Ο Αργεντινός σκιτσογράφος Quino, δημιουργός (και) της Μαφάλντα, είχε πει: «Ξέρω ότι τα δικαιώματά μου σταματούν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Αλλά είναι δικό μου το λάθος που τα δικαιώματα των άλλων αρχίζουν τόσο μακριά;».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην εποχή μας, όπου ο κορωνοϊός αφήνει πίσω του εκατομμύρια νεκρούς ανά τον πλανήτη. Κάποιοι θεωρούν δικαίωμά τους να κάνουν το εμβόλιο, κάποιοι άλλοι θέλουν να ζήσουν χωρίς να σηκώσουν το μανίκι στο εμβολιαστικό κέντρο. Τα δικαιώματα των εμβολιασμένων είναι στις ημέρες μας πιο ισχυρά και σίγουρα πολύ μακριά από εκείνα που έχουν οι ανεμβολίαστοι.
Κάπου εκεί, μαζί με τα αναφαίρετα -όπως τα κρίνει ο καθείς- δικαιώματα, αρχίζουν και οι ειδήσεις να μπερδεύονται, όπου ο καθένας έχει δικαίωμα να τις ερμηνεύσει όπως πιστεύει.
Για παράδειγμα, κλείνει η Βουλή επειδή βρέθηκε θετικός ένας από τους 300 βουλευτές, ενώ -όπως είπαν πολλοί- δεν κλείνουν τα σχολικά τμήματα αν δεν είναι θετικοί πάνω από το 50% των μαθητών. Ανοίγει η πλατφόρμα για την τρίτη δόση του εμβολιασμού, ενώ κάποιοι δεν έχουν κάνει -και ούτε θέλουν, θεωρώντας το δικαίωμά τους- ούτε το πρώτο. Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, έχει 264 δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, 10.677 επιστημονικές αναφορές, αλλά κάποιοι δεν ακούν τι λέει, θα πιστέψουν τη Σούλα, τη γειτόνισσά τους.
Και κάπου εκεί μπερδεύονται κομμωτήρια, εκκλησίες, κεριά, λιβάνια, rapid και μοριακά τεστ, μίνι lockdown, εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι, με πιστοποιητικό νόσησης, σε covid free χώρους – με ειδική σήμανση. Τα δικαιώματα των πολιτών γνωρίζουν τον απόλυτο διχασμό και όλοι θεωρούν πως έχουν δίκιο. Η λογική, εν προκειμένω, δεν έχει μία όψη, μία ανάγνωση, αλλά ο καθένας ερμηνεύει τα γεγονότα ανάλογα με την παιδεία, τη μόρφωσή του, τις προσλαμβάνουσες που έχει, το μυαλό που κουβαλάει.
Έτσι, όλη αυτή η ιστορία με τον κορωνοϊό κρύβει ένα θανάσιμο παιχνίδι στο οποίο όλοι συμμετέχουμε, ακούσια ή εκούσια. Σε αυτή την υπόθεση που έχει γεννήσει η πανδημία όλοι είμαστε παίκτες και σκοπός μας είναι να βρούμε το λάθος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας, ως αόρατος εχθρός. Ο καθένας μας, σύμφωνα και ανάλογα με αυτό που μπορεί να σκεφτεί, τα βρίσκει λογικά όσα συμβαίνουν γύρω μας, ενώ -την ίδια στιγμή- κάποιοι κρίνουν ακριβώς τα ίδια ως παράλογα. Όλα αυτά σε μια ατέρμονη διαφωνία που δεν βγάζει πουθενά, ενώ τα κρούσματα είναι χιλιάδες κάθε μέρα στη χώρα μας και ξεψυχούν άνθρωποι.
Το παιχνίδι «βρες το λάθος» θα συνεχιστεί, μέσα και έξω από ΜΕΘ, και είναι βέβαιο ότι μας περιμένει ένας πολύ δύσκολος χειμώνας, από όλες τις απόψεις, οι οποίες θα συνεχίσουν να διίστανται, λες και όλο αυτό αποτελεί μια ακόμη παρενέργεια του φονικού ιού.
Ο Άγγλος δραματουργός Σαίξπηρ είχε γράψει «το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας». Αλλά εδώ που φτάσαμε άντε βρες το, Γουίλιαμ, σε αυτή την Κωμωδία των Παρεξηγήσεων, όπου κανένας δεν γελά…