Εάν η πολιτική κινείται στο όριο μεταξύ του ρητού και του άρητου, η σύνδεση από τον πρωθυπουργό του προσφυγικού- μεταναστευτικού με την οικονομική κρίση, υποκρύπτει την πρόθεσή του να αναλάβει η χώρα πιο ενεργό ρόλο όχι μόνο στο πεδίο της υποδοχής αλλά και της φιλοξενίας των προσφύγων με αντάλλαγμα την χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Όσο όμως η Τουρκία διατηρεί αμείωτη την ροή των προσφύγων και παράνομων μεταναστών προς τα νησιά του Αιγαίου, η ελληνική κυβέρνηση εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στην αδιέξοδη πολιτική των ανοικτών συνόρων.
Η προαίρεση των ανοικτών συνόρων, απορρέει από το αριστερό ιδεολόγημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης, η ελληνική αριστερή κυβέρνηση δεν είχε ποτέ πραγματική πρόθεση να αυξήσει την πολιτική της αποτροπής. Οι δυσκολίες φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων ήλθαν εκ των υστέρων για να υποστηρίξουν το εκ των προτέρων αποφασισθέν “δόγμα” στην μεταναστευτική πολιτική.
Η θέση του Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα -ακόμη και ένα εκατομμύριο- εφόσον το αντέχει η οικονομία. Φυσικά υπό τις παρούσες συνθήκες ξέρει ότι η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητες φιλοξενίας κι έτσι πιέζει την Ευρώπη να δεχθεί το προσφυγικό κύμα εγείροντας ανθρωπιστικά επιχειρήματα. Οι ξενοφοβικές κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης δεν το κρύβουν ότι θεωρούν υπεύθυνη την ελληνική κυβέρνηση που δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της και τους μεταφέρει το πρόβλημα. Φυσικά δεν θα δεχθούν σε καμία περίπτωση να τους επιβάλλει ο έλληνας πρωθυπουργός την δική του άποψη.
Το θέμα είναι διαχειρίσιμο όσο η γερμανική κυβέρνηση δηλώνει ότι μπορεί να υποδεχθεί περί το ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. ΄Ηδη όμως ο Μάρτιν Σούλτς λέει ότι η χώρα του έχει δεχθεί περί τους 500.000. Είναι λοιπόν θέμα χρόνου και η Γερμανία να εξαντλήσει τα όρια της. Η Αγγέλα Μέρκελ έχει ήδη προβλήματα με τους κυβερνητικούς της εταίρους που θα ενταθούν αυτή την εβδομάδα που θα μπουν στο παιχνίδι και τα ομόσπονδα κρατίδια που επίσης έχουν αρνητική στάση.
Συνολικά είναι θέμα χρόνου η Γερμανία να δώσει το σήμα ότι εξάντλησε τα περιθώριά της και η μία μετά την άλλη οι χώρες δίαυλοι ΠΓΔΜ, Σερβία, Κροατία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Αυστρία, να αρχίσουν να κλείνουν τα σύνορά τους με τελευταία την Ελλάδα, η οποία έχει επιπλέον αναλάβει την υποχρέωση να κρατά στο έδαφός της τους παράνομους μετανάστες που δεν δικαιούνται ασύλου και να τους επαναπροωθεί στις χώρες τους. Ακόμα και η ροή των προσφύγων προς τα βόρεια σύνορα εξαρτάται από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, η οποία θα καθορίζει πόσους μπορεί να υποδεχθεί. Έχουν δημιουργηθεί όλες οι προϋποθέσεις για το εφιαλτικό σενάριο, οι καραβιές των προσφύγων και των μεταναστών να εγκλωβίζονται στην Ελλάδα με την δική της συναίνεση.
Το μέγεθος του προβλήματος θα εξαρτηθεί από την στάση της Τουρκίας η οποία έχει αρχίσει να παζαρεύει με τον γνωστό σκληρό και ανατολίτικο τρόπο. Βάζει δε στο τραπέζι όχι μόνο τα οικονομικά ανταλλάγματα αλλά και την σχέση της με την Ευρωπαική Ένωση που περνά μέσα από τις ελληνοτουρκικές διαφορές και το κυπριακό. Ήδη οι εταίροι προκειμένου να ξεφορτωθούν το πρόβλημα πιέζουν την Ελλάδα και την Κύπρο να άρουν τις επιφυλάξεις τους και να ξεμπλοκάρουν τα κεφάλαια της ενταξιακής διαπραγμάτευσης που τους αγγίζουν άμεσα. Η Γερμανία ζητά επιτακτικά από τον κ. Τσίπρα να δεχθεί κοινές περιπολίες στο Αιγαίο που φυσικά θα τις αξιοποιήσει η Τουρκία ως ένα ακόμη βήμα για την αμφισβήτηση της ελληνική κυριαρχίας.
Εν τέλει ο κ. Τσίπρας αντί να αξιοποιήσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό για να πετύχει χαλάρωση του μνημονίου, κινδυνεύει να επιβαρύνει την χώρα τόσο στο οικονομικό πεδίο με τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, όσο και στα εθνικά θέματα και στις σχέσεις με τους ευρωπαίους εταίρους.