Το μόνο που δεν έχει αλλάξει στη ρητορική της κυβέρνησης από τη μέρα που εξελέγη είναι πως… όλα βαίνουν καλώς. Γιατί όλα τ’ άλλα κατέληξαν να γίνουn παγωμένες πιστώσεις και “κίτρινο γράμμα στο συρτάρι”.

Η αλήθεια είναι ότι το “παλεύει” με νύχια και με δόντια να δείξει ότι όλα βαίνουν καλώς, εκδίδοντας και διαψεύσεις για “υποτιθέμενα” ρήγματα εντός του κυβερνητικού σχήματος και για non paper του Μαξίμου περί αδιεξόδου στις συνομιλίες, που έβγαλαν τα ΜΜΕ. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως “το παλεύει” για εσωτερική κατανάλωση και μόνο, καθώς δείχνει να μένει προσκολλημένη στα πολιτικο-κομματικά μοντέλα του παρελθόντος, τύπου “ό,τι θέλει (να ακούσει) ο λαός…”. Εκτός κι αν ισχύουν κάποιες θεωρίες συνωμοσίας ότι αυτό ήταν το σχέδιο από την αρχή: μια μεγάλη “βόλτα” γύρω γύρω, όσο υπάρχει περιθώριο και στο βάθος… εφαρμογή του περιβόητου e – mail Χαρδούβελη (σσ. αυτό το άρθρο γράφτηκε πριν τις χθεσινές ανακοινώσεις Τσίπρα – Γιούνκερ και αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται πλήρως).
Αν πάλι δεν γίνει τελικά έτσι και ισχύσει τελικά αυτό που έχει ειπωθεί αρκετές φορές τελευταία από κυβερνητικά χείλη, ότι δηλαδή θα πάμε σε δημοψήφισμα, αυτό θα σημαίνει ότι η κυβέρνηση πάει να μεταθέσει την ευθύνη των όποιων εξελίξεων αλλού. Αυτή τη στιγμή “τα ρίχνει” στην ασυνεννοησία ΔΝΤ – Κομισιόν, τότε θα έχει ως παντιέρα τη νέα “ετυμηγορία του ελληνικού λαού”. Το ερώτημα είναι σε τι θα κληθούν να πουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ οι πολίτες. Αν το ερώτημα είναι “ευρώ ή δραχμή” (κάτι που είχε αρνηθεί κάποια στιγμή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος), αρκεί μια ματιά στις δημοσκοπήσεις για να καταλάβουμε τι θέλει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Υπάρχει και η επιλογή να τεθεί ένα ευρύτερο ερώτημα, όπως π.χ. αν οι πολίτες θέλουν ή δεν θέλουν την εφαρμογή δημοσιονομικών μέτρων σε περίπτωση που δεν επέλθει συμφωνία. Το γεγονός ότι το Σύνταγμα (άρθρο 44, παρ.2) αναφέρει ρητώς, ότι δημοσιονομικά ζητήματα δεν μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα, θα είναι μια λεπτομέρεια που εύκολα θα μπορεί να ξεπεραστεί, παρουσιάζοντας τα μέτρα ως κοινωνική και εθνική απειλή.
Ίσως πάλι οι εξελίξεις φέρουν εκλογές, οι οποίες όμως θα έλθουν όχι λόγω των έξωθεν, αλλά των εσωτερικών πιέσεων που δέχεται η κυβέρνηση. Πιέσεων που μπορεί να οδηγήσουν σε διάσπαση το κυβερνητικό σχήμα. Εξάλλου, ο κ. Λαφαζάνης κατέστησε σαφές ότι είναι έτοιμος για ηρωική έξοδο, λέγοντας η Αριστερά δεν πρόκειται να λερώσει τα χέρια της στο νεοφιλελεύθερο βούρκο. Όποιο σενάριο κι αν επαληθευτεί, της μεγάλης στροφής ή της κατίσχυσης των “κόκκινων γραμμών” (που δεν το βλέπουμε) οι εξελίξεις αναμένονται καταιγιστικές κι ενδιαφέρουσες… Για τους ψύχραιμους.