Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ή μάλλον η αντζέντισά του ζητά 55.000 ευρώ για κάθε του διάλεξη και πληρωμένα τα πεντάστερα ξενοδοχεία και τα bussines class ταξίδια.
Γιατί όχι, αφού αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν διοργανωτές που διαθέτουν τα σχετικά χρήματα και είναι πρόθυμοι να τα δώσουν για να ακούσουν τις διαλέξεις του. Ισχύει και εδώ ο νόμος της προσφοράς. Προφανώς ο κ. Βαρουφάκης εξαργυρώνει την φήμη που απέκτησε όσο ήταν υπουργός Οικονομικών της πρώτης αριστερής κυβέρνησης της Ευρώπης.
Στους έξι μήνες της υπουργίας του, κατάφερε να γίνει παγκόσμιο τρεντ και να ασχολούνται μαζί του τα μεγαλύτερα ΜΜΕ του πλανήτη. Κυρίως όμως με την οικονομική του πολιτική προκάλεσε το ιερατείο των Βρυξελλών και το πανίσχυρο eurogroup, το οποίο αντιμετώπιζε με περιφρόνηση, για την άγνοια των συναδέλφων του και για την δουλοπρέπειά τους. Ήλθε δε σε σύγκρουση με έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της Ευρώπης, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον οποίο εκείνος ο υπουργός μίας χρεωκοπημένης χώρας αντιμετώπιζε επί ίσοις όροις και με συγκαλυμμένη ειρωνία, εκνευρίζοντάς τον.
Επιπλέον ο Γιάνης Βαρουφάκης από την αρχή, όταν φάνηκε η πρόθεση συμβιβασμού του Αλέξη Τσίπρα, προειδοποίησε ότι δεν θα υπογράψει την συμφωνία και έμεινε πιστός αποχωρώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δε καθηγητής Οικονομικών με μία ενδιαφέρουσα και εν μέρει αιρετική θεωρία για την λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που στην προσπάθειά του να την εφαρμόσει στην πράξη έφερε την ΕΕ στα πρόθυρα διάλυσης.
Με αυτό το “asset” τους τελευταίους έξι μήνες, είναι λογικό να υπάρχουν πανεπιστήμια και ιδρύματα που να πληρώνουν τα 60.000 ευρώ για να τον ακούσουν. Αν μη τί άλλο ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει κάτι να πει. Το εάν ο πολυτελής βίος, που διάγει ο Γιάνης Βαρουφάκης συνάδει με τον αυτοπροσδιορισμό του ως ελευθεριακού μαρξιστή και αριστερού είναι ηθικής τάξης θέμα. Το ότι ο διεθνής τύπος εξακολουθεί να ασχολείται μαζί του δείχνει ότι Βαρουφάκης εξακολουθεί να ενοχλεί και να πουλάει.
Από την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε άνευ όρων και υπέγραψε ότι της ζήτησαν τον περασμένο Ιούλιο, δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο Σόιμπλε υλοποιούσε την απειλή του για προσωρινό grexit, που ήταν η δική του απάντηση στην θεωρία των παιγνίων, ή αναγκαζόταν σε έναν συμβιβασμό καλύτερο για την Ελλάδα. Δεν θα μάθουμε επίσης εάν η Ελλάδα θα επιβίωνε εκτός ευρώ μετά από μερικούς δύσκολους μήνες, όπως διατείνεται ο Βαρουφάκης.
Το μόνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι η Ευρώπη μπορούσε και μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, αν ξεφύγει από την δογματική προσήλωση στην δημοσιονομική πειθαρχία. Γνωρίζουμε ακόμη την ειρωνία των πολιτικών υπηρετών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος όπως ο Γιούνκερ που είπε ότι ο Τσίπρας κατάφερε να φέρει στον λαό του μία συμφωνία χειρότερη από εκείνη που του πρόσφεραν αρχικά. Γιατί άραγε να επιβάλλουν σε έναν ολόκηρο λαό μία χειρότερη συμφωνία; Για εκδίκηση, για να τον τιμωρήσουν ή για παραδειγματισμό;
Είναι δε ο ίδιος άνθρωπος που στην χθεσινή του ομιλία στο ευρωκοινοβούλιο μίλησε για την κακή κατάσταση που βρίσκεται η Ευρώπη, δικαιώνοντας έτσι τις εκτιμήσεις του κ. Βαρουφάκη ότι αυτή η Ευρώπη δεν έχει μέλλον.