Από τις 7 το πρωί στο γραφείο, η συνήθεια να παίρνει πάντα μεσημεριανό με τον Βαρδή, η νοσηλεία της Μαλβίνας Κάραλη, η εμμονή στην τελειότητα, η κουμπαριά με τη Μαίρη Κατράντζου και το έργο ζωής. Η αθέατη πλευρά της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, της σημαντικότερης ευεργέτιδας και φιλανθρώπου της εποχής μας.

Στο γραφείο πριν από όλους

Ακόμη κι αν είχε λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων ξενυχτήσει , βρισκόταν στο γραφείο της που στεγαζόταν εντός των κτιρίων της Μοtor Oil στο Μαρούσι, πολύ νωρίς το πρωί. 7 πμ. ήταν εκεί και μάλιστα πριν πάνε η γραμματέας αλλά και οι στενοί της συνεργάτες.

Οργάνωνε το πρόγραμμά της και έβαζε σε τάξη τις υποχρεώσεις της. Φρόντιζε η ίδια προσωπικά όλα τα project και τις ανάγκες του Συλλόγου που αφιέρωσε τη ζωή της «Ελπίδα» και οργάνωνε τα ταξίδια της για την UNESCO. Mιλούσε προσωπικά στο τηλέφωνο για να διεκπεραιώσει εκκρεμότητες και ευχαριστούσε όποιον βοηθούσε το έργο της με ιδιόχειρες επιστολές. Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη πίστευε στην αξία της προσωπικής επαφής.

Φάρος της ζωής της ο Βαρδής

Μια βαθιά αγάπη που κράτησε 60 χρόνια. Παντρεύτηκε σε ηλικία 18 ετών και η σχέση αυτή κρατήθηκε δυνατή μέχρι τέλους. Η Μαριάννα ζούσε για τον Βαρδή. Ό,τι και να γινόταν όπου και αν βρισκόταν, όποια υποχρέωση κι αν είχε, κάθε μεσημέρι επέστρεψε στην οικία τους, στην οδό Ρόδων, στην Εκάλη, προκειμένου να γευματίσει με τον σύζυγό της. Γύρω από το τραπέζι συζητούσαν για την ημέρα τους και την οικογένεια.

Αν πάλι οι υποχρεώσεις την ανάγκαζαν να ανταποκριθεί σε κάποιο ταξίδι, φρόντιζε το βράδυ να έχει επιστρέψει για να βρεθεί δίπλα στον σύζυγό της. Αν πάλι έπρεπε να γυρίσει πιο αργά πάντα θα τηλεφωνούσε για να ρωτήσει τους ανθρώπους του σπιτιού «αν είναι όλα εντάξει κι αν έχουν φροντίσει τον σύζυγό της». Στην τελευταία μας συνέντευξη μου είχε πει «Η σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν με τον Βαρδή οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν».

Η εκμυστήρευσή της στη συνέντευξη του Gala

Δεν μιλούσε συχνά για τον σύζυγό της αλλά σ’αυτήν του Ιουνίου που μου παραχώρησε έκανε μια γενναιόδωρη εξαίρεση. «Με τον Βαρδή γνωριστήκαμε σε ένα συγγενικό σπίτι στον Πειραιά, όταν εγώ ήμουν ακόμα μαθήτρια και εκείνος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Από εκείνη την πρώτη συνάντηση δεν σταματήσαμε στιγμή να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον. Ούτε το γεγονός ότι εγώ έφυγα για την Αμερική για να συνεχίσω τις σπουδές μου μπόρεσε να σταθεί ανάμεσά μας! Ήμουν στην Αμερική και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πότε θα έρθει ένα γράμμα από τον Βαρδή! Έχουμε περάσει πολλά στην κοινή μας ζωή. Αγώνες και αγωνίες, χαρές και λύπες, αλλά πάντα μαζί».

