Ένας στεναγμός ανακούφισης ακούστηκε χθες το βράδυ από το Μέγαρο Μαξίμου αμέσως μετά την σύνοδο του Eurogroup.
Παρότι η συμφωνία συνιστά υποχώρηση της κυβέρνησης σε όλα τα πεδία της διαπραγμάτευσης και μέχρι τις 24 Μαίου θα πάρει επιπλέον μέτρα αυτών που ψήφισε την Κυριακή για να ολοκληρωθεί το πακέτο των 5,6 δισ. Παρότι μέσα στις επόμενες ημέρες θα προσδιορίσει τους τομείς από τους οποίους θα υπάρξει περικοπή δαπανών, εφόσον ενεργοποιηθεί ο αυτόματος μηχανισμός και στους οποίους θα περιλαμβάνονται μισθοί και συντάξεις. Και παρότι στο σύντομο μέλλον θα υπάρξουν αρνητικές ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια και για τη μεταφορά του συνόλου της περιουσίας του δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ, κοινώς και με την ορολογία που χρησιμοποιούσε παλαιότερα η κυβέρνηση “ξεπούλημα”.
Η χθεσινή αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου στην συμωνία του Eurogroup σηματοδοτεί την ανάληψη της πατρότητας του προγράμματος από την κυβέρνηση και την πλήρη ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ με το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο των δανειστών. Το αποκορύφωμα του διασυρμού θα έλθει με την αλλαγή του εργασιακού πλαισίου κατά τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Προς τί λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Προφανώς γιατί το κυβερνητικό επιτελείο κατέληξε ότι μία κακή συμφωνία είναι καλύτερη από την μη συμφωνία. Εάν οι δανειστές επέμειναν να μην ολοκληρώνουν την αξιολόγηση, θα ωθούσαν την κυβέρνηση στην έξοδο μέσω των εκλογών. Η ρήξη με την ΕΕ έχει αποκλειστεί ως εναλλακτική λύση μετά την συνθηκολόγηση του περασμένου Ιουλίου. Πανηγυρίζει λοιπόν η κυβέρνηση γιατί της έδωσαν να εφαρμόζει μία δυσβάστακτη συμφωνία, αντίθετη με τις μέχρι τώρα υποσχέσεις της και σε πλήρη διάσταση με όλο το ιδεολογικό και αξιακό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως όσο θα την εφαρμόζει θα παραμένει στην εξουσία, που είναι αυτοσκοπός για την παρέα του Μαξίμου.
Τελικά όπως λέει και το σχετικό ανέκδοτο, μετά την πρόσκρουση στην πραγματικότητα το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να αναφωνεί “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα”.