Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Πρώτο Θέμα την περασμένη Κυριακή για τις offshore των πολιτικών ήταν αναμφίβολα δημοσιογραφική επιτυχία που έβαλε την ατζέντα της εβδομάδας και υποχρέωσε την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση.
Η πρώτη αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου την περασμένη Κυριακή ήταν ένα ενημερωτικό σημείωμα στο οποίο ανέφερε με περισσή αλαζονεία: “Είναι αξιοθρήνητη η προσπάθεια της ΝΔ, πάντα σε συντονισμό με τις φυλλάδες που εξευτελίζουν συστηματικά την δημοσιογραφία, να ξεσηκώσει παραπλανητικό θόρυβο γύρω από τον εκσυγχρονισμό και την αυστηροποίηση της νομοθεσίας του Πόθεν Έσχες”.
Δύο μέρες μετά, στην γραμμή των “φυλλάδων που εξευτελίζουν συστηματικά την δημοσιογραφία”, προσχώρησε και η εφημερίδα Αυγή με το πρωτοσέλιδό της που είχε τίτλο: “Οφσάιντ με τις offshore” και με το οποίο ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση -όση μπορεί τέλος πάντων ένα κομματικό έντυπο- και ζητούσε την απόσυρση της διάταξης που αναγνώριζε ότι προκαλεί το κοινό αίσθημα.
Δεν θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει το λάθος της, αυτό απαιτεί πολιτικό θάρρος και αυτοπεποίθηση που δεν έχει δείξει ότι διαθέτει. Μερικές φορές όμως η σιωπή είναι προτιμότερη. Ο πρωθυπουργός χθες στο υπουργικό συμβούλιο επανήλθε: “…επιτρέψτε μου εδώ, ένα σχόλιο για όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες τόσο στη Βουλή, όσο και στο δημόσιο διάλογο και τα πρωτοσέλιδα κάποιων εφημερίδων. Γίναμε μάρτυρες μιας προσπάθειας ενοχοποίησης της κυβέρνησης μέσα από ένα συλλογικό παροξυσμό της αντιπολίτευσης…η πραγματικότητα – που σε αυτή την περίπτωση ήταν το περιεχόμενο της ρύθμισης για τις off shore – ανέδειξε για μία ακόμη φορά το στρατηγικό αδιέξοδο της ΝΔ και άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, στην προσπάθειά τους να συκοφαντήσουν την κυβέρνηση”.
Κάπου εδώ η λογική, ως δυνατότητα διατύπωσης συλλογισμών δίχως εσωτερικές αντιφάσεις, σηκώνει τα χέρια. Ποιά είναι η σωστή διάταξη για τις offshore των πολιτικών, η πρώτη που ήταν κρυμμένη μέσα σε 7.500 σελίδες για να μην την πάρουν χαμπάρι οι βουλευτές ή η δεύτερη που έφερε στην συνέχεια; Αν η πρώτη διάταξη ήταν σωστή γιατί η κυβέρνηση την απέσυρε; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να αναγνωρίζει ότι υποχώρησε, ενώ μάλιστα είχε δίκιο, στα πρωτοσέλιδα που ντροπιάζουν την δημοσιογραφία; Είναι δυνατόν να αναγνωρίζει ότι το δικό της κομματικό κοινό ταυτίστηκε με τα πρωτοσέλιδα της ντροπής και γι αυτό υποχώρησε; Ότι ενώ είχε δίκιο έκανε πίσω για να αποφύγει το πολιτικό κόστος; Ή μήπως τα πρωτοσέλιδα είναι ντροπή όταν προέρχονται από τον αστικό τύπο, ενώ τα ίδια πρωτοσέλιδα είναι τιμή όταν προέρχονται από το κομματικό έντυπο;
Όλα αυτά όμως είναι ενοχλητικές λεπτομέρειες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πάντα δίκιο, και τότε και τώρα, κι ας αναιρεί πλήρως το τώρα το τότε. Για να επιβεβαιωθεί η γερμανική παροιμία που αναφέρει στο δοκίμιό του “περί βλακείας” ο Ρόμπερτ Μούζιλ: “η αλαζονεία και η βλακεία φυτρώνουν στο ίδιο δέντρο”.