Φρόντισε τη Μαλβίνα Κάραλη μέχρι τέλους

Τη Μαλβίνα Κάραλη την παραδεχόταν για την ευφυΐα και την οξυδέρκειά της. Συνεργάστηκαν για αρκετό καιρό δουλεύοντας για κάποιο διάστημα τα κείμενα των ομιλιών της. Όταν η Μαλβίνα αρρώστησε με καρκίνο, η Μαριάννα μέσω των γνωριμιών που είχε λόγω «Ελπίδας» την έστειλε στην Αμερική και μάλιστα στους καλύτερους γιατρούς. Ηταν όμως ήδη αργά γιατί η ασθένεια ήταν καλπάζουσα. Για την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη ο κάθε φίλος, συγγενής, συνεργάτης ήταν προίκα ζωής. Βοηθούσε κόσμο -αθόρυβα και επομένως χωρίς να το ξέρει κανείς.
Όταν ο σύζυγος μιας φίλης της πέθανε και έπεσε η οικογένεια οικονομικά έξω, εκείνη ανέλαβε τη φροντίδα βοηθώντας ακόμη και να σπουδάσουν τα παιδιά στο εξωτερικό. Σήμερα η ευεργετημένη κυρία λέει «Εγώ και η οικογένειά μου υπάρχουμε χάρη στη Μαριάννα».

Αγάπη στην τελειότητα

Υπήρξε μια από τις πιο καλοντυμένες Ελληνίδες χωρίς ούτε να το διαφημίζει, ούτε να το κραυγάζει. Όταν την ρώτησα σχετικά είχε παραδεχτεί «Από μικρό κοριτσάκι ήθελα πάντα να είμαι κομψή και προσπαθούσα το ντύσιμό μου να είναι όμορφο. Έραβα τα φορέματά μου ακόμα και μόνη μου και όλοι με ρωτούσαν ποιος είναι ο σχεδιαστής! Αργότερα επηρεάστηκα πολύ από το στυλ των γυναικών στην Αμερική, όταν έκανα εκεί τις σπουδές μου. Πιστεύω πως το στυλ είναι κάτι έμφυτο. Δεν έχει να κάνει με το αν τα ρούχα που φοράς είναι επώνυμα. Πιστεύω πως το γούστο είναι έμφυτο, ενώ το στυλ καλλιεργείται».
Της άρεσε το ωραίο και υπηρετούσε με το δικό της τρόπο την κομψότητα. Ο αστικός μύθος λέει ότι πολλές φορές στα καλέσματα που διοργάνωνε η ίδια στο ξενοδοχείο της οικογένειας το Athens Plaza, στο κέντρο της Αθήνας, αποχωρούσε για λίγο διακριτικά από την εκδήλωση προκειμένου σε κάποιο από τα δωμάτια να φρεσκάρει το ρούχο και το μακιγιάζ της και να επανέλθει.

Πρότυπο μάνας

Δεν ήταν μόνο ένα στήριγμα ζωής για τον σύζυγό της αλλά για όλη την οικογένεια της. Οικείοι της παραδέχονται ότι η Μαριάννα ήταν πάντα η ραχοκοκκαλιά της φαμίλιας. Τηλεφωνούσε καθημερινά στα παιδιά της για να δει αν είναι καλά κι αν χρειάζονται τίποτα. «Με τόσους μικρούς Βαρδίδες (δηλαδή εγγόνια) πώς να μην είμαι ευτυχισμένη;» συνήθιζε να λέει. Είχε το δικό της moto σχετικά με την ανατροφή τους «Δώσε στα παιδιά σου φτερά για να πετάξουν και ρίζες για να γυρίσουν πίσω».
Όταν έκανα την πρώτη συνέντευξη της εγγονής της Μαριάννας Γουλανδρή- Λαιμού από το Λονδίνο όπου ζούσε τότε ,θυμάμαι που η γιαγιά της μου είπε «Όπως θέλει να βγει εκείνη. Είναι ένα ώριμο κορίτσι με επαγγελματικές προοπτικές. Σέβομαι την άποψη της εγγονής μου».

Ο ναός του Ποσειδώνα και η κουμπαριά με την Μαίρη Κατράντζου

Χάρη στο show της Μαίρης Κατράντζου που έγινε στον ναό του Ποσειδώνα για τους σκοπούς του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «Ελπίδα», το Ελληνικό κοινό είχε την δυνατότητα να ζήσει την ωραιότερη και πιο ατμοσφαιρική επίδειξη μόδας που έγινε ποτέ, επί Ελληνικού εδάφους. Η Μαίρη Κατράντζου λέει στο Lemon Social Eye.

