσχέσεις περί βελτιώσεων που υποσχόταν στην αρχική συμφωνία, τα περί κοινωνικού προγράμματος κλπ. Δεν ψήφιζαν τότε περικοπή του πετρελαίου θέρμανσης, ούτε αλλαγή επί τα χείρω στην ρύθμιση για τις 100 δόσεις και μία σειρά άλλες επαχθείς για την καθημερινότητα ρυθμίσεις που όχι απλώς δεν ήταν γνωστές αλλά επιμελώς είχαν αποκρυβεί από το εκλογικό σώμα.
«Η κυβέρνση θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας», λέει τώρα ο κ. Τσίπρας και επαναλαμβάνουν εν χορώ τα στελέχη του, όπως ακριβώς και η προηγούμενοι, ξεχνώντας ότι ακριβώς εκείνος δεν επέτρεψε στην προηγούμενη κυβέρνηση να κριθεί στο τέλος της τετραετίας “για να μην ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο”. Δηλαδή στο τέλος της τετραετίας να αναιρεθεί το ξεπούλημα των τραπεζών ή του ΟΛΠ; Μήπως από εκείνους που εν τω μεταξύ θα έχουν εκδημήσει; Ή από εκείνους που θα βαδίζουν στο 65ο έτος της ηλικίας τους δίχως σύνταξη;
Θα επιστρατεύσει κι άλλα στην πορεία ο κ. Τσίπρας, όπως ότι το παράλληλο πρόγραμμα δεν αποσύρθηκε λόγω των δανειστών αλλά επειδή αντέδρασε η αντιπολίτευση που αυτή φταίει. Όπως ακριβώς ο κ. Σαμαράς για κάθε ήττα του κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμφωνούσε με την πολιτική του. Το «ήξερες τι ψήφιζες», όμως είναι και το επιχείρημα του Σόιμπλε απέναντι στον Τσίπρα. Και ο Γερμανός θα τον υποχρεώσει να τα εφαρμόσει όλα όσα ψήφισε, με τον πλέον σκληρό και ταπεινωτικό τρόπο, όπως με το παράλληλο πρόγραμμα. Και θα διασκεδάζει με τα προπαγανδιστικά τερτίπια του πρωθυπουργού όταν θα κατηγορεί την αντιπολίτευση και θα κουνάει το δάχτυλο στον λαό του. Ουαί τοι ηττημένοις.