«Την γνώρισα όταν με πλησίασε για τον εορτασμό των 30 χρόνων της ΕΛΠΙΔΑΣ. Η πρώτη μας συνάντηση ήταν στο νοσοκομείο και ένιωσα την ακλόνητη αφοσίωση και αγάπη της για τα παιδιά. Η επίδειξη στο Ναό του Ποσειδώνα είχε στόχο να στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας και ανθρωπιάς από την Ελλάδα στον κόσμο. Δεν θα ήταν ποτέ εφικτό χωρίς τη θέληση και την αποφασιστικότητα της. Όταν όλοι το θεωρούσαν αδύνατο, ήταν εκείνη που πίστεψε και πάλεψε για να πραγματοποιηθεί. Μου έμαθε ότι το “όχι είναι μόνο η αρχή του ναι”»!

«Η κυρία Μαριάννα ήταν πυξίδα στη ζωή μου και άλλαξε την οπτική μέσα από την οποία βλέπω τον κόσμο. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο για τη σοφία που μοιράστηκε μαζί μου. Πάνω από όλα στη ζωή της ήταν η οικογένεια της για την οποία ήταν τόσο περήφανη. Μου μίλησε για τη δύναμη της αγάπης, για το στήριγμα που σου δίνει μια σχέση ζωής και την ανιδιοτελή φύση μιας μητέρας.. Μου αφηγήθηκε την αρχή της δίκης της οικογένειας…δεν πρόλαβα ποτέ να της πω ότι αυτή μας η συζήτηση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της δικής μου οικογένειας. Ήταν και ο λόγος που της ζήτησα να μας κάνει την τιμή να μας παντρέψει. Θυμάμαι τα λόγια της στο γάμο μας και εκτιμώ όσο τίποτα την αγάπη που μας έδειξε. Πάντα δίπλα μας.

Η εκτίμηση και η αγάπη που νιώθω για την Κυρία Μαριάννα είναι και θα είναι πάντα ζωντανή, χαραγμένη βαθιά στην καρδιά μου. Η μνήμη της ζει στις καρδιές όλων των παιδιών και των οικογενειών που βοήθησε, φως καθοδήγησης για την οικογένειά της που λάτρευε και φάρος φωτός για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τη γνωρίσουμε. Είμαι ευγνώμων που τη γνώρισα και έζησα το μεγαλείο της ψυχής της»

Αντί επιλόγου

Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη δεν ξεχνούσε ποτέ γενέθλια, γιορτές, επετείους των δικών της ανθρώπων. Μας τηλεφωνούσε η ίδια και έστελνε πάντα κάρτες γραμμένες από την ίδια και όχι από κάποια γραμματέα προκειμένου να εκφράσει την αγάπη και ευγνωμοσύνη για την προβολή του έργου της. Ηταν μια κυρία με «Κ» κεφαλαίο. Ηταν μια πολίτης του κόσμου, μια διεθνής προσωπικότητα, μια πρέσβης ανθρωπιάς, μια ακούραστη οραματίστρια που αν και άρρωστη τους τελευταίους μήνες ανταποκρινόταν σε υποχρεώσεις για τους πανανθρώπινους σκοπούς στους οποίους αφιέρωσε τη ζωή της. Αλλά και συνάμα μια γυναίκα της διπλανής πόρτας που μπορούσες να συζητήσεις μαζί της το δικό σου πρόβλημα.
Ενας άνθρωπος μέσα στην κοινωνία που συνομιλούσε με την ίδια άνεση με την Μπριζίτ Μακρόν όσο και με την μητέρα ενός παιδιού που αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας.

Ξεχώριζε από το σύνολο και ως εκ τούτου δέχτηκε και κριτικές. Είχα την τύχη και την τιμή να τις κάνω δύο από τις τελευταίες της συνεντεύξεις.

Μια στο Lemon Social Eye τον Δεκέμβριο και την τελευταία πριν από ένα μήνα στο περιοδικό Gala. Επέμενα να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα και να μιλήσουμε για τις άδικες κριτικές που δέχτηκε. Ηταν η πρώτη φορά που θέλησε να μιλήσει για κάτι τέτοιο. Ετσι πρόκυψε η ατάκα
«Κριτικές του τύπου “Κυρίες με τα σανελάκια και τα ταγιεράκια” δεν με έκαναν να το βάλω κάτω».

Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη σας ευχαριστώ για την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας. Αφήνετε πίσω σας ένα μεγάλο έργο…